tag:blogger.com,1999:blog-11418579787402078212024-02-19T09:45:20.170+02:00Σκεπτέον ἘστίΣκέψεις συνηθισμένες ή ασυνήθιστες, για την πολιτική, την ιστορία, την ψυχολογία, τη γνώση. Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.comBlogger128125tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-15472766271371723192019-08-05T14:45:00.001+03:002019-08-05T15:18:25.850+03:00Τα σχολικά βιβλία του Μεσοπολέμου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZdHLowsXPDRH-w4DQua2rdncLjaQOgPdx5M7E1EbkblBYGIWBKQ8e0atKiMvxkrtv_og3V-biZvcxRHn6hEmgBfNjhyphenhyphen8qVZglZCCltKgU9u3-rBubVHZoWwfJymyhagYHXD1E8aDNNoQI/s1600/Cover1920.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZdHLowsXPDRH-w4DQua2rdncLjaQOgPdx5M7E1EbkblBYGIWBKQ8e0atKiMvxkrtv_og3V-biZvcxRHn6hEmgBfNjhyphenhyphen8qVZglZCCltKgU9u3-rBubVHZoWwfJymyhagYHXD1E8aDNNoQI/s320/Cover1920.bmp" width="319" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;">Τ</span>ην περίοδο του Μεσοπολέμου στην Ελλάδα, η βασική εκπαίδευση διαρκεί έξι χρόνια
και είναι υποχρεωτική. Όσοι μαθητές επιδιώκουν ανώτερες σπουδές, δίνουν
εξετάσεις για να συνεχίσουν στο Γυμνάσιο ή στο πρακτικό Λύκειο (από το 1929).
Οι υπόλοιποι σταματούν ή εισάγονται χωρίς εξετάσεις στις επαγγελματικές σχολές
(εμπορικές, ναυτικές κ.τ.λ). Για τα κορίτσια, μετά από το Δημοτικό, υπήρχαν
Γυμνάσια Θηλέων και στη συνέχεια Ανώτερα Παρθεναγωγεία.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Τα παρακάτω βιβλία μας δίνουν μία
ιδέα για την ύλη που διδάσκονταν οι μαθητές στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, από
την εποχή της μικρασιατικής καταστροφής ως τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου
Πολέμου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSjhkJuicrSItxGroJ35QecT3ulh6GSaN4KIOTQjQNIYzoVKfD0gVm1MgZxyfUnnKs-vaJ54xzux-wHN3jP0M9iNbDg-6YVaMB43R3OZ-MHh3rz4vx9iJS4KVD7y2hjrukVYMre-dvfEO-/s1600/%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%2589%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AF%25CE%25B1_1923.PNG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSjhkJuicrSItxGroJ35QecT3ulh6GSaN4KIOTQjQNIYzoVKfD0gVm1MgZxyfUnnKs-vaJ54xzux-wHN3jP0M9iNbDg-6YVaMB43R3OZ-MHh3rz4vx9iJS4KVD7y2hjrukVYMre-dvfEO-/s200/%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%2589%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AF%25CE%25B1_1923.PNG" width="133" /></span></a><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>1923 - <a href="http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/browse/item.html?code=01-18574&tab=01" target="_blank">ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ της ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ</a> </b>για το Δημοτικό<b>.</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αυτό που κάνει εντύπωση στην ύλη
του βιβλίου είναι η συμπερίληψη όχι μόνο της Μ. Ασίας, αλλά και της Ανατολικής
Θράκης, της Συρίας, της Παλαιστίνης στην επικράτεια της Μεγάλης Ελλάδος.<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η
διάκριση ανάμεσα στην ελληνική και τη βουλγαρική και σερβική Μακεδονία, που ήδη
ονομάζεται Βόρεια Μακεδονία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpxKGEpX4zA2sIIxSHqrvtSblJ7yk3cPSS35k9_akg1zHEDQ6bS2jB7AxpQn2luhFXOuvRN558b3xWwqqlMex62970sJ0YFvwM7FYm4ZSRZomAdvaf5sFXnZxDR5OpJooK_7jWYtX8qKTt/s1600/%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259B%25CE%2597%25CE%259D%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591_1926.PNG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpxKGEpX4zA2sIIxSHqrvtSblJ7yk3cPSS35k9_akg1zHEDQ6bS2jB7AxpQn2luhFXOuvRN558b3xWwqqlMex62970sJ0YFvwM7FYm4ZSRZomAdvaf5sFXnZxDR5OpJooK_7jWYtX8qKTt/s200/%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259B%25CE%2597%25CE%259D%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591_1926.PNG" width="136" /></span></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">1926 - <a href="http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/browse/item.html?code=20-01778&tab=01" target="_blank">ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ</a></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;">για
την Β’ Δημοτικού</b>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><i>Το δωρητήριο</i></b> του Δ. Καμπούρογλου,
όπου μία γριά δωρίζει το σπίτι της σε ένα φτωχό γειτονόπουλο. Η βιογραφία του
<b><i>Ιωάννη Βαρβάκη</i></b> από τον Απ. Κουρτίδη. Η <b><i>Σκλαβιά </i></b>του Παύλου Νιρβάνα, όπου ένας παράξενος
άνθρωπος αγοράζει μία καρδερίνα για να της χαρίσει την ελευθερία της. Κι ανάμεσα
στα ποιήματα, ένα υπέροχο απόσπασμα από τον <b><i>Τάφο </i></b>του Κ. Παλαμά: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Στο ταξίδι που σε πάει ο μαύρος
καβαλάρης, <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">κοίταξε απ’ το χέρι του τίποτα να
μην πάρεις…»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">1929 -<a href="http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/browse/item.html?code=20-06648&tab=01" target="_blank"> ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ</a><a href="http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/browse/item.html?code=20-06648&tab=01" target="_blank"> </a> για την Γ’ Γυμνασίου</b>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT3oHAPlaRGPs4zDx1buU38s3GUd58Ed1l-7wg3z7h2Y74KH5RXuyx3aSsSo3W91DgleY-lKKDeFSiAX4W_LGMsbUUKkouHw4n4assuQ7Bu5UzeK0jgZSAgScrsJS-4q_T65o0vUHREnTI/s1600/%25CE%25A8%25CE%25A5%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591_1929.PNG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT3oHAPlaRGPs4zDx1buU38s3GUd58Ed1l-7wg3z7h2Y74KH5RXuyx3aSsSo3W91DgleY-lKKDeFSiAX4W_LGMsbUUKkouHw4n4assuQ7Bu5UzeK0jgZSAgScrsJS-4q_T65o0vUHREnTI/s200/%25CE%25A8%25CE%25A5%25CE%25A7%25CE%259F%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591_1929.PNG" width="138" /></span></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει
το ίδιο το βιβλίο, η Ψυχολογία είναι η επιστήμη που μελετά τα ψυχικά φαινόμενα,
όπως είναι οι κρίσεις για πρόσωπα και πράξεις, η χαρά και η λύπη, η μνήμη
κ.τ.λ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η θεωρία που αναπτύσσεται
ακολουθεί την τριμερή διαίρεση της ψυχής σε Γνωστικό μέρος, Συναισθητικό και
Βουλητικό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Στο Γνωστικό περιλαμβάνονται τα
αισθήματα (οι αισθήσεις) και η αντίληψη του περιβάλλοντος. Στο Συναισθητικό, τα
συναισθήματα χωρισμένα σε κατηγορίες, όπως το αυτοσυναίσθημα, το συμπαθητικό
συναίσθημα (ενσυναίσθηση), το ηθικό, το θρησκευτικό κ.ά. Το Βουλητικό αφορά τις
ορμές και τις επιθυμίες, τις κλίσεις, τη βούληση και τη συνείδηση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh71xGaWYs4H5VAaEpbny9r0ZQVR5_ZSPPVnKg3HBjbECVkSb4WUVLrxgdxypfA8XhGFt2u5wOk0Z0zw9kFLuYUvEdPxMjEzo7ckNNj3YiVP_n2NTwj6NXkVuSaoRlQWb0md4wDlqJpmUEw/s1600/%25CE%2598%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%25A3%25CE%259A%25CE%2595%25CE%25A5%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591_1930.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh71xGaWYs4H5VAaEpbny9r0ZQVR5_ZSPPVnKg3HBjbECVkSb4WUVLrxgdxypfA8XhGFt2u5wOk0Z0zw9kFLuYUvEdPxMjEzo7ckNNj3YiVP_n2NTwj6NXkVuSaoRlQWb0md4wDlqJpmUEw/s200/%25CE%2598%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%25A3%25CE%259A%25CE%2595%25CE%25A5%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591_1930.jpg" width="124" /></span></a><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">1930 - <a href="http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/browse/item.html?code=20-05372&tab=01" target="_blank">ΤΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΑΣΜΑΤΑ</a> (Ιστορική Διαμόρφωσις και Ερμηνεία της
Θείας Λειτουργίας), Δ΄ Γυμνασίου. <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Όταν το μάθημα των θρησκευτικών
δεν ήταν η ώρα του παιδιού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Γνωρίζετε τι είναι η Προσκομιδή
εν τη Προθέσει; Οι συναπτές δεήσεις; Ο ύμνος της απολύσεως;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Οι μαθητές της Β΄ Γυμνασίου τα γνώριζαν.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">1932 - <a href="http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/browse/item.html?code=20-05401&tab=01" target="_blank">ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ</a> για την Ε’ Γυμνασίου. <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ανάμεσα στα δημοτικά άσματα, τα
οποία υπάρχουν σχεδόν σε κάθε αναγνωστικό του Μεσοπολέμου, αλά και αργότερα, εντύπωση
μου έκανε «Το Πάρσιμο της Πόλης», ένα δημοτικό της Τραπεζούντας, το οποίο
διδάσκεται στην ποντιακή διάλεκτο: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Ναηλί εμάς, να βάι εμάς, οι Τούρκ’ τημ Πόλ’ επαίραν,<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4_zGNRceZtA3Jfhov-guOwJof4Vi2vuPPuKDYJGZ2-fwVkNtkndfLfYBT3eN8E4l7Nv5gWnDykaMG1vrRkVAgtFOCoB4JgWizM1bj8FWpen7GXZFgtyxNhQE_YPAAys1ctsSZsmZ45K7f/s1600/%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259B%25CE%2597%25CE%259D%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591_1932.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4_zGNRceZtA3Jfhov-guOwJof4Vi2vuPPuKDYJGZ2-fwVkNtkndfLfYBT3eN8E4l7Nv5gWnDykaMG1vrRkVAgtFOCoB4JgWizM1bj8FWpen7GXZFgtyxNhQE_YPAAys1ctsSZsmZ45K7f/s200/%25CE%2595%25CE%259B%25CE%259B%25CE%2597%25CE%259D%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2591_1932.jpg" width="117" /></span></a><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">επαίραν το βασιλοσκάμν’, ελλάγεν η αφεντία!»<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, ἑλλάγεν η αφεντία!»<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">μοιρολογά κι η Αγί Σοφιά, το μέγαν μοναστήριν. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Διδάσκεται επίσης το
συγκλονιστικό έργο του Διονυσίου Σολωμού <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η τρελή μάνα</i></b>,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>που δεν είναι ευρέως γνωστό. Περιγράφει την
παραφροσύνη στην οποία οδηγείται μία μητέρα που έχασε τα δύο της παιδιά, όταν
κατέρρευσε ένας πύργος έξω από τον οποίο έπαιζαν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Γιατί τινάζετε πάνω τους χώματα; <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">μη, μη σκεπάζετε τα μικρά σώματα<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">που αποκοιμήθηκαν γλυκά γλυκά.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αύριο θα κόψουμε κάτι λουλούδια.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αύριο θα ψάλουμε κάτι τραγούδια,<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εις την πολύανθη πρωτομαγιά</i>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αλλά και σατιρικά, όπως το
επίγραμμα του Ρίζου Νερουλού: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αυτός που το ανθρώπινο δολοφονούσε γένος, <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">ο ιατρός Γεώργιος, εδώ είναι θαμμένος.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Φυλάξου, μη τον δέχεσαι στον Άδη, Περσεφόνη,<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">είν’ ικανός και τους νεκρούς να ξαναθανατώνει</i>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJVFddcZmPapJ1z5q4w5vTdxtD1owv1_VFXxYwd1-M1LBa0u0h4aAFzbTSLSG81tcxzpdPbtu3LI746WXU5xbP_5ZgTCKanBC_3S2MO1reWGhwMNHKZBZVZelvptTmmh2ibMS9akp9HCMI/s1600/%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2597_1928.PNG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJVFddcZmPapJ1z5q4w5vTdxtD1owv1_VFXxYwd1-M1LBa0u0h4aAFzbTSLSG81tcxzpdPbtu3LI746WXU5xbP_5ZgTCKanBC_3S2MO1reWGhwMNHKZBZVZelvptTmmh2ibMS9akp9HCMI/s200/%25CE%259B%25CE%259F%25CE%2593%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2597_1928.PNG" width="135" /></span></a><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">1933 - <a href="http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/browse/item.html?code=20-05366&tab=01" target="_blank">ΛΟΓΙΚΗ</a>, για την ανώτατη τάξη των Γυμνασίων και των αντιστοίχων
σχολείων της μέσης εκπαίδευσης.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Η Λογική εξετάζουσα τους νόμους
του ορθώς διανοείσθαι είναι η βάσις πάσης επιστημονικής εργασίας, προπαιδεία
πασών των κατά μέρος επιστημών και ασφαλές όργανον εις πάσαν διανοητική του
ανθρώπου εργασίαν».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Οι μαθητές μελετούν τις έννοιες, τις
κρίσεις και τους συλλογισμούς. Μαθαίνουν τις αποδείξεις, οι οποίες παρέχουν τα
πειστήρια της αλήθειας, Τον ορισμό, τη διαίρεση και τη μέθοδο των επιστημών. Μαθαίνουν
να ξεχωρίζουν τους απατηλούς παρασυλλογισμούς και τα σοφίσματα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs6W9xFw0D1NfJ4KGACNJeSNyqHWpEg6dMAZ6XFKIB1GSSa6ilJuw2oJGlYp6So3uJEzdoDsAqU_KGGZTOk2if3I3rdJf7rigCP-8FrgGBIep4cGDTC9xpprRuNRssgZHX_o6z77TP9S36/s1600/%25CE%2593%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE_%25CE%25A4%25CE%25B6%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585_1936.PNG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs6W9xFw0D1NfJ4KGACNJeSNyqHWpEg6dMAZ6XFKIB1GSSa6ilJuw2oJGlYp6So3uJEzdoDsAqU_KGGZTOk2if3I3rdJf7rigCP-8FrgGBIep4cGDTC9xpprRuNRssgZHX_o6z77TP9S36/s200/%25CE%2593%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE_%25CE%25A4%25CE%25B6%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25AC%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2585_1936.PNG" width="125" /></span></a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">1936 - <a href="http://e-library.iep.edu.gr/iep/collection/browse/item.html?code=20-02339&tab=01" target="_blank">ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ</a></b> του Αχιλλέα Τζαρτζάνου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η θρυλική γραμματική που
κυριάρχησε στα ελληνικά σχολεία για δεκαετίες κι εκδόθηκε για πρώτη φορά το
1931.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ακόμα περισσότερα σχολικά βιβλία της εποχής στην <a href="http://e-library.iep.edu.gr/iep/index.html" target="_blank">Ιστορική Συλλογή Σχολικών Εγχειριδίων </a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-42478448087607791022018-05-25T18:11:00.000+03:002018-05-25T18:14:33.098+03:00Ο πονηρός παπάς και ο ανόητος χωριάτης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2RCuXcmTc2NZv9ZjJvt1g75BxzLm39sdzUtTiJDrCiRunU3KBpGkp1tQdttmSzSgjMkjBVLYHlDKLZBbidznhsc_Ud16Tev1BfLZOfiqRCbEaR35gtzKtpduty3ZdXVyEyvXCSvu8usVM/s1600/775px-Parable_of_the_hidden_treasure_Rembrandt_-_Gerard_Dou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="775" height="308" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2RCuXcmTc2NZv9ZjJvt1g75BxzLm39sdzUtTiJDrCiRunU3KBpGkp1tQdttmSzSgjMkjBVLYHlDKLZBbidznhsc_Ud16Tev1BfLZOfiqRCbEaR35gtzKtpduty3ZdXVyEyvXCSvu8usVM/s400/775px-Parable_of_the_hidden_treasure_Rembrandt_-_Gerard_Dou.jpg" width="400" /></span></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: x-large;">Ε</span>ίναι μία ιστορία από αυτές που έλεγαν παλιά οι παππούδες
και οι γιαγιάδες μπροστά στο τζάκι. Ο πονηρός παπάς και ο ανόητος χωριάτης, που
θα μπορούσε να είναι ο πονηρός πολιτικός και ο ανόητος ψηφοφόρος. Εκλογές έρχονται, ας έχουμε τον νου μας στους παπα-τζήδες.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">«<span style="font-size: x-large;">Σ’</span> ένα μικρό χωριό, ζούσε κάποτε ένας παπάς με την παπαδιά
του και το μωρό τους. Ήταν πολύ φτωχοί και άλλη περιουσία δεν είχαν παρά ένα
μικρό αμπελάκι, έναν γάιδαρο και ένα φλουρί που είχε απομείνει από την προίκα της
παπαδιάς. Ο παπάς, δεν ήξερε πια τι να κάνει για να βγει από τη μιζέρια που τους
έδερνε. Κοίταζε μια τον γάιδαρο, έπαιζε στο χέρι του το φλουρί, βημάτιζε πέρα-δώθε,
και κάποια μέρα του ήρθε η φώτιση!<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Άρχισε να κάνει βόλτες στο χωριό με τον γάιδαρό του
περιμένοντας να φανεί ο κατάλληλος διαβάτης. Βλέπει έναν ξένο να πλησιάζει πάνω
σε ένα άλογο. Μόλις πλησίασε αρκετά, ο παπάς κεντάει τα καπούλια του γαϊδάρου
και αφήνει με τρόπο να πέσει κάτω το φλουρί. Το βλέπει ο καβαλάρης και μένει με
το στόμα ανοιχτό. Αυτόν τον γάιδαρο που κάνει φλουριά έπρεπε να τον αποκτήσει. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Ζητά ει από τον παπά να τον αγοράσει, μα ο
παπάς δεν τον πουλάει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3hf7KFB1DABQpxzWOPa58_JBtW_4UYAHrMVb08ziq7SQeDKIyhYmNzDKmaHZ1j3RhYTZy7ZkjZE3a4xeRL2LS_VAQZ9yHAjxkaEvcyaHO0xzAfTelpJdMHJmZ_k4PCaqqXtuWpx488SSU/s1600/770px-Eugene_Verboeckhoven_Esel_und_H%25C3%25BChner_im_Stall_1863.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="770" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3hf7KFB1DABQpxzWOPa58_JBtW_4UYAHrMVb08ziq7SQeDKIyhYmNzDKmaHZ1j3RhYTZy7ZkjZE3a4xeRL2LS_VAQZ9yHAjxkaEvcyaHO0xzAfTelpJdMHJmZ_k4PCaqqXtuWpx488SSU/s320/770px-Eugene_Verboeckhoven_Esel_und_H%25C3%25BChner_im_Stall_1863.jpg" width="320" /></span></a><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Δεν θα’σαι καλά άνθρωπέ μου, του λέει. Τον γάιδαρο που μου
κάνει φλουριά θα σου πουλήσω; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-Σου δίνω χίλια φλουριά, λέει ο ξένος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Όσα μου κάνει σε δέκα μέρες, δηλαδή; Πήγαινε άνθρωπέ μου! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Να σου δώσω δύο χιλιάδες τότε... και παραπάνω…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ο παπάς έκανε πως το σκέφτεται. Έτριψε το γένι του, κλώτσησε
τις πέτρες, κοιτούσε επάνω, κοιτούσε κάτω… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Χαλάλι σου, βρε. Θα σου τον δώσω για τόσα. Μα να ξέρεις,
πως, αν θέλεις να σου κάνει φλουριά, πρέπει να τον κρατήσεις κλεισμένο στον
στάβλο, χωρίς φαΐ και νερό και σε σαράντα μέρες, θα σου χει κάνει τόσα φλουριά,
που δεν θα μπορείς να ανοίξεις μήτε την πόρτα του στάβλου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Φεύγει ο αγοραστής περιχαρής, πάει στο χωριό του και κάνει
όπως του είπε ο παπάς. Σε σαράντα μέρες, ανοίγει την πόρτα του στάβλου… δεν
άνοιγε. Τρελάθηκε από τη χαρά του! «Τίγκα στα φλουριά θα είναι», σκέφτηκε.
Σπάει την πόρτα και τι να δει; Ψόφιος, τουμπανιασμένος ο γάιδαρος και άλλο
τίποτα! Έγινε έξαλλος και μια και δυό πάει να βρει τον παπά να του ζητήσει τα
λεφτά του πίσω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: x-large;">Ε</span>ν τω μεταξύ ο παπάς, είχε κάνει το κουμάντο του, κι ήταν
έτοιμος να αντιμετωπίσει τον θυμωμένο αγοραστή. Είχε πάρει δύο λαγούς,
ολόιδιους, και δίνει τον ένα στην γυναίκα του να τον φυλάει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Αν έρθει εκείνος ο ξένος και με ζητήσει στείλε τον στο
αμπέλι, εκεί θα τον περιμένω. Εσύ ετοίμασε ντολμάδες, πίτα, κανένα βραστό, κι
ό, τι άλλο σκεφτείς. Και βάλε μια κόκκινη κορδέλα στον λαγό και δέσε τον στην
κούνια του μωρού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Έφυγε ο παπάς μαζί με τον δεύτερο λαγό για το αμπέλι, δεν
άργησε να φανεί και ο εξαπατημένος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Ψόφησε ο γάιδαρος; κάνει έκπληκτος τάχα ο παπάς. Έλα
Παναγία μου! Πώς τα κατάφερες βρε Χριστιανέ μου; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Άστα αυτά κατεργάρη! Με γέλασες και κοίτα, γιατί παπάς ξε-παπάς,
αν δεν μου δώσεις τα λεφτά μου θα σε ξεκάνω. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ο παπάς σκαλίζει αμέριμνος το άροτρό του και του λέει με
ψυχραιμία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Μην κάνεις έτσι, σε καλό σου. Κάτσε να κάμω τη δουλειά μου
εδώ, και μετά πάμε στο σπίτι μου σαν άνθρωποι να το τακτοποιήσουμε το θέμα.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πιάνει τον λαγό, που του έχει φορέσει μια κόκκινη κορδέλα
στον λαιμό, και του λέει:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Λαγέ, σύρε στο σπίτι να πεις της γυναίκας μου να φτιάξει
καμιά πίτα, ντολμάδες και κανένα βραστό γιατί έχω μουσαφίρη. Εσύ, κάτσε εκεί
και κούνα το μωρό να μένει ήσυχο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Του δίνει μια στα πισινά, αρχίζει και τρέχει ο λαγός και ο
μουσαφίρης κοιτά αποσβολωμένος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πέρασε η μέρα, πλησίαζε το βράδυ και ο παπάς με τον ξένο φτάνουν
στο σπίτι.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ο ξένος βλέπει τον λαγό με την κόκκινη κορδέλα στον λαιμό να κουνάει
την κούνια του μωρού. Αυτό έβλεπε εκείνος, γιατί ο λαγός ήταν δεμένος με την
κορδέλα στην κούνια και καθώς πάλευε να φύγει την κουνούσε πέρα δώθε. Και
βέβαια, δεν ήταν ο ίδιος λαγός που είχε δει στο αμπέλι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPo2wRaLG6kgRR1xyPxr9_wJ9ljFQLMAagOqYa_DNIiv8NMsnYQ7ZKJ0JdXOfuGpyE94cbOVdoR3zqtWgdtZr4rei5hfvUF_mT0A6HYprfn4B2BfDuUlVJ4pw20bnRFmFIegf1rmHLSIEQ/s1600/Frans_Snyders_-_Fable_of_the_hare_and_the_tortoise.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="444" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPo2wRaLG6kgRR1xyPxr9_wJ9ljFQLMAagOqYa_DNIiv8NMsnYQ7ZKJ0JdXOfuGpyE94cbOVdoR3zqtWgdtZr4rei5hfvUF_mT0A6HYprfn4B2BfDuUlVJ4pw20bnRFmFIegf1rmHLSIEQ/s320/Frans_Snyders_-_Fable_of_the_hare_and_the_tortoise.jpg" width="236" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Κάθονται στο τραπέζι και τι να δει;. Εκείνα τα φαγητά που
είχε παραγγείλει ο παπάς με τον λαγό ήταν επάνω στο τραπέζι. Έφαγαν, γέλασαν,
σαχλαμάρισαν, κι όταν απόφαγαν, πρόθυμος ο παπάς προσφέρεται να του επιστρέψει
τα φλουριά που είχε πληρώσει για τον γάιδαρο. Μα ο επισκέπτης έχει αλλάξει
γνώμη.</span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><o:p></o:p><br /></span>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Ξέρεις, παπά. Άστα τώρα αυτά, στα χαρίζω. Μόνο θέλω να μου
δώσεις ετούτον τον λαγό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Τινάζεται ο παπάς επάνω… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Αστεία λες; Το δεξί μου χέρι να σου δώσω; Χίλια θελήματα
μου κάνει το ζωντανό, δεν το αποχωρίζομαι, μόνο ξέχασέ το! <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Πού θα βρω εγώ αλλού αυτή την ευκολία, να
είμαι μακριά και να μου πηγαίνει τα μηνύματα εκεί που θέλω;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Θα σου δώσω ακόμα χίλια φλουριά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Σηκώνεται ο παπάς, σκαλίζει τη φωτιά, τρίβει το γένι του,
κοιτάζει δήθεν προβληματισμένος την παπαδιά… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Ξέρεις τι; θα σου τον δώσω! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Δίνει άλλα χίλια φλουριά ο ξένος, παίρνει τον λαγό και πάει
πίσω στο χωριό του. Πήγε στην εξοχή να ξεσκάσει με τους φίλους του, παίρνει και
τον λαγό μαζί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: x-large;">Κ</span>άποια στιγμή, πιάνει τον λαγό από την κόκκινη κορδέλα που
τον είχε δεμένο και του λέει:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Λαγέ, πήγαινε στη γυναίκα μου και πες της να φτιάξει δυό-τρία
καλά φαγητά για το βράδυ, γιατί θα φέρω μουσαφίρηδες.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Παίρνει δρόμο ο λαγός, και δυό-τρεις ώρες αργότερα πάει κι
αυτός στο σπίτι του μαζί με τους φίλους του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Τι καλό μας έφτιαξες, γυναίκα; ρωτάει γεμάτος
αυτοπεποίθηση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Σαν τι να φτιάξω; απορεί εκείνη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Βρε, δεν σου μήνυσα με τον λαγό να φτιάξεις κάτι καλό για
τους μουσαφίρηδες; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η γυναίκα του τον κοιτά έκπληκτη κι αρχίζει να γελά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Ποιον λαγό; Μιλάνε μωρέ οι λαγοί; Ψωμί κι ελιές έφαγα εγώ
για να μην ξοδευτώ, τι είναι αυτά που λες; Δεν είσαι στα καλά σου! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ρεζίλι έγινε ο οικοδεσπότης, στη γυναίκα του, στους φίλους
του… «πάλι μου την έσκασε ο παπάς» σκέφτηκε, και κατέβασε τα μούτρα στο χώμα. Κίνησε
να βρει πάλι τον παπά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: x-large;">Ο</span> παπάς βέβαια τον περίμενε πανέτοιμος. Πήρε έντερα ζώου,
τα βούτηξε σε αίμα και τυλίγει με αυτά την παπαδιά. Της φοράει από πάνω τα
ρούχα και τη δασκαλεύει:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Τώρα που θα ξανάρθει αυτός, θα σου ζητήσω κάτι. Ό, τι κι
αν είναι αυτό, εσύ θα λες όχι. Εγώ θα θυμώσω τάχα και θα πέσω επάνω σου με το
μαχαίρι να κάνω πως σε σκοτώνω. Θα πέσεις κάτω και θα παριστάνεις πως πέθανες,
μα μόλις ακούσεις λαούτο να παίζει, θα σηκωθείς και θα χορεύεις. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ήρθε και ο κακομοίρης ο εξαπατημένος, ορμάει στον παπά και
απαιτεί τα λεφτά του πίσω. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Πώς κάνεις έτσι, Χριστιανέ μου; Κάτσε να φάμε μια μπουκιά,
κι ό, τι θέλεις εγώ θα σου το δώσω. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Τρώνε, πίνουν, περνούν καλά, και ξαφνικά ο παπάς ζητά από
την παπαδιά να του φέρει τη γούνα του. Εκείνη, όπως ήταν δασκαλεμένη αρνείται.
«Ούτε ξέρω πού είναι η γούνα…να την βρεις μονάχος σου» και τέτοια λόγια έλεγε
του παπά, που είχε αρχίσει δήθεν να θυμώνει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Τέτοια γλωσσού και αχαΐρευτη είναι πάντα, πόσο να την
αντέξω, λέει του επισκέπτη του και ορμά επάνω στην παπαδιά με ένα μαχαίρι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Σκίζει τα έντερα, τρέχουν τα αίματα, πέφτει κάτω η παπαδιά
και κάνει την μακαρίτισσα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ο μουσαφίρης τρελαίνεται, μα πριν προλάβει να βρει τρόπο να
αντιδράσει, βλέπει τον παπά να παίζει αμέριμνος ένα λαούτο. Με τις πρώτες
νότες, η παπαδιά σηκώνεται και αρχίζει να χορεύει, σαν τίποτα να μην είχε
συμβεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy8CyfqVYYp04GN3s5NhnML-90DTY47baDXTNkfcX9j_aUkgOcOKkTVG1W9_V_NqQ2AdsU7hQjWeA9TAn5quEjJ6CVR62Uj6X5G9hjVJ4tqKPXeejV1gW2MedrK9Nqr04oHfgAvQAiN99k/s1600/Frans_Hals_-_Luitspelende_nar.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="530" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy8CyfqVYYp04GN3s5NhnML-90DTY47baDXTNkfcX9j_aUkgOcOKkTVG1W9_V_NqQ2AdsU7hQjWeA9TAn5quEjJ6CVR62Uj6X5G9hjVJ4tqKPXeejV1gW2MedrK9Nqr04oHfgAvQAiN99k/s320/Frans_Hals_-_Luitspelende_nar.jpg" width="283" /></span></a></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ο μουσαφίρης έχει χάσει το μυαλό του με αυτό που βλέπει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Παπά μου, δεν θέλω να μου δώσεις τα φλουριά. Τίποτα δεν
θέλω, μόνο αυτό το λαούτο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Αααα, ως εδώ και μη παρέκει! οργίζεται τάχα ο παπάς. Να
σου δώσω το λαούτο μου, που αν δεν το είχα, θα είχα γίνει φονιάς; Θα είχα χάσει
την παπαδιά μου! Αυτό δεν γίνεται. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Θα σου δώσω άλλα χίλια, δύο χιλιάδες φλουριά. Ό,
τι θες θα σου δώσω, μα τούτο το λαούτο το θέλω οπωσδήποτε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Κάνει πως σκέφτεται ο παπάς, σηκώνεται, βαδίζει, κοιτάει τον
μουσαφίρη του, κοιτάει το λαούτο…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Άντε, ας πάει και το λαούτο! του λέει. Θα στο κάνω το
χατίρι, που τόσο σε έχω συμπαθήσει. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: x-large;">Φ</span>εύγει ο αγοραστής με το πολύτιμο απόκτημα, πάει στο σπίτι
του. Την άλλη μέρα, καλεί τους φίλους του να εξιλεωθεί για το ρεζιλίκι με τον
λαγό. Έρχονται αυτοί, κάθονται να πιουν λίγο κρασί και ο νοικοκύρης παραγγέλνει
στην γυναίκα του να φτιάξει κάτι καλό να φάνε. «Μισή ώρα ακόμα, ώσπου να γίνει»
λέει εκείνη. Κάνει αυτός πως τσαντίζεται, κι αρχίζει να την βρίζει,
ανοικοκύρευτη, ακαμάτρα…<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Βγάζει ένα
μαχαίρι, ορμάει κατά πάνω της και την σφάζει. Πέφτει κάτω η γυναίκα, βογγάει,
σπαρταράει, πάει! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Οι φίλοι του δεν ξέρουν τι να κάνουν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Τι είναι τούτο που έκανες, μωρέ, Παλάβωσες; Τη γυναίκα σου
σκότωσες; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Εκείνος, ψύχραιμος, χωρίς καμία ανησυχία, τους λέει να
πάψουν. Παίρνει το λαούτο και αρχίζει να παίζει αμέριμνος, βέβαιος πως η
γυναίκα του θα σηκωθεί και θα χορέψει. Αμ δε! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πάει δίπλα της, βαράει τις χορδές δίπλα στο αυτί της…
τίποτα! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Κρύος ιδρώτας τον έλουσε, του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι!
Αυτός ο τραγόπαπας του πήρε ό, τι είχε και δεν είχε, και σαν να μην έφτανε
αυτό, τον έβαλε να σφάξει τη γυναίκα του. Τον έκανε φονιά! Αρπάζει ένα τσουβάλι μεγάλο, και μια και δυό πάει για το χωριό του παπά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: x-large;">Ό</span>ρμησε μέσα στο σπίτι, τι κι αν προσπάθησε η παπαδιά να τον
καλμάρει. Της ρίχνει μια κλοτσιά, αρπάζει τον παπά και τον χώνει μέσα στο τσουβάλι. Τον ζαλώθηκε και τράβηξε για τη θάλασσα, να
τον φουντάρει, να ησυχάσει από δαύτον. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Λίγο πριν φτάσει, αφήνει το τσουβάλι κάτω
από ένα δέντρο και πάει να πάρει νερό από μία πηγή εκεί κοντά. Ο
παπάς αρχίζει να φωνάζει μέσα από το σακί «<i>Δεν τη θέλω, καθόλου δεν την θέλω</i>».
Τον άκουσε ένας βοσκός που περνούσε από εκεί. Ανοίγει το τσουβάλι, βλέπει τον παπά
και τον ρωτά:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Ποια είναι αυτή που δεν θέλεις και σκούζεις έτσι, παπά
μου; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Να, με πάνε να μου δώσουν με το στανιό του βασιλιά την
κόρη, μα εγώ δεν την θέλω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Και γι’ αυτό σκας; Άμε στο καλό, και εγώ, που τη θέλω, θα πάρω τη θέση
σου. Εσύ, πάρε το κοπάδι μου και πορέψου κατά πώς θέλεις. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Ο Θεός να σου δώσει χρόνια και χαρά, είπε ο παπάς και
έδεσε το τσουβάλι με τον τσοπάνη μέσα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πήρε την γκλίτσα του, το κοπάδι του και άραξε στη διπλανή
πλαγιά. Επιστρέφει εν τω μεταξύ ο ταλαίπωρος γελασμένος, παίρνει το σακί και
πάει ως τη θάλασσα. Το ρίχνει μέσα, χαρούμενος που ξεφορτώθηκε τον παπά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: x-large;">Π</span>αίρνει ξαλαφρωμένος τον δρόμο της επιστροφής, και να’ σου
μπροστά του ο παπάς, με ένα τετράπαχο κοπάδι.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBZkQafHdvlc8AEVN6q8L1aiyhDQbjfxeNoeQrFQGDOwNPxGE12qm2_gfKZW50XGA3lpk403lteC9QMpf0gsVfpBen_xqMkh_OFkBZGU66aoFqNQl8QaHP73-tTbW4FKAFRNo45Vpn2kbc/s1600/Richard_Ansdell_-_Sheep_on_a_mountainside_%25281856%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><img border="0" data-original-height="599" data-original-width="769" height="249" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBZkQafHdvlc8AEVN6q8L1aiyhDQbjfxeNoeQrFQGDOwNPxGE12qm2_gfKZW50XGA3lpk403lteC9QMpf0gsVfpBen_xqMkh_OFkBZGU66aoFqNQl8QaHP73-tTbW4FKAFRNo45Vpn2kbc/s320/Richard_Ansdell_-_Sheep_on_a_mountainside_%25281856%2529.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><o:p></o:p><br /></span>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">-<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Χριστός κι Απόστολος!
Πού βρέθηκες μωρέ εδώ; Και τι είναι τούτα τα πρόβατα τα παχιά; Πώς τα βρήκες; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Μα, εκεί που με έριξες, μέσα στη θάλασσα, γεμάτος ήταν ο
βυθός από δαύτα. Χίλια και πάνω από χίλια! Κι αν με είχες ρίξει πιο βαθιά, είχε
ακόμα πιο παχιά, σαν βόδια ήταν εκείνα τα αρνιά που έβλεπα στο βάθος!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ξέχασε ο ξένος όλα τα παλιά. Κι αφού δεν πνίγηκε ο παπάς, του Θεού άνθρωπος θα είναι, κι εκείνος τον παρεξήγησε. Κάτι λάθος θα έκανε και δεν γέννησε ο γάιδαρος φλουριά. Κι αν ο λαγός δεν πήγε το μήνυμα στη γυναίκα του, μάλλον δεν του το είπε όπως έπρεπε. Και το λαούτο; Δεν θα το έπαιζε σωστά. Αποκλείεται να τον γέλασε ο άγιος αυτός άνθρωπος, αποκλείεται να είχε πιαστεί τόσο μεγάλο κορόιδο. Αλλά τώρα, με τούτα τα αρνιά, επιτέλους θα πλουτίσει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Άμα είναι έτσι, παπά μου, ρίξε με κι εμένα εκεί στα βαθιά να βρω τα
πρόβατα τα τετράπαχα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Σου χαλάω εγώ χατίρι; λέει ευχαριστημένος ο παπάς. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: x-large;">Τ</span>ον πάει σε έναν βράχο ψηλό, του ρίχνει μία κλοτσιά, πάει ο ταλαίπωρος στον πάτο, μα πρόβατα δεν είδε, ούτε παχιά ούτε αδύνατα. Σε λίγο δεν έβλεπε ούτε τον πάτο ούτε τίποτα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Γύρισε ο παπάς στο σπίτι του, φίλησε την παπαδιά του, κανάκεψε το παιδάκι του, έκανε το σταυρό του μπροστά στα εικονίσματα και
ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς… <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">ακόμα γυρεύουμε πρόβατα παχιά που βόσκουν στο βυθό, λαγούς που κάνουν θελήματα, γαϊδούρια που γεννούν φλουριά, και μαγικά λαούτα.»<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; mso-spacerun: yes;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; mso-spacerun: yes;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; mso-spacerun: yes;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; mso-spacerun: yes;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; mso-spacerun: yes;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;">Φωτογραφίες από <span lang="EN-US"><u><a href="https://commons.wikimedia.org/wiki/Main_Page" target="_blank">wikimedia commons</a></u> <o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;">1. Η παραβολή του κρυμμένου θησαυρού, 1630, <span lang="EN-US">Rembrandt</span>, Μουσείο Καλών Τεχνών Βουδαπέστης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;">2. Γαϊδουράκι και κότες στον στάβλο, 1863, Eugene
Verboeckhoven.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;">3. Ο λαγός και η χελώνα, 1600-1657, Frans Snyders, Μουσείο
του Πράντο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-small;">4. Ο γελωτοποιός με το λαούτο, 1623-1624, Frans Hals, Μουσείο
Λούβρου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: x-small;">5. Πρόβατα σε ορεινό τοπίο, 1856, Richard Ansdell, ιδιωτική
συλλογή.</span><o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; mso-spacerun: yes;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-15895687280967950572018-03-29T23:23:00.001+03:002018-05-25T18:14:04.034+03:00Ο Καραθεοδωρή για την επιστήμη, την άγνοια και τον μαρξισμό.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOj_BasX0_48QREj2KyygNDncCNikmiCHeuhUDbL8SgWmPPqWzzAa01B6Tyeg5r8GzUOppFcQhLGZnODctlYRyD9rBFVrEZcXQ-EH0D91HLZNCeBB9pwNth-fmmTCfdjRkd49Hs9stG49B/s1600/Karatheodori_1932.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="328" data-original-width="280" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOj_BasX0_48QREj2KyygNDncCNikmiCHeuhUDbL8SgWmPPqWzzAa01B6Tyeg5r8GzUOppFcQhLGZnODctlYRyD9rBFVrEZcXQ-EH0D91HLZNCeBB9pwNth-fmmTCfdjRkd49Hs9stG49B/s320/Karatheodori_1932.jpg" width="273" /></a></div>
<b style="font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: x-large;"><br /></b>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Κάποτε ρώτησαν τον Καραθεοδωρή, ποιο οικονομικό μοντέλο θεωρεί το πιο σωστό κι εκείνος απάντησε:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Κανένα δεν με ικανοποιεί. Απ’ όσα έτυχε να διαβάσω, διαπίστωσα πως η αναγνώριση
υπερβολικής αρμοδιότητας στους οικονομολόγους είναι σφαλερή κατά τούτο: ότι οι
άνθρωποι αυτοί δεν βλέπουν παρά μία μόνο πλευρά του ζητήματος με μία ανεξήγητη
επιμονή. Μιλούν για κρίση χρήματος, ως εάν το χρήμα ήταν μία αξία απόλυτη. Αλλά
είναι;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Το χρήμα είναι σύμβολο, είναι κάτι που αντλεί αξία διότι
θέλουν οι άνθρωποι να του δώσουν αξία, αυτό καθ’ εαυτό δεν έχει καμία απολύτως
αξία. Πώς, λοιπόν, μπορεί να στηριχτεί σοβαρώς ότι η κρίση είναι οικονομική
καθαρώς και όχι ψυχολογική;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Ήταν και τότε εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης, τόσο μεγάλης που η ανθρωπότητα οδηγήθηκε και πάλι σε έναν μεγάλο πόλεμο, σε μία σφαγή χωρίς έλεος. Τι εννοούσε άραγε ο Καραθεοδωρή όταν μιλούσε για κρίση ψυχολογική; Πώς είχε διαμορφωθεί μία τέτοια ψυχολογική κατάσταση που οδήγησε για δεύτερη φορά σε παγκόσμιο πόλεμο;</span><br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Η ακατανόητη υστερία</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Οι άνθρωποι πιθανόν φαντάστηκαν πως τα μετέπειτα του Μεγάλου
Πολέμου θα ήταν η Εδέμ. Όταν είδαν, προϊόντος του χρόνου, ότι ο παράδεισος
είναι μεν ωραίο όνειρο, αλλά όχι και τόσο πιθανή πραγματικότητα, τότε απογοητεύτηκαν,
τρομοκρατήθηκαν, απέκρυψαν τις συμβατικές δυνάμεις της ζωής, ακινητοποίησαν το
χρήμα και δημιούργησαν δυσχέρειες, βάρυναν την ατμόσφαιρα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Αν θέλετε να μιλήσουμε ειλικρινώς, φρονώ αδιστάκτως πως στις
εκδηλώσεις της ζωής υπάρχει πολλή φαντασία και καρδιά. Και όπως ουδεμία ευτυχία
της ανθρωπότητας έχει την έκταση και τον χαρακτήρα που επιχειρούν συχνά να της
δώσουν οι άνθρωποι, έτσι και ουδεμία κρίση φέρει τις καταστροφές που συνθέτει
και παρουσιάζει η φαντασία της Κασσάνδρας. Και αυτά, αν θέλουμε να
περιορισθούμε στα στενά πλαίσια της κοινωνικής παρατήρησης, χωρίς να θέλουμε να
φιλοσοφήσουμε συστηματικότερα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Η ανθρωπότητα, όπως γνωρίζετε, θεοποίησε τις φυσικές
επιστήμες κατά τον 19<sup>ο</sup> αιώνα. Μερικές σημαντικές προόδους των
θετικών επιστημών δεν τις χαιρέτισε με το πρέπον μέτρο, αλλά με μία <b>υστερία
ακατανόητη και αντιεπιστημονική</b>. Απέδωσε σε ώρες ενθουσιασμού, στις φυσικές
επιστήμες προθέσεις που δεν τις είχαν ποτέ και που δεν είναι και έργο τους να
τις έχουν. Εννοώ την λύση, μέσω των φυσικών επιστημών των μεγάλων προβλημάτων
της ζωής, την διαφώτιση του μυστηρίου που την περιβάλλει. Και ήταν μία τραγική
πλάνη αυτό, διότι οι φυσικές επιστήμες ουδέ κατ’ ελάχιστον έκαναν σοφότερο τον
άνθρωπο σε αυτόν τον τομέα.»</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Πράγματι, ήταν μία από τις περιόδους εκείνες της ανθρώπινης ιστορίας, που η επιστήμη διεκδικούσε τη θέση του θεού, σαν να μπορούσε να δώσει απαντήσεις στα πάντα. Η επιστήμη ήταν μία νέα θεότητα στην οποία οι άνθρωποι εναπόθεταν κάθε ελπίδα τους, βέβαιοι πως όλα μπορεί να τα εξηγήσει και όλα να τα θεραπεύσει. Η μεταφυσική, η μελέτη όλων εκείνων που ο άνθρωπος νοεί μόνο με τη σκέψη, αλλά δεν μπορεί να τα δει, να τα ακουμπήσει, να τα μετρήσει, έχανε έδαφος και αντιμετώπιζε τον χλευασμό των νέων επιστημόνων και φιλοσόφων. Είχε άραγε ελπίδες να πετύχει αυτή η προσπάθεια του αφανισμού της μεταφυσικής;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;">Ignoramus</span><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;">et</span><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;">ignorabimus</span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;"><br /></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Προσπάθεια μάταιη, διότι η μεταφυσική δεν μπορεί να λείψει.
Η πλάνη όμως αυτή δημιούργησε ψευδαισθήσεις, φρούδες ελπίδες και κρίση σε πολλά
κρανία. Αλλά τι φταίνε οι φυσικές επιστήμες όταν ζητούν από αυτές πράγματα ξένα
προς τη φύση τους; Και τι φταίνε αν τις ονόμασαν θετικές διότι νόμισαν πως
αυτές είπαν την τελευταία τους λέξη. Αλλά αυτές δεν πλησιάζουν παρά κατά
προσέγγιση στην λύση των περισσότερων προβλημάτων. Λόγου χάρη, η κλασική μηχανική,
εφαρμόσιμη και χρήσιμη προκειμένου να κατασκευάσουμε μία γέφυρα, είναι τελείως
ανεφάρμοστη αν θελήσουμε να την εφαρμόσουμε στα άτομα, σε μία ελάχιστη
υποδιαίρεση της ύλης, και ακόμα πιο ανεφάρμοστη προκειμένου περί των κόσμων των
ουρανίων σωμάτων.» <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Σε ορισμένες περιπτώσεις, λέει ο Καραθεοδωρή, ισχύει η ρήση του Dubois Raymond: ignoramus et ignorabimus (δεν γνωρίζουμε και δεν θα γνωρίσουμε) </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b>Ο Άινσταϊν και ο Μαρξισμός</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Οι θεωρίες του κομμουνισμού, προτάσσοντας τις ανθρώπινες αξίες πάνω από τις οικονομικές, άρχισαν τότε να κερδίζουν οπαδούς. Ήδη από τότε, κάθε φιλειρηνική και ανθρωπιστική άποψη άρχισε να ταυτίζεται με τις κομμουνιστικές ιδέες. Η τελευταία ερώτηση στην οποία κλήθηκε να απαντήσει ο σπουδαίος μαθηματικός και φίλος του Άινσταιν, ήταν αν οι απόψεις του φίλου του τον κατέτασσαν στην χωρία των μαρξιστών.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Ο Αινστάιν είναι φίλος μου και τον γνωρίζω άριστα. Μπορεί
να καταδικάζει τους εξοπλισμούς, να βλέπει ορισμένες αφροσύνες των κυβερνώντων,
να αποκρούει τον στενόκαρδο εθνικισμό, αλλά δεν θα βρει λύσεις ουσιαστικές στον
κομμουνισμό αν θελήσει να σκεφτεί όχι με το συναίσθημα, αλλά να κρίνει με το
επιστημονικό πρίσμα την θεωρία. Ότι μπορεί να βρεθούν, όχι ένας, αλλά πολλοί
τρόποι καλύτερης διακυβέρνησης των ανθρωπίνων πραγμάτων είναι ένα ζήτημα, και
είναι εντελώς άλλο ζήτημα αν μία θεωρία είναι ολόσωστη ασυζητητί. Γι’ αυτό
είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς πως το κοινωνικό πρόβλημα είναι τούτο ή εκείνο
και η θεραπεία αυτή ή η εκείνη.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Κράτησα αυτή τη συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Πρωία" της 17ης Φεβρουαρίου 1932, για δύο λόγους.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Πρώτον, ως ένα δείγμα υγιούς σκεπτικισμού, ενός επιστήμονα, που <u><a href="http://ellinikahoaxes.gr/2016/02/03/karatheodori_einstein/" target="_blank">δεν ήταν βέβαια δάσκαλος του Άινσταϊν</a></u>, όπως πολλοί αρέσκονται να διαδίδουν, ήταν όμως ένας από εκείνους που συμβουλευόταν για ζητήματα μαθηματικών, όπως αποδεικνύεται από την αλληλογραφία τους. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Και δεύτερον, επειδή μετά από τόσους αιώνες προόδου στην επιστήμη και στην τεχνολογία, αυτό το "ignoramus et ignorabimus" έρχεται και ξανάρχεται να επιβεβαιώσει το "εν οίδα, ότι ουδέν οίδα" του Σωκράτη. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Και κάπου εκεί, θεωρώ πως βρίσκεται το ήθος της επιστήμης και η δυναμική της. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "tahoma" , sans-serif; font-size: 12pt;"><br /></span></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-29552923112587520962016-09-25T20:34:00.000+03:002016-09-25T20:34:04.472+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfVIBg3cbJu867hCbBRb1MC4gAOvEkL1sQnHD-5zu5U7qtK9rYEc4Qe2HAYkQq4oQr_T9zE2VYzIvXrUgDE9DU8Uy8nhMg3JEfARGz1zFP056wPJb3SXplnSiFxx_LjlWC5_wvk3NCuYmS/s1600/GRtransparent.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="75" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfVIBg3cbJu867hCbBRb1MC4gAOvEkL1sQnHD-5zu5U7qtK9rYEc4Qe2HAYkQq4oQr_T9zE2VYzIvXrUgDE9DU8Uy8nhMg3JEfARGz1zFP056wPJb3SXplnSiFxx_LjlWC5_wvk3NCuYmS/s320/GRtransparent.png" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Περισσότερα κείμενα για την εφαρμογή της φιλοσοφίας στον σύγχρονο βίο και για οτιδήποτε σχετίζεται με τον ελληνικό πολιτισμό από την αρχαιότητα ως σήμερα, θα βρείτε στο νέο μας site <a href="http://www.grethexis.com/el/" target="_blank"><b>GRethexis</b></a>.<br />
<br />
Στόχος της νέας μας σελίδας είναι να εμπνεύσει κάθε άνθρωπο που αγαπά τη γνώση, είτε αυτός έχει αποκτήσει ακαδημαϊκή μόρφωση είτε όχι.<br />
Η μέθεξις στην ελληνική σκέψη είναι ένα υπέροχο, διασκεδαστικό ταξίδι σ’ έναν γοητευτικό τόπο με άπειρες επιλογές. Εμείς σας τις παρουσιάζουμε κι εσείς διαλέγετε το μονοπάτι που σας ταιριάζει καλύτερα. Όλα τα μονοπάτια οδηγούν στη γνώση του εαυτού μας και του κόσμου που μας φιλοξενεί, ώστε να βελτιώσουμε την ικανότητά μας στη διαχείριση του βίου μας.<br />
<br />
Αν σας αρέσει η νέα μας δουλειά, εγγραφείτε στο RSS ή ακολουθήστε μας στο<b> <a href="https://www.facebook.com/grethexis/" target="_blank">facebook</a></b>, για να ενημερώνεστε άμεσα για τις νέες μας δημοσιεύσεις.<br />
<br />
Καλή ανάγνωση!<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-66700799988665162942016-04-13T23:13:00.001+03:002016-04-13T23:14:13.699+03:00Οι αλλοδαποί της Αθήνας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK5hOOHsvMmJEK2bKBANUfWa1-BTXkT26hSFri8iJ7Keu561HQtNmp4k2RJTEPP8fmIyubH2iLFZ86eCqGXaMXz_g7lk4ByzyCYV9QiVTaWX670-dKB5CGylupMzgRs77_08IpLmqeObVa/s1600/Akropolis_by_Leo_von_Klenze.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="219" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK5hOOHsvMmJEK2bKBANUfWa1-BTXkT26hSFri8iJ7Keu561HQtNmp4k2RJTEPP8fmIyubH2iLFZ86eCqGXaMXz_g7lk4ByzyCYV9QiVTaWX670-dKB5CGylupMzgRs77_08IpLmqeObVa/s320/Akropolis_by_Leo_von_Klenze.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τότε, τα πράγματα ήταν αλλιώς. Αλλοδαποί δεν ήταν μόνο εκείνοι που έρχονταν από τις μακρινές, ξένες χώρες. Αλλοδαποί στην Αθήνα ήταν και οι Έλληνες των άλλων πόλεων. </div>
<div>
Στους κλασικούς χρόνους υπήρχαν πολλοί ξένοι που ζούσαν και εργάζονταν στην Αθήνα. Όλοι μπορούσαν να εργαστούν, να πλουτίσουν, να σταδιοδρομήσουν, αλλά παρέμειναν σε όλη τους τη ζωή μέτοικοι. Όπως ο διασημότερος λογογράφος των αθηναϊκών δικαστηρίων κι ένας πολύ γνωστός τότε τραγωδός. Αθηναίοι πολίτες έγιναν ελάχιστοι, όπως οι δύο τραπεζίτες που πριν πλουτίσουν ήταν δούλοι.</div>
<div>
Διαβάστε τις ιστορίες τους στο <b><a href="http://www.grethexis.com/el/" target="_blank">GRethexis</a> </b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Για παρακολουθείτε τις δημοσιεύσεις μας στο GRethexis κάντε like στη σελίδα μας στο <b><a href="https://www.facebook.com/grethexis/" target="_blank">Facebook</a> </b></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-43711582672340413942016-03-25T00:34:00.002+02:002016-03-25T00:34:50.053+02:00Το όραμα του Θ. Κολοκοτρώνη για την απελευθερωμένη Ελλάδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE8_CWe7M1r_yG8H_YLCwG-Rso17cY4RnwAsKehYhxgFzkPxM8I-9JeGXsjb1pMgQQ3TTKzhjj3IxWtedMRBxLVy7-wlg4YFG_dtEz4ik689xqqHTGdZN0ffT4LyW8HlG7RM72iJnDeLU1/s1600/Kolokotronis_flicr.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgE8_CWe7M1r_yG8H_YLCwG-Rso17cY4RnwAsKehYhxgFzkPxM8I-9JeGXsjb1pMgQQ3TTKzhjj3IxWtedMRBxLVy7-wlg4YFG_dtEz4ik689xqqHTGdZN0ffT4LyW8HlG7RM72iJnDeLU1/s320/Kolokotronis_flicr.jpg" width="320" /></a></div>
"Βλέπετε τούτον τον οντά; Είναι αστόλιστος, καθίσματα δεν έχει, οι τοίχοι είναι ξεροί, – τούτη είναι η Ελλάδα καθώς εμείς σας την παραδώσαμε, εμείς οι γέροι εις τους νέους. Εμείς εις τα 1821 εκαθαρίσαμεν τον τόπον, εκουβαλήσαμεν τα λιθάρια, εκτίσαμε την οικοδομήν. Εσείς θα ντύσετε τα γυμνά τείχη, θα φέρετε τις πολύτιμες ζωγραφιές, θα στήσετε τα όμορφα τραπέζια και τους καθρέφτες, τούτο θα κάμει η προκοπή σας και τα γράμματα..."<br />
<br />
(Διαβάστε στο <a href="http://www.grethexis.com/el/t-kolokotronis-vision-liberated-greece/" target="_blank">GRethexis</a> ολόκληρη την ιστορία από τα Απομνημονεύματα του Θ. Κολοκοτρώνη.)<br />
<br />
Χρόνια Πολλά, Ελλάδα! </div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-52988268258581426102016-02-19T10:55:00.000+02:002016-02-26T22:36:00.962+02:00Όποιος θεωρεί ότι οι Δυτικοί συρρέουν στον Isil εξαιτίας του πολέμου στο Ιράκ είναι φαντασιόπληκτος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFntTKiWSeP9sDZP2QMItl6eUa7J2sKesPxGJGzx95MFawl8bse4cJmi5thlW-2s8LoeNwDtlu7bHswOl0eMKoqb861mNBHsHuzDCDc6QDBKGGsj-cZMz-tQKjnC-lFiZoA_AezmKkn5eJ/s1600/telegraph_Feb_2016.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="199" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFntTKiWSeP9sDZP2QMItl6eUa7J2sKesPxGJGzx95MFawl8bse4cJmi5thlW-2s8LoeNwDtlu7bHswOl0eMKoqb861mNBHsHuzDCDc6QDBKGGsj-cZMz-tQKjnC-lFiZoA_AezmKkn5eJ/s320/telegraph_Feb_2016.jpg" width="320" /></a></div>
(Του <a href="http://www.azeemibrahim.com/" target="_blank">Dr. Azeem Ibrahim</a>)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Το Isil και η τζιχαντιστιστική του ιδεολογία εκμεταλλεύεται αποκλειστικά υποβόσκουσες συγκρούσεις και προσφέρουν μία θεωρία συνωμοσίας ως λύση: για τίποτα από αυτά δεν ευθύνεσαι εσύ.</i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν οι ακραίοι ισλαμιστές διαπράττουν κάτι αποτρόπαιο, πολύ συχνά προσπαθούν να το νομιμοποιήσουν ως δικαιολογημένη αντίδραση στην εξωτερική πολιτική της Δύσης προς τον Μουσουλμανικό κόσμο. Η Δύση είναι ο εισβολέας στους «Μουσουλμανικούς τόπους», καταπιέζει τους Μουσουλμάνους, οπότε μία αντίδραση ανάλογης βιαιότητας είναι δίκαιη και σωστή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα ξεκινήσω εκθέτοντας το προφανές: Η εξωτερική πολιτική της Δύσης στη Μέση Ανατολή υπήρξε υπερβολικά δυσλειτουργική και πολύ συχνά υπεύθυνη για τα καταστροφικά αποτελέσματα που ακολούθησαν. Ο πόλεμος του Ιράκ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, αλλά αυτό το θέμα ανάγεται έναν αιώνα πίσω. Ωστόσο, <b><i>η εντύπωση πως άνθρωποι, τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στη Δύση, γίνονται ακραίοι του Ισλάμ αντιδρώντας στην παρέμβαση της Δύσης στον Μουσουλμανικό κόσμο είναι ανοησία</i>. </b><br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά ένα ρητορικό έρεισμα με σκοπό την υποστήριξη της «θεολογίας» της καταγγελίας και της θυματοποίησης του τζιχαντισμού. Ο σκοπός του είναι να χρωματίσει τη ασπρόμαυρη μανιχαϊστική τους κοσμοθεωρία - Εμείς εναντίον Αυτών - η οποία συντηρεί ως «απαραίτητες» ενέργειες τις πιο φρικτές επιτυχίες των τρομοκρατών στον διαχρονικό πόλεμο του «καλού» εναντίον του «κακού»: «Μας επιτίθενται! Με δυσκολία αμυνόμαστε! Εμείς είμαστε οι καλοί σε αυτόν τον αγώνα!» Προφανώς, πρέπει να εκπαιδεύσουν τα παιδιά να σκοτώνουν με ανάλγητη και άσκοπη βαρβαρότητα προφασιζόμενοι αυτοάμυνα. </div>
<div style="text-align: justify;">
Αν επρόκειτο πράγματι για αντίδραση του σύγχρονου παγκόσμιου τζιχαντισμού στον «ιμπεριαλισμό» της Δύσης στη Μέση Ανατολή, θα περιμέναμε αυτό το κίνημα να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και να δρα με συγκεκριμένο τρόπο. Για παράδειγμα, θα περιμέναμε το κίνημα αυτό να προσπαθεί να ενώσει τους Μουσουλμάνους, ακόμα και τους μη Μουσουλμάνους, σε έναν αγώνα εναντίον της επιθετικότητας των ιμπεριαλιστών της Δύσης, στοχεύοντας συγκεκριμένα Δυτικά περιουσιακά στοιχεία και συμφέροντα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ωστόσο το Isil και οι όμοιοί τους κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Γίνεται κατ’ επανάληψη, αλλά δεν φαίνεται να το συνειδητοποιούν οι Δυτικοί: <b><i>ο πρώτιστος στόχος του Isil και παρόμοιων ομάδων δεν είναι η Δύση</i></b>. Είναι οι υπόλοιποι Μουσουλμάνοι, και κυρίως, οι Σιίτες Μουσουλμάνοι. Στοχεύουν όμως και σε άλλες εθνικές, θρησκευτικές και φυλετικές ομάδες. </div>
<div style="text-align: justify;">
Οι επιθέσεις στη Δύση είναι σχετικά σπάνιες και μικρής έκτασης σε σχέση με αυτά που αντιμετωπίζουν οι άλλες ομάδες. Η μεγαλύτερη επίθεση με στόχο τη Δύση έγινε στο Παρίσι τον περασμένο Νοέμβριο. Σκοτώθηκαν 130 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 368. Μία φοβερή επίθεση, σε κάθε περίπτωση, αλλά κάντε μία σύγκριση με τις επιθέσεις εναντίων της μειονότητας των Yazidi. Τον Οκτώβριο του 2014, το Isil εκτέλεσε 1700 σιίτες στο Camp Speicher και σφαγίασε άλλους 670 σιίτες αιχαλώτους στο Tikrit. Το 2015, το Holocaust Memorial Museum των ΗΠΑ εκτίμησε πως το ISIS είχε διαπράξει γενοκτονία εναντίον των Yazidi. Είχε ακόμα διαπράξει εθνοκάθαρση και εγκλήματα πολέμου εναντίον των Σιιτών, των Κούρδων, των Χριστιανών, των Μανδαίων και άλλων ομάδων.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μικρής έκτασης επιθέσεις, με λιγότερα από 10 θύματα είναι πολύ συχνότερα. Στη Δύση, τον περασμένο χρόνο, συνέβησαν με συχνότητα ένα κάθε δύο τρεις μήνες. Στη Μέση Ανατολή, τυχαίες δολοφονίες Σιιτών ή εκρήξεις σε αγορές και τζαμιά Σιιτών συμβαίνουν σε καθημερινή βάση. </div>
<div style="text-align: justify;">
Και ας μην ξεχνάμε πως οι επιθέσεις που πραγματοποιούνται στη Δύση, ειδικά οι πιο πρόσφατες στις ΗΠΑ, ισχνή διασύνδεση έχουν με το Isil. Συχνά πρόκειται για έναν ή δύο οπλοφόρους που «δηλώνουν αλληλεγγύη» στο Isil μέσα από το υπνοδωμάτιό τους, αλλά πέρα από αυτό, δεν έχουν καμία άλλη επαφή με την οργάνωση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για το Isil αυτές οι επιθέσεις είναι σημαντικές για τις δημόσιες σχέσεις και για την προβολή τους. Τους βοηθούν να στρατολογούν αλλοδαπούς μαχητές για τις μάχες τους στη Μέση Ανατολή. Και η κάλυψη αυτών των περιστατικών από τα ΜΜΕ της Δύσης τους προσδίδει αίγλη και κύρος. Αλλά γι’ αυτούς, οι αληθινές μάχες είναι αυτές που γίνονται εναντίον της ηγεσίας των Σιιτών του Ιράκ, της Συρίας και των Κούρδων. Και κάθε μη Σουνιτική (γι’ αυτούς μη Μουσουλμανική) μειονότητα που βρίσκεται στους «Μουσουλμανικούς τόπους».</div>
<div style="text-align: justify;">
Αν το Isil ήθελε πράγματι να προστατέψει τη Μέση Ανατολή από την Δυτική «επιθετικότητα», <b><i>γιατί στην ευχή θα έκαναν επίθεση στην Ινδονησία, τη μεγαλύτερη μουσουλμανική χώρα στον κόσμο; </i></b>Η Ινδονησία δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την εξωτερική πολιτική της Δύσης. Η μοναδική της «αμαρτία» είναι πως ασκεί πολύ επιτυχημένα μία πολύ ανεκτική και ανοιχτή προς όλους μορφή του Ισλάμ. Και για τον Isil δεν υπάρχει τίποτα πιο απειλητικό από μία μορφή του Ισλάμ που συμβιώνει ειρηνικά με τον υπόλοιπο κόσμο και μάλιστα το κατορθώνει αυτό με μεγάλη επιτυχία. Η Ινδονησία δεν καταπιέζεται από τους Σταυροφόρους και τους Σιωνιστές και τα πάει καλά με όλες τις ισλαμικές σέχτες και όλες τις μη ισλαμικές θρησκείες. Αυτό είναι που τους καθιστά «αν-ισλαμικούς» Σύμφωνα με τη στρεβλή ιδεολογία των τζιχαντιστών, επειδή η Ινδονησία δεν ταιριάζει στην ιδεολογία της καταγγελίας και της θυματοποίησης, είναι αδύνατον να είναι ισλαμική!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αλλά <b><i>τι συμβαίνει με τους Μουσουλμάνους που ριζοσπαστικοποιούνται στη Δύση;</i></b> Νέοι και νέες που γεννήθηκαν και ανατράφηκαν εκεί, κι ωστόσο γίνονται φανατικοί και είτε πραγματοποιούν επιθέσεις στους δρόμους της Δύσης, είτε ταξιδεύουν στη Συρία για να λάβουν μέρος στον πόλεμο εκεί. Ο φανατισμός τους οφείλεται άραγε στην παρέμβαση της Δύσης στη Μέση Ανατολή;</div>
<div style="text-align: justify;">
Όχι. Η ριζοσπαστικοποίηση είναι ένα σύνθετο φαινόμενο. Όσοι είναι αυτοί που φανατίστηκαν στη Δύση άλλοι τόσοι είναι οι λόγοι για τους οποίους συνέβη αυτό. Ο καθένας από αυτούς έχει τη δική του ιστορία με ένα σωρό διαφορετικές αιτίες, λίγο πολύ λογικές, για τις οποίες κατέληξαν φανατικοί. Εν τούτοις, μπορούμε επίσης να δούμε κάποια ισχυρά μοτίβα ανάμεσά τους, τα οποία αναδύονται από τις διεπιστημονικές έρευνες του φαινομένου.</div>
<div style="text-align: justify;">
Για παράδειγμα, οι περισσότεροι προέρχονται από ανασφαλές και ασταθές κοινωνικό περιβάλλον και διαθέτουν ιστορικό μικροπαραβατικότητας, αλκοολισμού και τοξικομανίας. Είναι επίσης αξιοσημείωτο πως αυτή η τάση είναι ιδιαιτέρως ελκυστική στους λευκούς Δυτικούς που έχουν προσηλυτιστεί στο Ισλάμ. Αυτοί είναι πιθανό να αισθάνονται πως η ζωή τους δεν έχει στόχο, πως είναι αποδυναμωμένοι και αποστερημένοι. Νιώθουν πως δεν ορίζουν τις τύχες τους.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό που τους προσφέρει το Isil είναι η άμεση αποδοχή. Επιπλέον τους προσφέρει έναν σκοπό και μία κατεύθυνση στη ζωή τους. Μπορεί τη μία μέρα να είσαι ένα αξιοθρήνητο «βαποράκι», αλλά μόλις πετάξεις προς την Τουρκία και περάσεις τα σύνορα της Συρίας, μεταμορφώνεσαι αμέσως σε πολεμιστή του Θεού. </div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Οι μαχητές λαμβάνουν τη διαβεβαίωση της σωτηρίας στην άλλη ζωή και την ευκαιρία να ιδρύσουν μία πολιτική ουτοπία στη γη. Κάτι που κανείς, πουθενά αλλού στον κόσμο, δεν μπορεί να προσφέρει μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού</i></b>. Εκτός από αυτά έχουν την ελευθερία να απελευθερώσουν την πολεμική και σεξουαλική τους επιθετικότητα. Αποδεικνύεται από μελέτες ότι αυτοί που στρατολογούνται έχουν αρκετή επιθετικότητα και των δύο ειδών. Πού αλλού μπορεί να ικανοποιήσεις την ανάγκη να ανήκεις κάπου, τον σκοπό της ίδρυσης ενός παραδείσου στη γη, την ευκαιρία να σκοτώνεις τους κακούς και να κάνεις σκλάβες σου όσες από τις «γυναίκες τους» μπορείς; Προερχόμενος από πολιτισμούς όπως ο δικός μας, που αποθεώνει την σεξουαλική υπεροχή, τη βία, και την πολιτική ουτοπία, είναι παράξενο που τόσοι πολλοί πλανώνται από τις υποσχέσεις του Isil; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η εξωτερική πολιτική της Δύσης; Φυσικά, γιατί όχι; Ακούγεται πολύ ισχυρό επιχείρημα. Αλλά είναι αυτό που τους κάνει να ξυπνούν με ενθουσιασμό κάθε πρωί; <b><i>Αν η Δύση αποχωρούσε αύριο από τους «Μουσουλμανικούς τόπους», θα βλέπαμε κάποια βελτίωση στην κατάσταση της Μέσης Ανατολής; </i></b>Και υπάρχει άραγε τρόπος να αποκόψουν όλες οι Δυτικές χώρες κάθε δεσμό με τη Μέση Ανατολή τόσο δραστικά, ώστε να μπορούμε να πούμε ότι «αποχώρησε από τους Μουσουλμανικούς τόπους»; Στο μυαλό αυτών των φανατικών, και το να μιλάς σε μη Μουσουλμάνους μπορεί να μολύνει την ηθική σου καθαρότητα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το συμπέρασμα είναι πως <b><i>σε μεγάλο βαθμό αυτό το παράπονο εναντίον της εξωτερικής πολιτικής της Δύσης δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά μια άσκηση στην άρνηση</i></b>: αυτό που αρνούνται στον Μουσουλμανικό κόσμο, και οι νέοι Μουσουλμάνοι στις χώρες μας, είναι πως για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Μουσουλμάνοι στις χώρες τους δεν φταίει κανένας άλλος εκτός από τους Μουσουλμάνους που ζουν εκεί. Οι τοπικές σέχτες, οι συγκρούσεις ανάμεσα στις φυλές, οι αντιπαλότητα ανάμεσα στο Ιράν και τη Σαουδική Αραβία, η αχαλίνωτη διαφθορά και η χρόνια οικονομική κακοδιαχείριση, η κατάφωρη κοινωνική ανισότητα ανάμεσα στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και μία ολιγομελή ελίτ που μονοπωλεί το πετρέλαιο και άλλους ζωτικούς πόρους, και ένας διογκωμένος πληθυσμός νέων χωρίς καμία οικονομική προοπτική, που δεν έχει τίποτ’ άλλο να κάνει από το να αρπάξει ένα καλάσνικοφ. Αυτά είναι τα θεμελιώδη προβλήματα της Μέσης Ανατολής, που δεν έχουν καμία σχέση με την εξωτερική πολιτική της Δύσης. Αλλά αυτά είναι που φανατίζουν τους ντόπιους πληθυσμούς.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το Isil και η τζιχαντιστική του ιδεολογία εκμεταλλεύεται και ενισχύει αυτές τις συγκρούσεις που υποβόσκουν και προσφέρουν μία θεωρία συνωμοσίας ως λύση: Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι δικό σας λάθος. Κάποιος γιγάντιος κακός, μακριά από εδώ, δημιούργησε όλα σας τα προβλήματα. Εσείς είσαστε καλοί άνθρωποι, και όλα αυτά θα διορθωθούν με μαγικό τρόπο αν πάμε τώρα και σκοτώσουμε τους κακούς. Ποιοι είναι οι κακοί; Μην σας απασχολεί αυτό, θα σας τους δείξουμε μόλις φτάσουμε στο πεδίο της μάχης. Στην ψυχιατρική, ονομάζουμε με σεβασμό αυτή τη συμπεριφορά «άρνηση» και «μετάθεση». <b><i>Στον αληθινό κόσμο θα πρέπει να το ονομάσουμε «εργαλειοποίηση» της θρησκείας στην υπηρεσία μιας ιδεολογίας του θανάτου</i></b>. Και μία πραγματική τραγωδία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην <a href="http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/islamic-state/12162824/Anyone-who-think-Westerners-are-flocking-to-Isil-because-of-the-Iraq-war-is-a-fantasist.html" target="_blank">Telegraph 18/2/2016</a>)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-66250725201746909702016-01-31T19:18:00.000+02:002016-01-31T19:18:45.765+02:00Δήλος – Η ιερή πατρίδα του Απόλλωνα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglLJ-mqp4XgW36drDJhHyzX_4qWIGC9Q9dxeuVjshBzjGTRrzqtaxIsSZWKMqLUCeSQ1l30L7QZmY9Q628D6-gKwDaHiWlQO9QaQ2HZTbPisexOHAQJ5pjViNcj1ElkSJM1QRZGp3VWXWk/s1600/Delos-Terrace_of_the_Lions-Grethexis-810x505.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="199" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglLJ-mqp4XgW36drDJhHyzX_4qWIGC9Q9dxeuVjshBzjGTRrzqtaxIsSZWKMqLUCeSQ1l30L7QZmY9Q628D6-gKwDaHiWlQO9QaQ2HZTbPisexOHAQJ5pjViNcj1ElkSJM1QRZGp3VWXWk/s320/Delos-Terrace_of_the_Lions-Grethexis-810x505.jpg" style="cursor: move;" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν είναι διάσημη όπως η Σαντορίνη ούτε εύφορη όπως Κρήτη. Δεν σφύζει από ζωή τα καλοκαίρια όπως η Κρήτη και η Κέρκυρα και κάποτε, λέει ο μύθος, δεν ήταν καν κανονικό νησί. Ήταν η «Άδηλος νήσος», το νησί που δεν φαινόταν, επειδή έπλεε πότε εδώ και πότε εκεί τριγυρνώντας μέσα στο Αιγαίο. Κι αν γλίτωσε από αυτή τη μοίρα και απέκτησε όνομα ένδοξο, το οφείλει σε μία από τις πολλές αταξίες του βασιλιά των θεών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Δίας ερωτεύτηκε την θεά Λητώ και αποτέλεσμα του έρωτα αυτού ήταν μία επεισοδιακή εγκυμοσύνη κι ένας επώδυνος τοκετός που κράτησε εννέα μέρες. Όταν ήρθε η ώρα της γέννας, η Ήρα έκανε ό, τι μπορούσε ώστε να μην βρει η Λητώ τόπο να γεννήσει. Όπου πήγαινε την έδιωχναν από φόβο για τα αντίποινα της Ήρας. Ο Δίας τότε παρακάλεσε τον αδελφό του, Ποσειδώνα, να παραχωρήσει το πλωτό νησί που είχε στην κατοχή του και το οποίο ονομαζόταν τότε Αστερία και Ορτυγία. Σε αντάλλαγμα του έδωσε την Καλαβρία. Ο Ποσειδών τοποθέτησε τον περιφερόμενο βράχο στο κέντρο του Αιγαίου και το σταθεροποίησε με τέσσερεις διαμαντένιες αλυσίδες και από «άδηλος» η νήσος έγινε «Δήλος», δηλαδή φανερή, ενώ τα νησιά που αγκαλιάζουν κυκλικά τη Δήλο ονομάστηκαν Κυκλάδες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από τότε η Δήλος έμεινε σταθερή και δεν κινήθηκε ξανά, εκτός από μία φορά... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο <a href="http://grethexis.com/">GRethexis.com</a></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-74282768040604059962015-12-23T20:50:00.002+02:002015-12-24T10:06:58.811+02:00Γιατί μας γοητεύουν οι Θεωρίες Συνωμοσίας, Αριστοτέλη; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoM2y6LWxRRjwhPacG_L4QnFuPH8dXkF6BSvMge5ENld0WqBpHR5xjiwJhbv-OYOOelw_6GscyAXTtU1pFHKugSVV72YR4lrlD5QamfpKmzgFWO7xTTYU2n7iUw9T-jC4jZokUHei1nvZX/s1600/Concpiracy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoM2y6LWxRRjwhPacG_L4QnFuPH8dXkF6BSvMge5ENld0WqBpHR5xjiwJhbv-OYOOelw_6GscyAXTtU1pFHKugSVV72YR4lrlD5QamfpKmzgFWO7xTTYU2n7iUw9T-jC4jZokUHei1nvZX/s320/Concpiracy.jpg" width="320" /></a></div>
<i><br /></i>
<i>«Υπάρχει μία μυστική ομάδα λίγων ανθρώπων που κινούν τα νήματα της ανθρωπότητας.» </i><br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>«Τον ιό HIV τον δημιούργησαν επίτηδες για να μειώσουν τον πληθυσμό της γης. Ή για να πλουτίσουν από τα φάρμακα από έφτιαξαν μετά για την αντιμετώπισή του.» </i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i>«Ο άνθρωπος δεν πήγε ποτέ στη σελήνη.» </i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i>«Και όμως, η γη είναι επίπεδη.» </i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i>«Οι εξωγήινοι όχι μόνο υπάρχουν, αλλά κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μας ελέγχουν.» </i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<i>«Το νερό, η τροφή και ο αέρας που αναπνέουμε περιέχουν ειδικές χημικές ουσίες που μας κάνουν παθητικούς δέκτες οποιασδήποτε εις βάρος μας ενέργειας.» </i></blockquote>
Αυτές είναι μερικές από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες συνωμοσίας που έχουν πολλούς οπαδούς παγκοσμίως. Για καμία από αυτές δεν υπάρχουν αξιόπιστες αποδείξεις. Αν ασχοληθείτε λίγο πιο σοβαρά με αυτές θα διαπιστώσετε πως τα μόνα επιχειρήματα που έχουν να παρουσιάσουν οι υποστηρικτές τους είναι άλλες θεωρίες συνωμοσίες.<br />
Τότε γιατί τόσος κόσμος τις πιστεύει;<br />
Σε γενικές γραμμές αυτό συμβαίνει για τους ίδιους λόγους που αγαπάμε τα ψέματα περισσότερο από την αλήθεια (<a href="http://skepteon.blogspot.gr/2015/12/blog-post.html?showComment=1450086075702#c3772488084752042706" target="_blank">δείτε εδώ</a>). Οι θεωρίες συνωμοσίας όμως έχουν ένα επιπλέον πλεονέκτημα. Μας γοητεύουν επειδή είναι φτιαγμένες με την ίδια τεχνική που φτιάχνονται τα μυθιστορήματα και οι ταινίες. Τι είδους τεχνική είναι αυτή;<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Η Συνωμοσία κάνει Τέχνη</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
Το μυθιστόρημα και η ταινία είναι διασκεδαστικά. Μας εντυπωσιάζουν οι τολμηροί, έξυπνοι χαρακτήρες γιατί ταυτιζόμαστε μαζί τους. Μας συγκινούν με τα βάσανα των ηρώων τους γιατί μέσα από τον οίκτο μας γι’ αυτούς λυτρωνόμαστε από τα δικά μας βάσανα. Μας διασκεδάζει η δράση που ταράζει την ήσυχη ή ακίνητη ζωή μας.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh6s1he9yXGRYktK0vATlmkrEAdLNViwYLRduaW7-NQS1pSARN1lfo84S8Yh1Uj8sis6tqgGSWk4Qs6-VsFKxSPQgBdNir5QgFeWOuFvLTFyruBEBJ6KZxwoFOaynLeRI_O4LFBiqOpXeA/s1600/Greek_tragedy_comedy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh6s1he9yXGRYktK0vATlmkrEAdLNViwYLRduaW7-NQS1pSARN1lfo84S8Yh1Uj8sis6tqgGSWk4Qs6-VsFKxSPQgBdNir5QgFeWOuFvLTFyruBEBJ6KZxwoFOaynLeRI_O4LFBiqOpXeA/s320/Greek_tragedy_comedy.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης έχει γράψει ένα καταπληκτικό βιβλίο, την «<b>Ποιητική</b>» που αφορά την δημιουργία των θεατρικών έργων. Η ανάλυση της τεχνικής της δραματουργίας που κάνει, αποκαλύπτει γιατί μας γοητεύει τόσο η μυθοπλασία. Θα σας αναφέρω τέσσερα μόνο σημεία:<br />
<br />
1. Σε αντίθεση με τον ιστορικό, γράφει ο Αριστοτέλης, ο δημιουργός μία τραγωδίας δεν πρέπει να λέει όσα έχουν γίνει, αλλά όσα «<b><i>υπάρχει πιθανότητα να γίνουν σύμφωνα με την αναγκαιότητα και με λογική συνοχή</i></b>». (1451a) <br />
2. «<b><i>Πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος</i></b>» (1450b) Το χάος του κόσμου που μας περιβάλλει μπαίνει σε τάξη.<br />
3. «<b><i>Να μην υπάρχει τίποτα αδικαιολόγητο στην πλοκή</i></b>». ( 1455b)<br />
4. «Επειδή η τραγωδία είναι, όχι μόνο μίμηση τελείας πράξεως, αλλά και φοβερών παθημάτων, αυτά πραγματοποιούνται στον ύψιστο βαθμό, το ένα εξαιτίας του άλλου.. <b><i>διότι τότε επιτυγχάνεται μεγαλύτερος θαυμασμός, παρά αν συμβαίνουν κατά τύχη και αυτόματα</i></b>.» (1452a)<br />
<br />
Τις ίδιες αρχές τις οποίες εντοπίζει ο Αριστοτέλης στην αρχαία τραγωδία θα βρείτε και στα σενάρια των σύγχρονων ταινιών. Τα πάντα έχουν μία εξήγηση και όλες οι ενέργειες εξυπηρετούν έναν σκοπό. Στη διάρκεια της ταινίας αποκαλύπτονται ή υπονοούνται οι αιτίες της συμπεριφοράς του ήρωα. <b><i>Τίποτα δεν είναι ακατανόητο.</i></b> <br />
Στην αληθινή ζωή όμως συμβαίνουν πράγματα τα οποία είναι απλές συμπτώσεις. Ή, και αν δεν είναι, η αποκάλυψη των αιτίων απαιτεί επιστημονική έρευνα, άρα κόπο, και δεν είναι καθόλου διασκεδαστικά. Όταν ένα αεροπλάνο απλώς εξαφανίζεται, είναι ενοχλητικό. Θέλουμε να ξέρουμε Πώς έγινε αυτό και, κυρίως, γιατί έγινε!<br />
<br />
Μπορεί, μετά από χρόνια, η έρευνα να αποκαλύψει πως απλώς συνέβη να χαλάσει κάποιο όργανο και το αεροπλάνο έτυχε να πέσει σε ένα σημείο όπου η πρόσβαση ήταν εξαιρετικά δύσκολη. «Πώς έτυχε;» ξαναρωτάμε, δυσπιστώντας. Τι το προκάλεσε; Ποιος έφταιξε; Ποιον σκοπό εξυπηρετούσε ένα τέτοιο συμβάν;<br />
Αυτές οι ερωτήσεις μας προκαλούν άγχος και αγωνιούμε να βρούμε την απάντηση. Αυτός είναι ο λόγος που ο Αριστοτέλης έγραφε πως <i><b>δεν πρέπει στο θέατρο να διηγείσαι μία αληθινή ιστορία, αλλά μία αληθοφανή, η οποία θα εξηγεί τι και πώς</b></i>.<br />
Γιατί όμως έχουμε την ανάγκη να γνωρίζουμε οπωσδήποτε αιτίες και σκοπούς; <br />
Στο ίδιο έργο ο Αριστοτέλης δίνει τον ορισμό της τραγωδίας. Εκεί εξηγεί πως «με τον φόβο και τον οίκτο επέρχεται <b><i>η κάθαρσις των δικών μας παθημάτων</i></b>». Σκεφτείτε, πότε νιώθετε οίκτο για τα θύματα του αεροπλάνου που έπεσε; Αν μάθετε πως έτυχε (κανείς δεν ξέρει πώς και γιατί) να χαλάσει ένα εξάρτημα, ή αν αποκαλυφθεί πως τρομοκράτες είχαν πάρει το αεροπλάνο μαζί με τους επιβάτες και τους κρατούσαν αιχμάλωτους σε μία ζούγκλα; Τι σας τρομάζει περισσότερο;<br />
<br />
Όλως περιέργως, οι ιστορίες που πληρούν τις προδιαγραφές του μυθιστορήματος, ενώ μας τρομάζουν και μας στεναχωρούν περισσότερο από μία ψυχρή και τυχαία αλήθεια, ταυτόχρονα μας γοητεύουν. Και μας γοητεύουν επειδή μας προσφέρουν την κάθαρση και <b><i>τακτοποιούν το χάος της ζωής δίνοντάς του νόημα!</i></b> Συχνά μας δίνουν κάτι παραπάνω από νόημα. Μας δίνουν αξία!<br />
Αυτό συμβαίνει με θεωρίες όπως η πρώτη που αναφέρεται στην αρχή. Αυτοί οι λίγοι, οι παντοδύναμοι που ελέγχουν όλον τον κόσμο, είναι μικροί μπροστά στην οξυδέρκειά μας. Αν και έχουν όλες τις δυνάμεις στα χέρια τους, εμάς δεν μας ξεγέλασαν. Κι εκείνοι που μας δηλητηριάζουν το μυαλό με αποβλακωτικές ουσίες, την πάτησαν. Γιατί εμάς δεν μας έπιασαν. Γιατί; Ποιος ξέρει; Κανείς δεν αναρωτιέται.<br />
Σημασία έχει πως νιώθουμε πιο έξυπνοι από αυτούς και αποκαλύπτουμε τις σκοτεινές τους διαθέσεις, που τόσο περίτεχνα είχαν κρύψει. Είμαστε επίσης πιο έξυπνοι από την πλειονότητα των συνανθρώπων μας που πιστεύουν ό, τι τους λένε επειδή αποβλακώθηκαν από τις ηλιθιογόνες ουσίες που σε εμάς δεν είχαν αποτέλεσμα. Είμαστε ξεχωριστοί!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH1Q84hUmg9swNwqEC_8uAJ3tbEh0u8CeYMG7Kl1un1dlmcNmo4mmFu-Nkj7NeC1Fo0OmSZO1CzulnbaKSGG4wx-u9hLDWyy62i7QOcB38qilN3LiaeH-4NPq128LWj6C-94t9-dmBLIMp/s1600/chaos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="174" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH1Q84hUmg9swNwqEC_8uAJ3tbEh0u8CeYMG7Kl1un1dlmcNmo4mmFu-Nkj7NeC1Fo0OmSZO1CzulnbaKSGG4wx-u9hLDWyy62i7QOcB38qilN3LiaeH-4NPq128LWj6C-94t9-dmBLIMp/s320/chaos.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Η διαδικασία</b></div>
Ο εγκέφαλός μας είναι πολύπλοκος και παιχνιδιάρης. Το πιο παιχνιδιάρικο μέρος του είναι το αρχαιότερο: ο ιππόκαμπος και η αμυγδαλή. Είναι το μέρος του εγκεφάλου που υπήρχε πριν αναπτυχθεί ο νεοφλοιός, ο οποίος αναλαμβάνει την ενδελεχή επεξεργασία των δεδομένων και στον οποίο τακτοποιούνται ορθολογικά οι σκέψεις μας. Ο ιππόκαμπος όμως και η αμυγδαλή αντιδρούν αμέσως στα ερεθίσματα, με τον αρχαίο ακατέργαστο τρόπο. Η διαδικασία εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς ως εξής:<br />
Ας υποθέσουμε πως κάποια στιγμή, ενώ είστε φορτωμένος με ψώνια, γλιστράτε και πέφτετε από τη σκάλα. Στον ιππόκαμπο καταγράφεται το περιστατικό κι έτσι θυμόσαστε πως ήταν απόγευμα, πως σκοπεύατε να ετοιμάσετε ένα συγκεκριμένο γλυκό και φορούσατε το αγαπημένο σας μπλε πουκάμισο. Αυτό όμως που σας κάνει να ανησυχείτε κάθε φορά που ανεβαίνετε μία σκάλα από τότε κι ύστερα, είναι η εντύπωση που σχηματίστηκε στην αμυγδαλή κατά την ώρα του ατυχήματος. Ο ιππόκαμπος γνωρίζει να σας πει ποια είναι η συγκεκριμένη σκάλα και ποια είναι μία άλλη που της μοιάζει. Η αμυγδαλή όμως, όποτε αντικρίζετε μία οποιαδήποτε σκάλα επαναφέρει την αγωνία της στιγμής του ατυχήματος.<br />
<br />
Τα συναισθήματα που έχουν φωλιάσει μέσα μας από παλαιότερες εντυπώσεις, είναι η βάση πάνω στην οποία θα ριζώσει μία οποιαδήποτε αφήγηση ανακαλεί αυτές τις εντυπώσεις. Η αντίδραση είναι αυτόματη και εμφανίζεται ακόμα και σε περιπτώσεις που μοιάζουν ελάχιστα με την δική μας εμπειρία. <b><i>Αυτή η ακούσια και αυτόνομη λειτουργία της αμυγδαλής υποδέχεται ευχάριστα τη γοητεία που ασκούν επάνω μας οι θεωρίες συνωμοσίας.</i></b><br />
<br />
Για παράδειγμα, οι αρνητικές εμπειρίες που κατά καιρούς βιώνουμε από τον περιορισμό της ελευθερίας μας, έχουν χαράξει στον εγκέφαλό μας τις δυσάρεστες εντυπώσεις. Βαθιά μέσα μας αισθανόμαστε πως «Οι εξουσιαστές είναι μοχθηροί, άπληστοι και ικανοί για όλα». Όταν λοιπόν έγινε η τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους της Ν. Υόρκης, αρκούσε ένας να πει «η κυβέρνηση το έκανε» για ν’ αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές της αμυγδαλής μας. Η πληροφορία ήρθε κι έκατσε επάνω σε κάτι που προϋπήρχε. Μέχρι να φτάσει η πληροφορία στον νεοφλοιό, ο οποίος χρειάζεται λογικά επιχειρήματα για να αποφανθεί, ήδη νιώθουμε βολικά με τη θεωρία. Ύστερα, οι συνωμοσιολόγοι στολίζουν την ιστορία τους με όμορφες λεπτομέρειες και η γοητεία του μυθιστορήματος γεμίζει το μυαλό μας με χρωματιστές μπουρμπουλήθρες.<br />
Οτιδήποτε ταιριάζει με τα στερεότυπά μας είναι ευπρόσδεκτο. Η άποψη πως υπάρχουν κάτι τρελοί που απλώς ηδονίζονται με τη βία, που είναι έτοιμοι να ανατιναχτούν μαζί με όλον τον υπόλοιπο κόσμο, αρκεί αυτός να πάψει να υπάρχει, μας φαίνεται παράλογη. «<b><i>Δεν μπορεί, κάποια αιτία, κάποιος σκοπός θα υπάρχει</i></b>», σκεφτόμαστε.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLODJ_i4e8HWTXxLZlmCpPvyBuXL-WzY1zBG4V4OtM0CAW-3lPBPBeAQSZtncmITX5MjSQyNJSDNzM5siflUPNySL2QaAIGnOo-ZYYcr1NPHloS_77PmmgJX3Wf316d9rU4-QciHctL69t/s1600/purpose_of_life003451.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLODJ_i4e8HWTXxLZlmCpPvyBuXL-WzY1zBG4V4OtM0CAW-3lPBPBeAQSZtncmITX5MjSQyNJSDNzM5siflUPNySL2QaAIGnOo-ZYYcr1NPHloS_77PmmgJX3Wf316d9rU4-QciHctL69t/s320/purpose_of_life003451.jpg" width="320" /></a></div>
Η αλήθεια είναι πως ζούμε σε έναν χαώδη κόσμο, και προσπαθούμε απεγνωσμένα να βρούμε νόημα και σκοπό. Μερικές φορές, η προσπάθειά μας αυτή είναι σωτήρια. Η ικανότητά μας να συγκρίνουμε διαφορετικές καταστάσεις και να αναζητούμε ένα κοινό σχέδιο πίσω από αυτά, μας βοήθησε να εξελιχθούμε ως είδος. Αλλά αυτό που είναι σήμερα ο σύγχρονος άνθρωπος οφείλεται στη συνεργασία και των δύο τμημάτων του εγκεφάλου μας. Ό, τι αποθηκεύει η συναισθηματική μνήμη, το επεξεργάζεται η λογική και να την η επιστήμη!<br />
Εκείνος που εύκολα ασπάζεται μία θεωρία συνωμοσίας δεν είναι απαραίτητα ηλίθιος. Απλώς, έχει αφήσει τη λογική νοημοσύνη του να ατροφήσει, επειδή δεν της δίνει υλικό να δουλέψει. Εμπιστεύεται τις αποφάνσεις του συναισθηματικού τμήματος του μυαλού του, που αντιδρά πάντοτε πρώτο. Βολεύεται με αυτό και διασκεδάζει ακούγοντας και διαδίδοντας ενδιαφέρουσες ιστορίες γεμάτες ίντριγκα και περιπέτεια.<br />
<br />
Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει πως μια παράξενη ιστορία είναι αληθινή, ακόμα και αν δεν υπάρχουν αποδείξεις. Ίσως αύριο υπάρξουν. Πριν όμως την υποστηρίξει και τη διαδώσει, οφείλει να την επεξεργαστεί λογικά, διότι κάποιες από αυτές είναι εξαιρετικά επικίνδυνες. Η συναισθηματική μας μνήμη πρέπει να συνεργάζεται με τη λογική μνήμη. Είναι ο μόνος τρόπος να βεβαιωνόμαστε αν παρακολουθούμε μία ακατανόητη αληθινή ιστορία ή ένα απολύτως κατανοητό και αληθοφανές μυθιστόρημα.<br />
<br />
(Ευχαριστώ τον Γιάννη Τ. που μου έδωσε την ιδέα για το θέμα)<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-90059209513317056632015-12-12T21:21:00.001+02:002015-12-12T21:21:23.579+02:00Ξανθίππη, το βάσανο του Σωκράτη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5CkZQAAqMwOwxEnyxNuMeNjCpsckff7ZWX5d1W6Rh150bbWJFw6g4n-hCkNwlZzhRnihqDe68ZobduqC4yVKn2dz-Kv-McSLdWiwvAj2OBcs9gQsgi1G4NwoqMWhSHd82VvvPvdDkoEAb/s1600/Xanthippe-Socrates-810x620.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="305" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5CkZQAAqMwOwxEnyxNuMeNjCpsckff7ZWX5d1W6Rh150bbWJFw6g4n-hCkNwlZzhRnihqDe68ZobduqC4yVKn2dz-Kv-McSLdWiwvAj2OBcs9gQsgi1G4NwoqMWhSHd82VvvPvdDkoEAb/s400/Xanthippe-Socrates-810x620.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
«<b><i>Αν βρεις μια καλή σύζυγο θα είσαι ευτυχισμένος. Αν όχι, θα γίνεις φιλόσοφος.</i></b>», είχε πει ο Σωκράτης, ο διάσημος φιλόσοφος, και σύμφωνα με τις μαρτυρίες των συγχρόνων του, το συμπέρασμα αυτό προέκυψε από την προσωπική του εμπειρία. Η σύζυγος του Σωκράτη, η Ξανθίππη, ήταν μία γυναίκα που δεν άφησε καλές εντυπώσεις, σήμερα όμως μπορούμε να εξετάσουμε τη σχέση του παράξενου αυτού ζεύγους με την καθαρή ματιά που μας εξασφαλίζει η χρονική απόσταση. Άραγε ήταν ο εκρηκτικός χαρακτήρας της Ξανθίππης που οδήγησε τον Σωκράτη στη φιλοσοφία ή μήπως η αφοσίωση του Σωκράτη στη φιλοσοφία καθόρισε τον χαρακτήρα της συζύγου του;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Ποια ήταν η Ξανθίππη</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε αντίθεση με τον σύζυγό της, ο οποίος ήταν απλώς ο γιος ενός λιθοξόου και μιας μαίας, έχουμε λόγους να πιστεύουμε πως η Ξανθίππη καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Αθήνας. Έχουμε δύο σημαντικά στοιχεία που υποστηρίζουν αυτή την υπόθεση:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πρώτον, το όνομά της είναι ο θηλυκός τύπος της λέξης που σημαίνει «<i>ξανθός ίππος</i>», και ονόματα με περιεχόμενο που παραπέμπει σε άλογα έδιναν στα παιδιά τους εκείνοι που είχαν την οικονομική άνεση να ασχοληθούν με το ακριβό χόμπι της ιππασίας. Δεύτερον, ο πρωτότοκος γιος του ζευγαριού δεν πήρε το όνομα του παππού από τη μεριά του πατέρα, όπως ήταν (και είναι ακόμα και σήμερα) η συνήθεια στην Ελλάδα. Ονομάστηκε Λαμπροκλής (= λαμπερή δόξα), που είναι επίσης αριστοκρατικό όνομα και ίσως έτσι να ονομαζόταν ο πατέρας της Ξανθίππης. Το όνομα του πατέρα του Σωκράτη (Σωφρονίσκος) δόθηκε στον δεύτερο γιο, κάτι που θα ήταν πραγματικά περίεργο, αν η Ξανθίππη δεν ήταν αριστοκρατικής καταγωγής ή τουλάχιστον ανώτερης τάξης από αυτή του Σωκράτη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Λαμπροκλής εμφανίζεται σε κείμενο του Ξενοφώντα να παραπονιέται για τη μητέρα του, πως είναι τόσο δύστροπη που κανείς δεν μπορεί να την υποφέρει. Ο Πλάτων μας την παρουσιάζει σε μία πολύ δύσκολη στιγμή της, όταν επισκέπτεται στη φυλακή τον Σωκράτη, λίγο πριν εκτελεστεί. Μόλις ήρθαν οι φίλοι του Σωκράτη, η Ξανθίππη κρατώντας τον έναν της γιο στην αγκαλιά, άρχισε να ξεφωνίζει και να μοιρολογεί «Σωκράτη, για τελευταία φορά τώρα θα σε χαιρετίσουν οι φίλοι σου κι εσύ εκείνους». Ο Σωκράτης ζήτησε να την πάει κάποιος στο σπίτι, κι εκείνη ξέσπασε σ’ έναν σπαρακτικό θρήνο χτυπώντας τον εαυτό της και ουρλιάζοντας, καθώς την απομάκρυναν από κοντά του. Είχαν δίκιο όμως εκείνοι που την αποκαλούσαν δύστροπη και υστερική ή μήπως η κακή φήμη που απέκτησε την αδικεί;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Επειδή θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας πως η υπερβολή στον θρήνο δεν ήταν ιδιοτροπία της Ξανθίππης. Οι γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας θρηνούσαν με ξέφρενο τρόπο, προσπαθώντας να μοιραστούν τη δυστυχία με το αγαπημένο τους πρόσωπο που πέθαινε ή είχε πεθάνει. Ο συγγραφέας Λουκιανός αναφέρει πως οι συγγενείς και οι φίλοι του νεκρού περιέρχονταν σε τόσο κακή κατάσταση, ώστε λυπόταν κανείς περισσότερο τους ζωντανούς από τους νεκρούς: έκλαιγαν με λυγμούς, τραβούσαν τα μαλλιά τους, χτυπούσαν το κεφάλι και το στήθος τους. Έσκιζαν με τα ίδια τους τα νύχια τα μάγουλά τους… Όσο για τα παράπονα του Λαμπροκλή, ο οποίος ήταν έφηβος, δεν διαφέρουν και τόσο από τα παράπονα κάθε έφηβου από τότε μέχρι σήμερα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η Ξανθίππη, λοιπόν, ήταν μία νεαρή αριστοκράτισσα, που για κάποιον λόγο παντρεύτηκε έναν φτωχό, ιδιοφυή φιλόσοφο, τον οποίο πιθανότατα δεν επέλεξε η ίδια, αφού εκείνη την εποχή, οι γυναίκες δεν αποφάσιζαν για την τύχη τους. Ο τρόπος που θρήνησε τον άντρα της μας δείχνει ότι τον αγαπούσε, αλλά είναι βέβαιο πως ο γάμος της δεν ήταν παραμυθένιος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Ο Σωκράτης ως σύζυγος και πατέρας</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο φτωχός Σωκράτης παντρεύτηκε σε μεγάλη ηλικία. Γνωρίζουμε ότι απέκτησε τον πρώτο του γιο σε ηλικία 55 ετών, οπότε, μπορούμε να υποθέσουμε πως ήταν τουλάχιστον τριάντα χρόνια μεγαλύτερος από τη σύζυγό του, δεδομένου ότι οι κοπέλες στην αρχαία Αθήνα παντρεύονταν σε νεαρή ηλικία. Εκτός από φτωχός, ο Σωκράτης ήταν επίσης πολύ άσχημος. Είχε πλακουτσωτή μύτη, παχιά χείλη και μάτια γουρλωτά. Οι σύγχρονοί του έλεγαν πως μοιάζει με Σάτυρο ή Σειληνό. Και αυτός ο φτωχός και άσχημος άνδρας είχε και κάτι αλλόκοτες συνήθειες...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο<a href="http://www.grethexis.com/el/xanthippe-socrates-trouble/" target="_blank"> GRethexis.com</a></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-81543968097563375202015-12-08T21:57:00.001+02:002015-12-24T10:06:38.685+02:00Τι πρέπει να ξέρετε για εκείνους που προτιμούν το ψέμα από την αλήθεια.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieCSck82sZtdIxAK5D2cn_fKUzDiSdklVTYCIp8mqaUMr0J6QBxbJwFJhcmVo6qg5CuryHDzWSJ55WWvpFP6O6mliPtqSTYwT61ku1IQFRTNbrTlYvBZUCp9PZxATXyzqASg1kybPkUrGx/s1600/pinocchio_psemata_34912091.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieCSck82sZtdIxAK5D2cn_fKUzDiSdklVTYCIp8mqaUMr0J6QBxbJwFJhcmVo6qg5CuryHDzWSJ55WWvpFP6O6mliPtqSTYwT61ku1IQFRTNbrTlYvBZUCp9PZxATXyzqASg1kybPkUrGx/s320/pinocchio_psemata_34912091.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Για να έχει ένα θεατρικό έργο επιτυχία και να αγγίξει το κοινό, θα πρέπει <b><i>να είναι αληθοφανές, αλλά όχι αληθινό.</i></b> Αυτό γράφει ο Αριστοτέλης στην «Ποιητική» του. Η ψεύτικη ιστορία είναι γοητευτική, διασκεδαστική και λειτουργεί καταπραϋντικά στην ψυχολογική μας κατάσταση. Η αλήθεια μας αγριεύει.</div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν τα ψέματα που λέμε από ευγένεια ή από καλοσύνη. Μπορεί να πούμε «είσαι στις ομορφιές σου» σε κάποιον που είναι χάλια για να μην τον κάνουμε χειρότερα ή «θα γίνεις καλά, μη φοβάσαι» σ’ έναν ετοιμοθάνατο για να τον εμψυχώσουμε.</div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν κι εκείνα που λέμε για τον εαυτό μας (συχνά και στον εαυτό μας). Αυτά δεν τα λέμε τόσο για να δείχνουμε καλύτεροι από ό, τι είμαστε, αλλά κυρίως για να μην χαλάσουμε την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς. </div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν όμως και αυτά που λέμε για να χειραγωγούμε τους άλλους. Ενώ τα δύο πρώτα τα ξεστομίζουμε σχεδόν αυτόματα, τούτα εδώ χρειάζονται σχέδιο και ταλέντο. Ο ψεύτης αυτού του είδους φροντίζει <b><i>να γνωρίσει καλά το ακροατήριό του</i></b> και να μάθει να το σερβίρει με τέχνη. Τότε μπορεί να πουλήσει οτιδήποτε σε σχεδόν σε οποιονδήποτε, είτε είναι πωλητής είτε πολιτικός. </div>
<div style="text-align: justify;">
Όσο πιο ανασφαλείς είμαστε, τόσο ευκολότερα πιστεύουμε στα ψέματα και γυρίζουμε την πλάτη στην αλήθεια. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Γιατί πιστεύει κάποιος τόσο εύκολα τα ψέματα; </b><br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Τον κολακεύουν και του αρέσει.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Η κολακεία είναι το μεγαλύτερο όπλο στα χέρια του ψεύτη. Λέει η πωλήτρια «με το σώμα που έχετε, δεν υπάρχει ρούχο που να μην δείχνει υπέροχο επάνω σας». Η πελάτισσα θα ντραπεί να φύγει χωρίς να αγοράσει κάτι. Λέει ο υποψήφιος «ο ελληνικός λαός είναι έξυπνος, έντιμος και ξέρει να αγωνίζεται για το δίκιο του», και ο ψηφοφόρος ψωνίζει με κλειστά τα μάτια. Ύστερα του σερβίρει ό, τι ψέμα να’ ναι και ο ψηφοφόρος το πιστεύει. Διότι, εκείνος που κατάλαβε πόσο έξυπνος και σπουδαίος είναι, δεν μπορεί να λέει ψέματα. Από εκεί και πέρα θα πιστέψει οτιδήποτε τον κάνει να αισθάνεται καλά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Είναι άσχετος.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν η κυβέρνηση ισχυρίζεται π.χ πως θα εξοικονομήσει 50 δις. από τη φορολόγηση των πλουσίων, θα πρέπει να γνωρίζεις</div>
<div style="text-align: justify;">
Α. πόσα ακριβώς είναι τα 50 δις. Β. ποιον θεωρεί πλούσιο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αν δεν έχεις την παραμικρή ιδέα για το πόσα χρήματα ξοδεύει το κράτος για τη μία ή την άλλη δουλειά, δεν έχεις ιδέα αν το ποσό αυτό είναι μικρό ή μεγάλο. Δεν σου λέει ποιους θεωρεί πλούσιους, αλλά σε διαβεβαιώνει ότι φορολογώντας τους θα μαζέψει αυτό το ποσό. Αυτός που δεν γνωρίζει από στατιστικές, ποσοστά και μεγέθη κρατικού προϋπολογισμού, δεν δυσκολεύεται να το πιστέψει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Επειδή το είπε κάποιος που εμπιστεύεται.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν μία είδηση δημοσιευτεί στον διεθνή τύπο με έναν τρόπο και στον ελληνικό τύπο με έναν άλλο, <b><i>πιστεύει τους «δικούς του»</i></b>. Αν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε μία δεξιά και μία αριστερή εφημερίδα, πιστεύουμε εκείνη που εκφράζει τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Αν, λοιπόν, λέει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας πως είμαστε εντάξει με τις υποχρεώσεις μας προς τους δανειστές μας, αλλά οι ηγέτες των άλλων χωρών λένε πως δεν είμαστε, μαντέψτε ποιον θα πιστέψει ο Έλληνας πολίτης!</div>
<div style="text-align: justify;">
Ύστερα είναι και οι αυθεντίες. Εκείνοι των οποίων τη γνώμη εκτιμούν ιδιαίτερα. Αυτός που ήταν στο Πολυτεχνείο, που έκανε εξορία, που έχει γράψει βιβλία, που είναι απόστρατος αξιωματικός… αυτός είπε ότι οι ξένοι μισούν την Ελλάδα και θέλουν να την καταστρέψουν. Θα έλεγε ποτέ ψέματα ένας τέτοιος σοβαρός άνθρωπος; </div>
<div style="text-align: justify;">
Για κακή μας τύχη, εδώ εμπίπτουν και οι πάσης φύσεως σελέμπριτις. Αν του πει ο περιπτεράς της γειτονιάς του πως κάποιος τον παρακολουθεί, θα τον πει παρανοϊκό. Αν πει ένας καλλιτέχνης (του εντέχνου κατά προτίμηση) ή η πρωινή ξανθιά της καρδιάς του πως δύο πράσινα όντα με κεραίες φύτευαν πατάτες στον κήπο του/της, ε, αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Κι ακόμα χειρότερα, για πολλούς και το πιο εξόφθαλμο ψέμα μοιάζει αληθινό αν το «<b><i>είπαν στις ειδήσεις</i></b>».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Τρέμει την αλήθεια</b>.</div>
<div style="text-align: justify;">
Όσο εύπιστος και αν είναι κάποιος, έρχονται στιγμές που μέσα του γεννιούνται υποψίες. Ειδικά όταν ο ίδιος άνθρωπος τον κοροϊδέψει δεκάδες φορές. Όταν όμως του συμβεί αυτό, κάνει ό, τι περνά από το χέρι του για να αποδιώξει τις υποψίες. Γιατί; </div>
<div style="text-align: justify;">
Γιατί, αν αρχίσει να εξετάζει τα στοιχεία και τα επιχειρήματα, υπάρχει πιθανότητα να του αποδείξουν πως κακώς πίστευε αυτό το άτομο τόσο καιρό. Πως του έλεγε συνεχώς ψέματα. Η διαχείριση αυτής της αποκάλυψης είναι μεγάλος μπελάς και το ξέρει. Ας πάνε, λοιπόν, στην ευχή οι ενδείξεις και οι αποδείξεις. Δεν θέλει να ζήσει τη δυσάρεστη κατάσταση της <b><i>διάψευσης των προσδοκιών</i></b>. Δεν θέλει να παραδεχτεί πως εξαπατήθηκε. Θα συνεχίσει να πιστεύει τον απατεώνα. Ακριβώς όπως μία γυναίκα που εξαρτάται οικονομικά από τον σύζυγό της, θα πιστεύει κάθε φορά πως ο άντρας της ήταν σε επαγγελματική συνάντηση και δεν θα βλέπει τα κοκκινάδια στα ρούχα του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ακούει αυτό που θέλει ν’ ακούσει.</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτός που συνήθισε να ζει με τα επιδόματα και τις επιδοτήσεις του κράτους, θα πιστέψει κάθε πληροφορία που επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα αυτών των επιδομάτων και επιδοτήσεων. Κάθε είδηση που θα θέτει σε αμφισβήτηση αυτό το μοντέλο εξάρτησης, δεν την βλέπει καθόλου. Αν τον αναγκάσεις να την δει, θα αμφισβητήσει την πηγή ή θα προβάλει το ατράνταχτο επιχείρημα «γιατί, τα άλλα μοντέλα είναι καλύτερα;». Η αντίδραση αυτή οφείλεται στην ανάγκη <b><i>να αποδιώξει τον πόνο</i></b> που του προκαλεί η διανοητική ένταση. Νιώθει ασφαλής με τις πεποιθήσεις που ήδη έχει και, αν του ρίξεις τα τείχη που τον προστατεύουν, θα τρελαθεί. Γι’ αυτό δεν θα σε αφήσει να τα ρίξεις. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Έχει η αλήθεια πιθανότητες να νικήσει; </b></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι άνθρωποι που επικαλούνται τον ορθολογισμό πέφτουν επίσης στην παγίδα ενός άλλου ψέματος. Νομίζουν πως με την παρουσίαση λογικών επιχειρημάτων θα πείσουν αυτόν που έχει πλανηθεί. Η αλήθεια είναι πως, αν δεν λάβετε υπόψιν σας τους ψυχολογικούς παράγοντες που αναφέρθηκαν παραπάνω, δεν θα πείσετε ποτέ κανέναν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Για να έχετε πιθανότητες να καταρρίψετε δημοφιλείς μύθους, να θυμάστε:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1. Ξεριζώνοντας έναν μύθο, αφήνετε στην ψυχή του πιστού ένα τρομακτικό κενό, το οποίο πρέπει να αναπληρώσετε. Δεν μπορείς απλώς να πάρεις από το μωρό την αγαπημένη του κουβέρτα. Χρειάζεται να το παρηγορείς με άλλους τρόπους μέχρι να μάθει να κοιμάται χωρίς αυτήν.</div>
<div style="text-align: justify;">
2. Όσο χλευάζετε τον μύθο του και τον κατακρίνετε για την ευπιστία του, τόσο εκείνος προσκολλάται στο παραμύθι του. Μιλήστε του για την αξία της αλήθειας σας και όχι για τη γελοιότητα του μύθου του.</div>
<div style="text-align: justify;">
3. Μιλήστε απλά, κατανοητά και με λίγα λόγια. Όσο πιο πολύ μιλάτε τόσο περισσότερο εκείνος φοβάται πως προσπαθείτε να τον εξαπατήσετε. </div>
<div style="text-align: justify;">
4. Θα χρειαστεί να επαναλάβετε το επιχείρημά σας πολλές φορές. Την πρώτη φορά δεν θα το ακούσει καθόλου. Τη δεύτερη θα συγκρατήσει μία ή λέξεις που του έκαναν εντύπωση. Εσείς θα λέτε «μα τα ίδια λέγαμε και χτες», κι εκείνος θα νομίζει ότι τον κοροϊδεύετε.</div>
<div style="text-align: justify;">
5. Όσο πιο τερατώδες είναι το ψέμα που έχει καταπιεί τόσο πιο δύσκολα θα τον πείσετε πως είναι ψέμα. Η αλήθεια έχει χίλια καλά, αλλά δεν έχει τη γοητεία μίας συνωμοσίας, δεν πουλάει ελπίδα και χρειάζεται δουλειά για να γίνει κατανοητή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-56027730748894232712015-11-15T23:34:00.000+02:002015-12-24T10:07:45.686+02:00Νεοελλήνων Επιτάφιος Λόγος του Περικλή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio8PioKwYy-x43Po_sMlYvrRGPRCgP9FrTfDAz01msW6Pnf-T26LkQ7xNeb2rDr5f8T7W3dqHBfiVhfkOj-pfy0wM8Om1WSVIGRIFV9b6VALtz_B4GFUyxTd-Ln7ucvaPcww-rMq74EuHS/s1600/%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%25822203471.PNG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio8PioKwYy-x43Po_sMlYvrRGPRCgP9FrTfDAz01msW6Pnf-T26LkQ7xNeb2rDr5f8T7W3dqHBfiVhfkOj-pfy0wM8Om1WSVIGRIFV9b6VALtz_B4GFUyxTd-Ln7ucvaPcww-rMq74EuHS/s320/%25CE%2595%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%25822203471.PNG" width="279" /></a></div>
Με καλέσατε εδώ για να πω δυο λόγια για εκείνους τους Έλληνες που σήμερα καταστρέφονται, όπως έκανα παλιά για εκείνους που έπεσαν στην μάχη πολεμώντας για την πατρίδα τους. Όπως είπα και τότε, θα πω και σήμερα πως οι επικήδειοι γενικά δεν είναι και πολύ του γούστου μου, γιατί τελικά ό,τι θέλει ο καθένας καταλαβαίνει από αυτά που ακούει. Ειδικά τώρα που δεν έχω ευχάριστα να πω, κάποιοι θα με πουν υπερβολικό, κάποιοι άλλοι άσχετο και άλλοι θα πουν πως είμαι απλώς ένα φάντασμα που παραληρεί. Αλλά δεν με πειράζει. Άλλωστε εμείς καθιερώσαμε την παρρησία και δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου τη στερήσει.<br />
Προσπαθώντας να βρω λόγια που ταιριάζουν στην περίσταση και καθώς ο λόγος μου προχωρούσε, αντιλήφθηκα πως έγραφα ακριβώς τα αντίθετα από εκείνα που είχα εκφωνήσει τότε, εκείνα που ο καλός μου φίλος Θουκυδίδης είχε την καλοσύνη να διασώσει στο βιβλίο της ιστορίας του. Ιστορία που, παρεμπιπτόντως, αν είχατε ευλαβικά μελετήσει δεν θα χρειαζόταν τώρα να σας εκφωνώ επιτάφιους. Τέλος πάντων, αφού όσα έχω να πω είναι τα αντίθετα από εκείνα που είπα τότε, ομολογώ ότι δεν βασάνισα άλλο το μυαλό μου· απλώς πήρα τον παλιό επιτάφιο και έκανα το άσπρο μαύρο. Χρειάστηκε να μετατρέψω λίγο κάποια σημεία που αφορούν τα πολεμικά, ώστε να τα προσαρμόσω στην δική σας περίπτωση, αλλά κατά τα άλλα ο λόγος έμεινε ίδιος. Απλώς, σας τον παρουσιάζω από την ανάποδη, όπως ακριβώς σας ταιριάζει. ῎<b>Αρξομαι δὲ ἀπὸ τῶν προγόνων πρῶτον</b>·<br />
<br />
«Αυτά όλα που παραλάβατε από εμάς, που ονομάζετε προγόνους σας, τα αφήσατε και ρήμαξαν σε τέτοιο βαθμό, που η χώρα δεν μπορεί πια να τα βγάλει πέρα ούτε σε πόλεμο ούτε σε ειρήνη. Δεν θα αναλύσω τις επιλογές που σας οδήγησαν σε αυτή την αθλιότητα, γιατί τις γνωρίζετε πολύ καλά. Θα σας πω όμως ποιες αρχές και αξίες περιφρονήσατε και φέρατε τη χώρα σε αυτό το χάλι.<br />
<a name='more'></a><br />
Πρώτ’ απ’ όλα <b>σε τίποτα δεν πρωτοτυπείτε</b>, όπως κάναμε εμείς, μόνο κοιτάτε πώς θα αντιγράψετε τους τρόπους των άλλων. Κανένα παράδειγμα προς μίμηση δεν έχετε παρουσιάσει. Ισχυρίζεστε ότι έχετε Δημοκρατία, αλλά στην πραγματικότητα είναι Ολιγαρχία. Διότι δεν είναι όλοι οι πολίτες ίσοι απέναντι στον νόμο όταν κρίνονται οι ιδιωτικές τους διαφορές. Και στα δημόσια αξιώματα <b>δεν επιλέγετε τον ικανότερο</b>, αλλά τον διάσημο ή τον ισχυρό ή αυτόν με τις κατάλληλες γνωριμίες. Στην τύχη δηλαδή. Και, αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να ωφελήσει τη χώρα αλλά είναι φτωχός ή δεν έχει ισχυρή κοινωνική θέση, δεν τον αφήνετε να προκόψει. Ε, δεν είναι Δημοκρατία αυτό.<br />
<br />
Στις ιδιωτικές σας συναλλαγές πάλι, στραβομουτσουνιάζετε μόλις δείτε κάποιον να επιτυγχάνει. Ζηλεύετε, θυμώνετε, καταριέστε. Και σαν να μην είναι αρκετό το κακό που κάνετε στη χώρα με τον φθόνο σας, συνηθίζετε να <b>παρανομείτε σε κάθε ευκαιρία</b>, από εσωτερική παρόρμηση. Απαξιώνετε τους ηγέτες σας και αγνοείτε τους νόμους, ειδικά εκείνους που προστατεύουν τους αδικημένους. Κι έχετε σχεδόν εξαφανίσει και εκείνους τους νόμους, που αν και άγραφοι, είναι ντροπή να τους περιφρονεί κανείς. Αδιανόητα πράγματα, αν ρωτάτε τη γνώμη μου!<br />
Έχετε συσκοτίσει το πνεύμα σας με βλακώδεις διασκεδάσεις και ζώντας σε πόλεις βρώμικες, γκρίζες χωρίς τέχνη και ομορφιά. Καθόλου παράξενο που περιφέρεστε ασκόπως βουτηγμένοι στην κατάθλιψη.<br />
<br />
Επιπλέον, η Ελλάδα έχει τόσο αποδυναμωθεί οικονομικά που όλα τα αγαθά έρχονται από τις άλλες χώρες και σχεδόν τίποτα δεν παράγεται εδώ. Πώς στην ευχή το αφήσατε να γίνει; <br />
Τώρα, όσον αφορά την εθνική σας ασφάλεια, είστε το κάτι άλλο. Η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι και μπαίνει ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να τη βλάψει, όχι επειδή έχετε την πεποίθηση ότι είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε οποιονδήποτε κίνδυνο, αλλά επειδή δεν είσαστε ικανοί να προβλέψετε τους κινδύνους και να είσαστε προετοιμασμένοι. Κι ενώ οι υπόλοιποι προετοιμάζονται από την παιδική ηλικία για δράση, εσείς επαναπαύεστε στις ανέσεις σας και μπροστά στον κίνδυνο χάνετε τελείως το θάρρος σας. Εμείς, είχαμε ανοιχτή την πόλη μας, αλλά δεν κοιμόμασταν όρθιοι. Καμία σύγκριση, για να μην κοροϊδευόμαστε.<br />
Ενώ λοιπόν οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής σας συνάπτουν συμμαχίες και προσπαθούν να συνεργάζονται αρμονικά στην αντιμετώπιση των κινδύνων, <b>εσείς παραμένετε απομονωμένοι</b> και βλέπετε παντού εχθρούς, με αποτέλεσμα σε κάθε περίσταση να καταλήγετε ζημιωμένοι. Άθλος ανοησίας!<br />
<br />
Επίσης, καθόλου δεν γνωρίζετε πώς να εκμεταλλεύεστε τις δυνάμεις σας, αλλά τα παίζετε όλα για όλα ακόμα και στις περιπτώσεις που θα μπορούσατε να κερδίσετε σε ένα σημείο. Έτσι, διαπραγματεύεστε για ένα συγκεκριμένο ζήτημα και καταφέρνετε να ηττηθείτε σε όλα τα ζητήματα ταυτόχρονα. Και φαίνεται κάθε φορά πως η Ελλάδα σε όλες τις υποθέσεις είναι αδύναμη και στα πάντα υποδεέστερη των άλλων. Κατά συνέπεια, συνεχίζετε τον ανέμελο βίο σας, αγνοώντας τον επερχόμενο κίνδυνο και καταντάτε τόσο νωθροί, ώστε ακόμα και για να αμυνθείτε υπέρ της χώρας σας, πρέπει να σας το επιβάλλει ο νόμος. Κι επειδή δεν έχετε καθαρή ματιά για το μέλλον, σας καταβάλλει ένας φόβος γενικός και απροσδιόριστος, τον οποίο δεν μπορείτε ούτε να εντοπίσετε ούτε να αξιολογήσετε.<br />
Και μακάρι να ήταν μόνο αυτά!<br />
<br />
Μισείτε το κάλλος της απλότητας, μισείτε τα γράμματα και ταυτόχρονα είστε μαλθακοί. <b>Ο πλούτος είναι για εσάς περισσότερο αφορμή για επίδειξη</b> παρά ευκαιρία για να δημιουργήσετε έργα. Ντρέπεστε για τη φτώχια σας, ενώ δεν ντρέπεστε που δεν κάνετε αυτό που πρέπει για να γλιτώσετε από αυτήν. Ούτε είστε ικανοί να διαχειριστείτε μόνοι σας τις δημόσιες υποθέσεις σας, διότι ο καθένας φροντίζει μόνο για το δικό του συμφέρον, καθιστώντας τον εαυτό του πολιτικώς αναλφάβητο.<br />
Μόνοι εσείς στον δυτικό κόσμο θεωρείτε αυτόν που δεν ασχολείται με τα κοινά φιλήσυχο, αντί να τον στιγματίζετε ως άχρηστο. Εμείς τον περιγελούσαμε σε τέτοιο βαθμό, που η λέξη «ιδιώτης» κατέληξε να σημαίνει «ηλίθιος». <b>«Idiot» δεν λένε οι αγγλόφωνοι τον ηλίθιο</b>; Ε, από εμάς το πήραν, όπως πήραν και πολλά άλλα που εσείς περιφρονήσατε. Ούτε ενδιαφέρεστε να ενημερωθείτε πλήρως για μία σοβαρή πολιτική υπόθεση, αλλά υιοθετείτε αβίαστα όποια άποψη σας ακουστεί ωραία και γι’ αυτό λαμβάνετε πάντα τις λάθος αποφάσεις. Είναι εντυπωσιακό πόσο απεχθάνεστε τα ορθολογικά επιχειρήματα και πόσο εύκολα θεωρείτε αμπελοφιλοσοφίες εκείνα που δεν καταλαβαίνετε. Νομίζετε πως τα λόγια βλάπτουν τα έργα και ορμάτε ασυλλόγιστα και το θράσος που γεννά η αμάθεια, αντί να σκεφτείτε προσεκτικά εκείνο που σκοπεύετε να επιχειρήσετε. Και αν συμβεί να αποκτήσετε γνώση για ένα θέμα, τότε γίνεστε οκνηροί και άτολμοι· στέκεστε αποσβολωμένοι περιμένοντας την καταστροφή σας. Μία δυνατή και δίκαιη ψυχή όμως, ενημερώνεται πλήρως για τα δυσάρεστα και τα ευχάριστα κάθε απόφασης και παρ’ όλα αυτά δεν προσπαθεί να αποφύγει τους κινδύνους που πρέπει να αντιμετωπίσει.<br />
<br />
Όσο για τις σχέσεις σας με τις άλλες χώρες, και εκεί μαντάρα τα έχετε κάνει.<br />
Αντί να αποκτάτε φίλους ευεργετώντας τους, <b>ζητιανεύετε συνεχώς την συμπάθεια και τα χρήματά τους</b> ή, ακόμα χειρότερα, τα απαιτείτε. Προσπαθείτε να εξαργυρώσετε τη δική μας δόξα και αυτό είναι ύβρις. Ως εκ τούτου κανείς δεν σας υπολογίζει ως αξιόπιστο φίλο, διότι όλοι γνωρίζουν πως αυτός που ευεργετείται, ό, τι προσφέρει στους ευεργέτες του το προσφέρει βαρυγκωμώντας μόνο επειδή πρέπει να εξοφλήσει το χρέος. Θέτοντας τον εαυτό σας σε αυτή τη μίζερη θέση δεν έχετε υγιείς φιλίες με τα άλλα κράτη καθώς παρουσιάζεστε ως άνθρωποι που δεν εκτιμούν την ελευθερία. Ούτε εγώ εκτιμούσα εκείνες τις πόλεις του καιρού μου που σας έμοιαζαν.<br />
<br />
Συνοψίζοντας λέω ότι η συνολικά η Ελλάδα έχει καταντήσει το υπόδειγμα αμορφωσιάς της Ευρώπης και όποιος από εσάς έχει επίγνωση της κατάστασης (εγώ ευτυχώς τα τίναξα) ντρέπεται να συναναστραφεί με τους πολίτες των άλλων χωρών. Αντιθέτως, εκείνος που έχει μεσάνυχτα δεν ντρέπεται καθόλου, αλλά ρεζιλεύεται καθώς καυχιέται για επιτεύγματα που δεν έχει κατορθώσει και προσόντα που δεν διαθέτει. Και η γενική κατάσταση της Ελλάδας καθιστά το γεγονός αυτό ολοφάνερο. Γιατί από όλες τις χώρες της Ευρώπης που αντιμετώπισαν παρόμοια κρίση, <b>μόνο η Ελλάδα αποδείχτηκε κατώτερη από τη φήμη της</b> και μόνο αυτή έγινε περίγελως στους έξω και αιτία αγανάκτησης για τους πολίτες της, που συνεχώς παραπονιούνται για το πόσο ανάξιοι είναι αυτοί που τους κυβερνούν. Αυτοί τους οποίους ψηφίζουν οι ίδιοι!<br />
Κι επειδή αποκαλύψατε την αδυναμία σας περίτρανα και σε όλον τον κόσμο, και οι σύγχρονοί σας και οι μεταγενέστεροι θα σας λοιδορούν και ούτε η κληρονομιά του Ομήρου δεν θα μπορεί πια να σας γλιτώσει από τη θλιβερή σας φήμη ούτε και κανένας καλοπροαίρετος που θα προσπαθήσει να σας απαλύνει τον πόνο σας με γλυκά λόγια. Γιατί η αλήθεια θα εμφανιστεί μπροστά του και θα τον διαψεύσει.<br />
Επιτρέψατε σε κάθε στεριά και κάθε θάλασσα να γίνει μάρτυρας της ατολμίας σας και <b>δεν αφήσατε ούτε ένα μνημείο επιστήμης ή πολιτισμού</b> που να τιμά την πατρίδα σας. Ούτε καν κάτι που να φανερώνει πως μάθατε από τις αποτυχίες σας.<br />
Σε μία τέτοια χώρα λοιπόν, αυτοί εδώ σήμερα καταστρέφονται παραμένοντας άπραγοι και προβάλλοντας την απαίτηση να φροντίσουν άλλοι για την σωτηρία της. Αλλά και όσοι από εσάς διασωθείτε, τίποτα δεν είστε διατεθειμένοι να κάνετε για χάρη της, όσο διατηρείτε αυτόν τον χαρακτήρα.<br />
<br />
Τα είπα αυτά γιατί ήθελα να σας διαφωτίσω πως εμείς κι εσείς σε τίποτα δεν μοιάζουμε. Γιατί εκείνοι που άκουσαν τον γνήσιο επιτάφιο λόγο μου, έζησαν και πέθαναν για αξίες που εσείς σήμερα περιφρονείτε. Σε αντίθεση με εκείνους, εσείς κλείνετε τα μάτια στην πραγματικότητα νομίζοντας πως έτσι θα αποφύγετε το κακό. Εκείνοι αγωνίστηκαν και έδωσαν και τη ζωή τους για χάρη της Αθήνας και της Ελλάδας όλης, ευεργετώντας ταυτόχρονα ολόκληρη την Ευρώπη. <b>Εσείς, εχθρεύεστε εκείνο που εκείνοι κατάκτησαν για χάρη σας</b> και στρέφετε το λάγνο βλέμμα σας στην Ανατολή, από την σκλαβιά της οποίας φρόντισαν να σας διαφυλάξουν θυσιάζοντας τη ζωή τους. Εμείς είμαστε η Δύση. Εσείς ποιοι είστε;»<br />
<br />
Σας ευχαριστώ,<br />
και παρακαλώ να μην με ξαναενοχλήσετε. Ό, τι έχω να πω το έχετε γραμμένο. Το μέλλον σας θα κριθεί από τον τρόπο που θα ερμηνεύσετε το «γραμμένο».<br />
<br />
<i>Περικλής Ξανθίππου, ο Χολαργεύς.</i><br />
<br />
<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-57556187651159795902015-11-06T22:27:00.003+02:002015-11-06T22:34:23.922+02:00Εμπρός της γης οι αιφνιδιασμένοι <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxByPzCqui-tuClUSwN1gUgX5pPzniCoxdtGpETS8YieesbK1bAqshUz3gM40dheVOag3bcVm-AF6PPiOkLQBXKIPmSahRj4bSNPiwRWNoFUcXCDhAvJfGY3cn0DgbqK9Htn_qEVE8WYV8/s1600/lucy-surprised.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxByPzCqui-tuClUSwN1gUgX5pPzniCoxdtGpETS8YieesbK1bAqshUz3gM40dheVOag3bcVm-AF6PPiOkLQBXKIPmSahRj4bSNPiwRWNoFUcXCDhAvJfGY3cn0DgbqK9Htn_qEVE8WYV8/s320/lucy-surprised.png" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
Οι πρόσφυγες αιφνιδίασαν την κυβέρνηση και άργησε να
καταλάβει ότι μία χώρα πρέπει να έχει σοβαρή μεταναστευτική πολιτική. Γιατί,
πού να το φανταστεί κανείς πως, όταν πόλεις ισοπεδώνονται στη Μέση Ανατολή, οι
κάτοικοι θα προσπαθήσουν να διασωθούν. Και μάλιστα χωρίς να ανακοινώσουν στην
ελληνική κυβέρνηση το ακριβές χρονοδιάγραμμα της άφιξής τους. Ανήκουστα
πράγματα!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Οι τραμπούκοι που γρονθοκόπησαν τον βουλευτή, αιφνιδίασαν
τους αστυνομικούς, που δεν είδαν ό, τι είδαμε όλοι και συνέλαβαν κι εκείνον που
προστάτεψε το θύμα. Ο "Υπουργός προστασίας του μπαχαλάκια"
αιφνιδιάστηκε με τον αιφνιδιασμό των οργάνων της αστυνομίας και δεν ήταν
σίγουρος αν έπρεπε να συλληφθεί ένας άνθρωπος που μπροστά σε όλον τον κόσμο
σάπισε στο ξύλο έναν άλλον άνθρωπο. Ο αιφνιδιασμός του μάλλον οφείλεται στο ότι
ο άλλος άνθρωπος δεν ήτο αριστερός. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Το περιστατικό αιφνιδίασε την αντιπολίτευση, και αντί να
κυνηγήσει τον "Υπουργό προστασίας του μπαχαλάκια" μέχρι να μην
βρίσκει πού να σταθεί, ασχολείται με την άποψη του "Υπουργού
αποβλάκωσης", για μία υπόθεση που έχει λήξει εδώ και είκοσι χρόνια με
απόφαση του κοινοβουλίου. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Οι Έλληνες πολίτες αιφνιδιάστηκαν από τον αιφνιδιασμό και,
αιφνιδιασμένοι καθώς ήταν, πήγαν και πλήρωσαν τον ΕΝΦΙΑ που είχε καταργηθεί, κι
ένα σωρό άλλους φόρους, που ενώ τους καθιέρωσε η αριστερή τους κυβέρνηση, αυτοί
τους ονόμαζαν ακόμα δεξιούς. Είχαν δε τόσο αποβλακωθεί από τον αιφνιδιασμό,
ώστε δεν ήξεραν πια ποιος "γενοκτονήθηκε" και ποιος όχι. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Αιφνιδιασμένος από τις αιφνιδιαστικές εξελίξεις ο Καμμένος
του "Υπουργείου ανασύστασης του κιτς φολκλόρ" αποφάσισε να
εγκαταλείψει για λίγο την παλέτα με το κόκκινο χαλί και να ράψει τους αγίους
επάνω στις στολές των φαντάρων, αναζητώντας τη θεία φώτιση. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Αυτό όμως αιφνιδίασε τους πανιερώτατους αρχιερείς που δεν
πίστευαν στην καλή τους τύχη, και αποφάσισαν, ως εκπρόσωποι των ως άνω αγίων,
να παίρνουν μέρος σε κάθε σύσκεψη, συμβούλιο, συμπόσιο, που κανονικά
προορίζεται μόνο για πολιτικούς. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η Ευρώπη αιφνιδιάστηκε με τη σειρά της από την φοβερή
επέκταση των φανατικών ισλαμιστών και χωρίς δεύτερη σκέψη ενέταξε στο λεξιλόγιό
της τον όρο "Ισλαμικό Κράτος". Ύστερα αιφνιδίως αιφνιδιάστηκε που οι πολίτες
της δεν έκαναν χαρούλες με τον ερχομό των προσφύγων και αλλού καίνε τους χώρους
φιλοξενίας και αλλού χτίζουν τείχη, όπως έκαναν οι άνθρωποι στα αρχαία τα
χρόνια για να φυλάξουν τον τόπο τους.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Και όλοι μαζί, άκρως αιφνιδιασμένοι, θα πέφτουμε αγκαλιασμένοι
από τα σύννεφα της ευρωπαϊκής πολιτικής ορθότητας, σε μία Ευρώπη, που μόλις θα
έχει αρχίσει να υποψιάζεται πως, αντίθετα με όσα τσαμπουνάει ο ονειροπόλος
φιλόσοφος Χαμπερμάς, τα έθνη είναι έθνη, και Ηνωμένες Πολιτείες στήνονται μόνο
σε ουδέτερο έδαφος, εκεί που οι μνήμες δεν βρίσκουν τόπο να ευδοκιμήσουν και
δίνουν τη δυνατότητα μιας ολοκαίνουργιας αρχής. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Εγώ πάλι, θα αιφνιδιαστώ όταν θα βρεθεί εκείνος που θα
καταφέρει να βάλει τις προτεραιότητες της αιφνιδιασμένης, μα πάντα αγαπημένης
μας, ηπείρου στη σωστή σειρά. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Τιμή και δόξα στον σπουδαίο αυτό διανοούμενο του μέλλοντος.<o:p></o:p></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-5014640330565002922015-10-28T22:33:00.000+02:002015-10-28T22:36:12.713+02:0028 Οκτωβρίου 1940 – Η επέτειος της γενναιότητας και της γενναιοδωρίας των Ελλήνων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR-9xNtPvcP_ogyUYHMpOeL8cZB1_BMmQaDuinuzOCq01p3vaRhQXv8jFNlpx-0dc_NoiUWGZtP9IRYI-I68CB4QfbNSK1F3camSeW-xbxOppnYpp8QeAidsakysYi0R-fNXxO0lYg-81P/s1600/Grego-Italian_War_1940_1.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR-9xNtPvcP_ogyUYHMpOeL8cZB1_BMmQaDuinuzOCq01p3vaRhQXv8jFNlpx-0dc_NoiUWGZtP9IRYI-I68CB4QfbNSK1F3camSeW-xbxOppnYpp8QeAidsakysYi0R-fNXxO0lYg-81P/s320/Grego-Italian_War_1940_1.PNG" width="320" /></a></div>
<br />
Ο Ντούτσε της Ιταλίας, ο φόβος και ο τρόμος της Ευρώπης, ο κολλητός του Χίτλερ, ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 απλώνει το χέρι του ν’αρπάξει την μικρή Ελλάδα. Οι Αθηναίοι ξύπνησαν από το ουρλιαχτό των σειρήνων στις επτά το πρωί και μισοκοιμισμένοι ακόμα μαθαίνουν για την αιφνίδια κήρυξη του πολέμου της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδας.<br />
<br />
«<b><i>Παρακολουθούσα τα πρόσωπα των Ελλήνων κάτω εκεί στον δρόμο, τ’ αχτένιστα μαλλιά, τις αγουροξυπνημένες φάτσες στα παράθυρα και δεν εννοούσαν να τρομάξουν. Ο πανικός; Πού είναι ο πανικός; Έβλεπα ίσα-ίσα ένα περίεργο γέλιο ν’ αυλακώνει σιγά-σιγά τα μούτρα του κόσμου, ένα γέλιο όλο πείσμα, λύσσα κι αγανάκτηση, Ούτε οι γυναικούλες δεν τρόμαξαν, αν και είχαν διδαχτεί μήνες και μήνες πριν πως ο πόλεμος τούτος θα ήταν τέτοιος που δεν τον έβαλε ποτέ ανθρώπου νους.</i></b>» (περιγράφει εκείνο το πρωινό ο Δημήτρης Ψαθάς στην εφ. «Ταχυδρόμος Ομόνοια», Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, 28 Οκτ. 1948).<br />
<br />
Είναι εντυπωσιακή η άμεση ανταπόκριση των Ελλήνων στο άχαρο αυτό κάλεσμα. Με τραγούδια έφευγαν οι στρατιώτες για το μέτωπο, με χορούς αντιμετώπιζαν τις τρομερές συνθήκες στα βουνά της Πίνδου. Κι εκείνοι που έμειναν πίσω σχημάτισαν ένα ισχυρό σώμα, όλοι μαζί, ξεχνώντας οι πλούσιοι τις φιλοδοξίες τους και οι φτωχοί την φτώχια τους. Κανείς δεν έμεινε αμέτοχος τη δύσκολη εκείνη ώρα. Όλοι οι Έλληνες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, «στρατεύτηκαν» και πρόσφεραν ό, τι είχε ο καθένας στον βωμό της ελευθερίας.<br />
<br />
<b>Οι επιχειρήσεις και οι σύλλογοι</b><br />
<br />
Από τα πρώτα κιόλας εικοσιτετράωρα του πολέμου, οι εφημερίδες αρχίζουν να δημοσιεύουν δωρεές. Γνωστές οικογένειες πλοιοκτητών εμφανίζονται ανάμεσα στους πρώτους δωρητές: Η οικογένεια Σιγάλα θέτει στη διάθεση του στρατού τρία πλοία και δωρίζει 3 εκ. δρχ. για την ενίσχυση της αεροπορίας. Η οικογένεια Εμπειρίκου 5.000 λίρες Αγγλίας, ο Ευγένιος Ευγενίδης και η Χρυσή Γουλανδρή από 1 εκ. δρχ. για ν’ αναφέρουμε μερικούς μόνο. Μέχρι τις 10 Νοεμβρίου 1940 οι εφοπλιστικές οικογένειες είχαν προσφέρει συνολικά 35 εκ. δρχ. περίπου.<br />
<br />
Σύσσωμος συμπαρατάχθηκε στον αγώνα και ο επιχειρηματικός κόσμος. Οι Αφοι Παπαστράτου, οι τρανοί καπνοβιομήχανοι διέθεσαν στην Αεροπορία, στον Ερυθρό Σταυρό και για τις ανάγκες της Κοινωνικής Πρόνοιας 5 εκ. δρχ. μόνο πρώτο δεκαήμερο. Αλλά και αργότερα, βρίσκονται τακτικά στις λίστες των δωρητών που δημοσιεύονται κάθε μέρα στις εφημερίδες. Υπέρ του Εθνικού Εράνου, η Τράπεζα Ελληνικής Εμπορικής Πίστεως (που εξελίχθηκε στη σημερινή Alpha Bank), καταθέτει 200.000 δρχ., ενώ η οικογένεια Κωστόπουλου (ιδιοκτήτες της Τράπεζας) καταθέτουν 100. 000 δρχ. αρχικά και συνεχίζουν με τακτικές συνεισφορές. Όλες οι Τράπεζες ενίσχυαν οικονομικά τον στρατό σε όλη τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου.<br />
<br />
Αρκετές βιομηχανίες διέθεσαν τις εγκαταστάσεις, το προσωπικό τους και τις πρώτες ύλες για την παραγωγή ρουχισμού και άλλων αναγκαίων για τον στρατό:<br />
<br />
«<b><i>Η Εριοβιομηχανία «Θάνος Ι. Καββαδίας» στη Ν. Φιλαδέλφεια προσέφερε 150 κλινοσκεπάσματα και διέθεσε δωρεάν το νήμα για την κατασκευή πουλόβερ ενός συντάγματος</i></b>.» Η εταιρία αδελφών Δούμα παραχωρεί για τις ανάγκες του αγώνα το εργοστάσιό της που βρισκόταν στην οδό Εμμ. Μπενάκη 4 «<b><i>προς κατασκευήν, δια των 24 εργατριών μας, ειδών χρησίμων δια τας ανάγκας της Υγειονομικής Υπηρεσίας του Κράτους.</i></b>»<b style="font-style: italic;"> </b>Κάθε μέρα διάβαζε κανείς ειδήσεις τέτοιου είδους.<br />
<br />
Με χρηματικές δωρεές συμμετείχαν σύλλογοι, ασφαλιστικά ταμεία, οργανώσεις επαγγελματιών και εργατών, ιδιωτικές λέσχες και συνεταιρισμοί:<br />
<br />
«<b><i>Ο Ισραηλιτικός Σύλλογος, απέστειλε το σύνολο της περιουσίας του, 1 εκ. δρχ.</i></b>» την πρώτη κιόλας εβδομάδα. Τα ταμεία των εργατικών ενώσεων προσέφεραν συνολικά 65 εκ. δρχ. το πρώτο δεκαπενθήμερο του πολέμου. Οι ναυτεργατικές οργανώσεις 5 εκ. δρχ, η Ένωση Συντακτών 1 εκ., ο σύνδεσμος λαϊκών αγορών 53.000 δρχ., μεταξύ πολλών άλλων.<br />
<br />
<b>Οι πολίτες, πλούσιοι και φτωχοί</b><br />
<br />
Οι γνωστές αστικές οικογένειες καταθέτουν γενναιόδωρα τον οβολό τους για τον αγώνα: οικογένεια Στεφάνου Δέλτα, Σκουζέ, Χαροκόπου, Πεσματζόγλου και πολλοί άλλοι καταθέτουν αρκετές χιλιάδες δρχ. για την ενίσχυση της Αεροπορίας και για τον Ερυθρό Σταυρό στην αρχή και αργότερα στον επίσημο Πανελλήνιο Έρανο. Αλλά και οι φτωχότεροι έδιναν με χαρά ό, τι είχαν. Κάθε μέρα στις εφημερίδες δημοσιεύεται δελτίο με τα ονόματα των δωρητών και τα ποσά που κατέβαλε ο καθένας. Ακόμα και εκείνα των 50 και των 100 δρχ. Κάποιες δωρεές είναι ιδιαιτέρως συγκινητικές:<br />
<br />
Ο Μιχαλάκης Δ. Παπαγιάννης, μαθητής Γ’ Δημοτικού διαθέτει στην κυβέρνηση μία χρυσή λίρα. «<b><i>Με αυτή τη λίρα χρυσώσανε την κούνια μου όταν γεννήθηκα και μου την εφύλαγε ο μπαμπάς μου για να μου τη δώσει όταν μεγαλώσω. Τώρα όμως που έχουμε πόλεμο, σας τη στέλνω για να την κάμετε μία οβίδα να πέσει στην Ιταλία</i></b>», γράφει στη συνοδευτική επιστολή.<br />
<br />
Χιλιάδες Έλληνες πρόσφεραν τα κοσμήματά τους: «Υπέρ του Πανελληνίου Εράνου η Στάσα Ιωάννου Μαγκούζου προσέφερε τα χρυσαφικά της από πλατίνα, διαμάντια και πολύτιμους λίθους.»<br />
<br />
Κάποιοι πρόσφεραν το μοναδικό κόσμημα που είχαν, όπως ο Γεώργιος Θ. Πρωτοπαππάς από την Γορτυνία, που τη βέρα του. Στην επιστολή που συνοδεύει τη δωρεά του γράφει πως όταν τελειώσει ο πόλεμος, θα φτιάξει νέα βέρα, στην οποία θα χαράξει τις ημερομηνίες έναρξης του πολέμου και της τελικής νίκης της Ελλάδας.<br />
<br />
Υπήρχαν όμως κι εκείνοι που δεν είχαν ούτε χρήματα ούτε κοσμήματα να προσφέρουν, έβρισκαν όμως τρόπο να λάβουν μέρος στην πανεθνική προσπάθεια.<br />
<br />
Ο Αχμέτ Τσαπούνης «εκ Λιόψης Φιλιατών» έστειλε στον πρωθυπουργό την εξής επιστολή: «Στερούμενος χρημάτων ίνα προσφέρω δια τας πολεμικάς ανάγκας της πατρίδος μας προσφέρω το χωράφι μου κείμενον εις θέσιν Βάρικο χωρίου Λιόπεσι Ηπείρου εκ στρεμμάτων 22. Παρακαλώ ευλαβώς δεχθείτε την μόνην δυνατή προσφορά μου».<br />
<br />
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο<a href="http://www.grethexis.com/el/october-28th-1940-the-anniversary-of-the-bravery-and-generosity-of-the-greeks/" target="_blank"> GRethexis.com </a><br />
<br />
<br /></div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-10823505895998409762015-10-18T23:54:00.001+03:002015-10-18T23:54:31.899+03:00Το μυστικό της καλής ζωής από τον «Γελαστό Φιλόσοφο»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP-Al6L6K99QqMXV_-sL2x-sp0eXSD6zMpbUc7GNKDQ1_kmzKYndc-Oyv2wBhSQB2nrpHN0aueAWM2_X4pZ3C5cJIe3KiS3lqVrvtHa-pkOLFoS0Zj4ccRkFnahd1slcYOScVlqIbGMgxf/s1600/cheerfulness.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP-Al6L6K99QqMXV_-sL2x-sp0eXSD6zMpbUc7GNKDQ1_kmzKYndc-Oyv2wBhSQB2nrpHN0aueAWM2_X4pZ3C5cJIe3KiS3lqVrvtHa-pkOLFoS0Zj4ccRkFnahd1slcYOScVlqIbGMgxf/s400/cheerfulness.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Ποιο είναι το σπουδαιότερο πράγμα στη ζωή; Τι αξίζει να επιδιώξουμε πάση θυσία; Μπορεί να είναι απλώς η ευθυμία;<br />
<br />
Μήπως είναι η αγάπη, η επιτυχία, ο πλούτος, η οικογένεια, η δόξα; Ο καθένας μπορεί να δώσει μία διαφορετική απάντηση σε αυτή την ερώτηση, γιατί βέβαια, για τον καθένα ίσως το σπουδαιότερο πράγμα να είναι κάτι διαφορετικό. Μήπως όμως υπάρχει κάτι που θα ταίριαζε με βεβαιότητα σε κάθε άνθρωπο;<br />
<br />
Έτσι ισχυριζόταν ο φιλόσοφος και επιστήμονας Δημόκριτος, ο οποίος έζησε από το 460 περ. έως το 370 π.Κ.Χ.. Θα τον έχετε ίσως ακουστά για την ατομική του θεωρία, που ήταν πρωτοποριακή για την εποχή του. Τα σωματίδια της ύλης, όμως, δεν ήταν το μόνο που απασχολούσε τον Δημόκριτο. Στο ερώτημα που θέσαμε στην αρχή, ο Δημόκριτος απαντά «<b>η ευθυμία</b>» την οποία αξιολογεί ως το ύψιστο καλό.<br />
<br />
Πρώτ’ απ’ όλα, όπως όλοι γνωρίζουμε, κανείς δεν μπορεί να εργαστεί, να διασκεδάσει, να επιτύχει οτιδήποτε στη ζωή του, αν έχει καταβληθεί από άγχος. Γνωρίζουμε επίσης ότι το άγχος προκαλείται από την ανησυχία. Αν είσαι υπερβολικά φτωχός, ανησυχείς και αγχώνεσαι προσπαθώντας να βρεις τρόπους να επιβιώσεις. Αλλά ακόμα και αν έχεις όλα τα αγαθά του κόσμου, μπορεί να πέσεις στην παγίδα της απληστίας και να ανησυχείς καθημερινά μήπως τα χάσεις. Οι πολύ διάσημοι άνθρωποι ανησυχούν καθημερινά για τη διατήρηση της δόξας τους και αγχώνονται όταν εμφανιστεί κάποιος ικανότερος από αυτούς, κάποιος που μπορεί να τους πάρει τον «θρόνο». Και στις δύο αυτές περιπτώσεις η ευθυμία απουσιάζει από την ανθρώπινη ψυχή. Τότε, αναρωτιέται κανείς, πώς επιτυγχάνεται αυτή η γαλήνια κατάσταση ισορροπίας;<br />
<br />
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο <a href="http://www.grethexis.com/el/the-secret-of-good-life-by-the-laughing-philosopher/" target="_blank">GRethexis.com</a></div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-13162579969397647152015-08-30T21:01:00.000+03:002015-10-05T21:29:24.262+03:00Επτά γοητευτικές νύχτες με φεγγάρι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6Nh9cNn2MVBQaAYCjoClWgu1MyJ8W9YjCq_u0YC8zeuIwlsUJhpxXznBZlpzLynPGhJSZhLQ6rur9c3USisZyHO3P57Vnlx5wJ03YIqX0IXf2GYxp0ybCwhoIlEft69sFcVDNHYumfgjg/s1600/1645_Neer%252C+Moonlight+landscape.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="337" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6Nh9cNn2MVBQaAYCjoClWgu1MyJ8W9YjCq_u0YC8zeuIwlsUJhpxXznBZlpzLynPGhJSZhLQ6rur9c3USisZyHO3P57Vnlx5wJ03YIqX0IXf2GYxp0ybCwhoIlEft69sFcVDNHYumfgjg/s640/1645_Neer%252C+Moonlight+landscape.jpg" width="640" /></a><span style="line-height: 24px;"><b><u>Άποψη ποταμού υπό το σεληνόφως</u></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;"><span style="font-size: x-small;">(River View by
Moonlight c. 1645 του Aert van der Neer - Rijksmuseum, Amsterdam)</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Aert</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">van</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">der</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Neer</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">ήταν Ολλανδός ζωγράφος, διάσημος για την
μπαρόκ αποτύπωση νυχτερινών τοπίων. Η διάχυση του σεληνόφωτος και ο
συναισθηματισμός που εκπέμπει η αντανάκλασή του επάνω στο νερό είναι το δυνατό
του σημείο! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Γεννήθηκε το
1603 στο Άμστερνταμ και στα νεανικά του χρόνια εργαζόταν ως επιστάτης. Άρχισε
να ζωγραφίζει μετά τα 25 του χρόνια και η θεματολογία του περιοριζόταν σε τοπία
με ποτάμια κατά τη διάρκεια του δειλινού ή λουσμένα στο φως της σελήνης. Η
εμμονή του στο θέμα αυτό τον έκανε ασυναγώνιστο ανάμεσα στους συγχρόνους του.
Παρ’ όλα αυτά, φαίνεται πως η ζωγραφική δεν ήταν προσοδοφόρα για αυτόν, κι έτσι
άνοιξε μία ταβέρνα μαζί με τον γιο του το 1659, αλλά ούτε εκεί στάθηκε τυχερός.
Τρία χρόνια αργότερα είχε καταστραφεί οικονομικά, συνέχισε ωστόσο να
ζωγραφίζει. Πέθανε το 1677.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο πίνακας
αυτός είναι δημιούργημα της καλύτερης περιόδου του καλλιτέχνη και
αντιπροσωπευτικός της θεματολογίας του: Οι κάτοικοι μίας παραποτάμιας γειτονιάς
υπό το φως της σελήνης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikEN75fNwvsVB2C5pDFHBIKPLfCswkz1ui7B49JHVHd3_a1KCu-9nZbdPdQ4ZyXPgM-87u5r8kMSBdCM3AIau348alnbEabksCw6jk_-dWRj77vKO3TU7wzwMBEK-e9uIG5SxwQoAHywTV/s1600/1785_Wright%252C+Indian+Widow.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="515" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikEN75fNwvsVB2C5pDFHBIKPLfCswkz1ui7B49JHVHd3_a1KCu-9nZbdPdQ4ZyXPgM-87u5r8kMSBdCM3AIau348alnbEabksCw6jk_-dWRj77vKO3TU7wzwMBEK-e9uIG5SxwQoAHywTV/s640/1785_Wright%252C+Indian+Widow.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;"><u>Ινδιάνα Χήρα</u></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: x-small;"><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;">(Indian Widow,
1785 </span></b><b><span style="line-height: 150%;">του</span></b><b><span style="line-height: 150%;"> <span lang="EN-US">Joseph Wright - Derby Museum
and Art Gallery, Derby)</span></span></b></span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Wright</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">γεννήθηκε το 1734 στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Derby</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">, ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα της
βιομηχανικής επανάστασης. Το περιβάλλον της πόλης του επηρέασε βαθύτατα τον
τρόπο με τον οποίο φωτίζει τα έργα του: Λάμψεις από τεχνητές πηγές που
διατηρούν όμως τον ρομαντισμό του φυσικού φωτισμού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Κατόρθωσε να
βγάλει αρκετά χρήματα ζωγραφίζοντας τα πορτρέτα πλούσιων βιομηχάνων και
διανοουμένων της νέας αυτής εποχής, αλλά αυτό που του χάρισε τη δόξα και τον
έκανε διαφορετικό από τους συναδέλφους του ήταν πίνακες με θέματα που αφορούν
την επιστήμη και τη βιομηχανία, στα οποία επιδεικνύει με αξιοθαύμαστο τρόπο μία
τεχνική έντονης αντίθεσης στον φωτισμό, που θυμίζει </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Caravaggio</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">. Πέθανε στην πόλη που γεννήθηκε, σε ηλικία
63 ετών. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Wright</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">, αν και δεν είχε ταξιδέψει ποτέ στην
Αμερική εμπνεύστηκε την «Ινδιάνα χήρα» από την «Ιστορία των Ινδιάνων της
Αμερικής» του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">J</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Adair</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">. Εκεί διάβασε την ιστορία μίας χήρας ενός αρχηγού Ινδιάνου, που θρηνούσε
τον χαμό του, μία νύχτα «του πρώτου φεγγαριού», κάτω από το κοντάρι του. Είναι
ο ένας από τους τέσσερεις πίνακες του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Wright</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> με θέμα γυναίκες που εκφράζουν
αγάπη, αρετή και αφοσίωση. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Η Ινδιάνα
φορά ρούχα που θυμίζουν αρχαίο κλασικό άγαλμα, ενώ η άγρια ακτή με το ηφαίστειο
δεν θυμίζει καθόλου Αμερική, αλλά Νάπολη, μία πόλη που ο ζωγράφος είχε
επισκεφτεί στα νεανικά του χρόνια. Το φως του φεγγαριού θυμίζει προβολέα
τυλιγμένο στα σύννεφα, παραμένει όμως γλυκό και θερμό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;"></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv7mKsPb6KARDAj95L4Q60Ks_L1lJjOPXA01P_UnSZWdl_RBr5EmRf3hxpeZaPSBYHZet8NkBRaDdFxY7CI0mdwNBP2XIBcO-yNQRqGPX3O1zPSLRYY2UCGtQyAO981Z6JHhCB27BeQnln/s1600/1801_Gros%252C+Sappho+at+Leucate.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv7mKsPb6KARDAj95L4Q60Ks_L1lJjOPXA01P_UnSZWdl_RBr5EmRf3hxpeZaPSBYHZet8NkBRaDdFxY7CI0mdwNBP2XIBcO-yNQRqGPX3O1zPSLRYY2UCGtQyAO981Z6JHhCB27BeQnln/s640/1801_Gros%252C+Sappho+at+Leucate.jpg" width="473" /></a></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt;">
<b><b><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;"><u>Η Σαπφώ στη Λευκάδα</u></span></b></b></div>
<b><span style="font-size: x-small;">(Sappho at
Leucate, 1801 </span></b><b><span style="line-height: 150%;"><span style="font-size: x-small;">του</span></span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;"><span style="font-size: x-small;"> Antoine-Jean Gros - Musée Baron Gérard, Bayeux)</span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></b><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Gros</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> γεννήθηκε στο Παρίσι το 1771 και υπήρξε
ο επίσημος ζωγράφος του Ναπολέοντα. Ο διασημότερος πίνακας από την εποχή που ο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Gros</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> ακολουθούσε τον Ναπολέοντα στις
εκστρατείες του είναι «η Μάχη του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Eylay</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">», που βρίσκεται στο Μουσείο του
Λούβρου. Μετά την πτώση του Ναπολέοντα, ο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Gros</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> ανέλαβε το εργαστήριο του δασκάλου
του (</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Jean</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">-</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Louis</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">David</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">), ο οποίος εξορίστηκε. Προσπαθώντας να εξελίξει το
νεοκλασσικό στυλ δημιούργησε μερικά εξαιρετικά πορτρέτα, πίστευε όμως πως δεν
μπορούσε πια να φτάσει την ποιότητα των ναπολεόντειων έργων του κι έπεσε σε
κατάθλιψη. Το 1835 αποφάσισε να θέσει τέρμα στη ζωή του και πνίγηκε στον
Σηκουάνα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Δεν έμαθε
ποτέ πως οι επόμενες γενιές ζωγράφων και κριτικών τον κατέταξαν ανάμεσα στους
κορυφαίους Ρομαντικούς ζωγράφους και πως το έργο του ενέπνευσε μεγάλους
συναδέλφους του, όπως ο Delacroix και ο Gιricault.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο πίνακας
απεικονίζει την ποιήτρια Σαπφώ να τερματίζει τη ζωή της πέφτοντας από τα βράχια
της Λευκάδας, όταν την απέρριψε ο αγαπημένος της Φάων. Μπροστά από έναν αρχαίο
βωμό και πλημυρισμένη στο φεγγαρόφωτο, η γυναικεία φιγούρα μοιάζει να διχάζεται
ανάμεσα σε δύο κόσμους: Το φως και το σκοτάδι, η ζωή και ο θάνατος. Δείτε και τους υπόλοιπους πίνακες...</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk2JJGdlb7Lb3IGhRIe04AsBU6bPNpvQgLNGexLkku5gFmYfk7pp_fYzP1HYf-nOHU7qjeP0BQTLOHkb_GBEmdCXVlzWvPbcFyAfGCGADsjUwvB-fhg_hc8u5TGiCaUDtIEcyXoFBweFyX/s1600/1832_Carous%252C+The+Goethe+Monument.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk2JJGdlb7Lb3IGhRIe04AsBU6bPNpvQgLNGexLkku5gFmYfk7pp_fYzP1HYf-nOHU7qjeP0BQTLOHkb_GBEmdCXVlzWvPbcFyAfGCGADsjUwvB-fhg_hc8u5TGiCaUDtIEcyXoFBweFyX/s640/1832_Carous%252C+The+Goethe+Monument.jpg" width="472" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;"></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt;">
<b><b><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;"><u>Το Μνημείο του Γκαίτε</u></span></b></b></div>
<b><span style="font-size: x-small;">(The Goethe
Monument, </span></b><span style="font-size: x-small;"><b><span style="line-height: 150%;">του</span></b> </span><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;"><span style="font-size: x-small;">Carl Gustav
Carus, 1832 -Kunsthalle, Hamburg)</span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></b><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Σε μία
ερημική, βραχώδη περιοχή, ο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Carus</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> τοποθετεί το φανταστικό σημείο ταφής του ποιητή
Goethe, τον οποίο γνώριζε και θαύμαζε απεριόριστα, αλλά και θαυμαζόταν από
αυτόν. Πάνω από τη σαρκοφάγο του δύο άγγελοι που προσκυνούν μία άρπα λουσμένη
στο φως του φεγγαριού και αγκαλιασμένη από ομίχλη. Σκηνή που εμπνεύστηκε
προφανώς ο ζωγράφος από τις μυστικιστικές αναζητήσεις του Goethe. Το φανταστικό
σημείο ταφής του ποιητή θυμίζει την κιβωτό της Διαθήκης στα Άγια των Αγίων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Ο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Carl</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Gustav</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Carus</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">ήταν Γερμανός γιατρός, φυσιοδίφης,
φυσικός, ψυχολόγος, φιλόσοφος και αυτοδίδακτος ερασιτέχνης ζωγράφος. Εργάστηκε
ως καθηγητής της μαιευτικής και διευθυντής στο Ινστιτούτο Ιατρικής και
Χειρουργικής της Δρέσδης από το 1814. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Στον χώρο
της τέχνης διακρίθηκε περισσότερο ως θεωρητικός, ενώ ζωγράφιζε μόνο στον
ελεύθερο χρόνο του. Ο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Carl</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Jung</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> τίμησε τον </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Carus</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">μνημονεύοντάς τον ως εκείνον που
όρισε το ασυνείδητο ως την ουσία της ψυχής. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8vZp1PYpvh11trLxzXeGIOaDwPZSILDVn7K_Rep_sd8t5-zTa8s90MFbowQyYi9jm1OuBnDDx0lsH-teEQb0q6Y2IyK0MIH96DnSX_iThMgKVzZmvFmZjHkf3d8MW8r7OEs3pzOqdUwTS/s1600/1859_BRIDELL%252C+Frederick+Lee_Colosseum.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8vZp1PYpvh11trLxzXeGIOaDwPZSILDVn7K_Rep_sd8t5-zTa8s90MFbowQyYi9jm1OuBnDDx0lsH-teEQb0q6Y2IyK0MIH96DnSX_iThMgKVzZmvFmZjHkf3d8MW8r7OEs3pzOqdUwTS/s640/1859_BRIDELL%252C+Frederick+Lee_Colosseum.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;"><u>Το Κολοσσαίο της Ρώμης υπό το σεληνόφως</u></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: x-small;"><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;">(The Colosseum
in Rome by Moonlight, 1859 </span></b><b><span style="line-height: 150%;">του</span></b></span><b><span style="line-height: 150%;"><span style="font-size: x-small;">
</span><span lang="EN-US"><span style="font-size: x-small;">Bridell, Frederick Lee -City Art Gallery, Southampton)</span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Frederick</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lee</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Bridell</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">γεννήθηκε στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Houndwell</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Place</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">το 1830 και πέθανε στο Λονδίνο 33 μόλις
χρόνια αργότερα. Λόγω οικονομικών προβλημάτων της οικογένειάς του, εγκατέλειψε το
σχολείο νωρίς και εργάστηκε ως μπογιατζής. Ζωγράφιζε όμως από παιδί και στα 15 του
παρουσίασε τον πρώτο αξιόλογο πίνακα, ένα πορτρέτο του φίλου του, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Henry</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Rose</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">. Αυτός ο πίνακας του άνοιξε τον δρόμο
για ένα πενταετές συμβόλαιο με μία εταιρία συντήρησης έργων τέχνης. Τρία χρόνια
αργότερα, σε ηλικία 21 ετών, εκθέτει για πρώτη φορά τα έργα του στη Βασιλική Ακαδημία.
Τα επόμενα δύο χρόνια ταξίδεψε στην Κεντρική Ευρώπη και γοητεύτηκε από τα ορεινά
τοπία του Τυρόλου και το 1858 επισκέπτεται τη Ρώμη, όπου γνώρισε τη ζωγράφο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Elisa</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Fox</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">, με την οποία παντρεύτηκε λίγους
μήνες μετά. Τα τοπία στις λίμνες της Ιταλίας και τα αρχαία ερείπια έγιναν η
κύρια πηγή έμπνευσής του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Το Κολοσσαίο
στο σεληνόφως είναι έργο αυτής της περιόδου, ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXyHkNM8jB0sAkrWrDsg4OfoX5GcG_5lWcpIVU5-LQonxnX8OqwTUHWeAFzfl2NcRFmA0UH-sKb-aOypPLKsH4hxOeLAkCjuXprqIRdglaxWGvYA9w34ngDtQJMuHGzRqQlSAncVlTOlp8/s1600/1880_MEDNY%25C3%2581NSZKY%252C+Marshland.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="414" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXyHkNM8jB0sAkrWrDsg4OfoX5GcG_5lWcpIVU5-LQonxnX8OqwTUHWeAFzfl2NcRFmA0UH-sKb-aOypPLKsH4hxOeLAkCjuXprqIRdglaxWGvYA9w34ngDtQJMuHGzRqQlSAncVlTOlp8/s640/1880_MEDNY%25C3%2581NSZKY%252C+Marshland.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;"><u>Ο βάλτος</u></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: x-small;"><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;">(Marshland</span></b><b><span style="line-height: 150%;">, 1880</span></b><span style="line-height: 150%;">, <b>του </b></span><span lang="EN-US" style="font-weight: bold; line-height: 150%;">L</span><span style="font-weight: bold; line-height: 150%;">á</span><span lang="EN-US" style="font-weight: bold; line-height: 150%;">szl</span><span style="font-weight: bold; line-height: 150%;">ó </span><span lang="EN-US" style="font-weight: bold; line-height: 24px;">Medny</span><span style="font-weight: bold; line-height: 24px;">á</span><span lang="EN-US" style="line-height: 24px;"><b>nszky</b> - </span><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;">Magyar</span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;">Nemzeti</span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;"> </span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;">Gal</span></b><b><span style="line-height: 150%;">é</span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;">ria</span></b><b><span style="line-height: 150%;">, </span></b><b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;">Budapest</span></b></span><span style="line-height: 150%;"><span style="font-size: x-small;">)</span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο Βάλτος
είναι ένας από τους πρώιμους και ομορφότερους πίνακες του Ούγγρου ζωγράφου -
φιλόσοφου László </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Medny</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">á</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">nszky</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">, ο οποίος γεννήθηκε το 1852. Παρά την αριστοκρατική του
καταγωγή (ήταν βαρώνος), έζησε ταξιδεύοντας στην Ευρώπη και ζωγραφίζοντας ανθρώπους του μόχθου και υπέροχα τοπία. Από το
1914 εργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής και το 1918 επέστρεψε τραυματισμένος
στην πόλη του, εργάστηκε για λίγο στη Βουδαπέστη και ταξίδεψε στη Βιέννη, όπου
πέθανε από ταλαιπωρημένος από τα τραύματά του το 1919. </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Στον πίνακα
αυτό είναι συγκεντρωμένα τα αγαπημένα θέματα του Mednyánszky: Καθημερινοί
άνθρωποι, νυχτερινές διαδρομές, πλούσια φύση και φεγγαρόφωτο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5IjJll3NJy7jJQC2Tgn-jyFtDnfa02n0jBDoKjHQu1v4tOWOaOEOnLWITapSVyGl_kPaeuKKUPwqZkAM2BcMHxI1C5sAL6uTLqZtN3yVtlCzJiwsBiA1iGVcur7qE2PL0d-2NGOuvE6vS/s1600/1904_CSONTV%25C3%2581RY%252C+Coaching+in+Athens.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5IjJll3NJy7jJQC2Tgn-jyFtDnfa02n0jBDoKjHQu1v4tOWOaOEOnLWITapSVyGl_kPaeuKKUPwqZkAM2BcMHxI1C5sAL6uTLqZtN3yVtlCzJiwsBiA1iGVcur7qE2PL0d-2NGOuvE6vS/s640/1904_CSONTV%25C3%2581RY%252C+Coaching+in+Athens.jpg" width="468" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span lang="EN-US" style="line-height: 150%;"></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt;">
<b><b><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;"><u>Βόλτα με την άμαξα στην Αθήνα</u></span></b></b></div>
<b><span style="font-size: x-small;">(Coaching in
Athens </span></b><b><span style="line-height: 150%;"><span style="font-size: x-small;">του</span></span></b><b><span style="line-height: 150%;"><span style="font-size: x-small;">
</span><span lang="EN-US"><span style="font-size: x-small;">Tivadar Kosztka Csontváry, 1904 - Janus Pannonius Múzeum, Pécs)</span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></span></b><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Σύγχρονος
και συμπατριώτης του Mednyánszky, ο Csontváry (1853-1919) ακολούθησε
διαφορετικό δρόμο, υπηρέτησε το κίνημα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">avant</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">-</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">garde</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">και ήταν από τους πρώτους Ούγγρους
ζωγράφους που απέκτησαν φήμη στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ήταν φαρμακοποιός στο
επάγγελμα, αλλά το εγκατέλειψε το 1880, όταν βίωσε μία εσωτερική εμπειρία, κατά
την οποία μία φωνή του αποκάλυψε πως θα γινόταν ο σπουδαιότερος ζωγράφος του
κόσμου, σπουδαιότερος και από τον Ραφαήλ. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Τόσο βαθειά
ήταν η πίστη του σε αυτή την αποκάλυψη, που τα επόμενα δεκατέσσερα χρόνια
αγωνίστηκε να μάθει να ζωγραφίζει. Επίσημες σπουδές στη ζωγραφική έκανε για
πρώτη φορά σε ηλικία 41 ετών! Από τότε κι ύστερα ταξίδεψε σε όλα τα διάσημα
καλλιτεχνικά κέντρα της εποχής στη Γερμανία, στη Γαλλία και επισκέφτηκε την
Ιταλία, τη Συρία, την Ελλάδα, την Αίγυπτο και τη Δαλματία, στον Λίβανο,
αναζητώντας τα «χρώματα του ήλιου», τα οποία θα του αποκάλυπταν τον «μεγάλο
θέμα» που θα τον οδηγούσε στην ολοκλήρωση της αποστολής του.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Φανατικός
εναντίον του αλκοόλ και του καπνού, χορτοφάγος και ειρηνιστής, εμμονικός με την
εκπλήρωση του πεπρωμένου που του είχε αποκαλυφθεί, ο Csontváry δεν απέκτησε πολλές
συμπάθειες και ο σκληρός εξπρεσιονισμός του δεν έγινε κατανοητός. Αν και στη Δυτική Ευρώπη είχε αποκτήσει τη
φήμη εξαιρετικού καλλιτέχνη, στην πατρίδα του αγνοήθηκε. Η επιμονή του για την
κατάκτηση της κορυφής διατάραξε ακόμα περισσότερο τον ήδη ταραγμένο και
μοναχικό εσωτερικό του κόσμο. Πέθανε σε ηλικία 66 ετών φτωχός και σε πλήρη απομόνωση. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-32591323776512520162015-07-30T19:50:00.000+03:002015-10-05T21:30:23.917+03:00Πρώτη φορά τέτοιο χάλι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Επειδή μερικοί αμετανόητοι έχετε σπάσει το κοντέρ της ανοησίας, κι επειδή δεν έχουμε ακουμπήσει θάλασσα φέτος και τα νεύρα μας έχουν γίνει χορδές, η κατάσταση του τελευταίου εξαμήνου (και ουχί εξάμηνου) στο δικό μου μυαλό έχει καταγραφεί ως εξής:<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhly6xeBUOx-QhJycGLTGhflgkBmZRcjYkA1VEQdrIR9Gy3swCjBv-Juq6FKTHzOr3vcz1kpeXenF3rKrCjJnSuNIw0YXLIdfLI-XwmVJTB0nj4bUPArFPggNh5nBmZ5EguJOCeDHkba0gd/s1600/tsipras2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhly6xeBUOx-QhJycGLTGhflgkBmZRcjYkA1VEQdrIR9Gy3swCjBv-Juq6FKTHzOr3vcz1kpeXenF3rKrCjJnSuNIw0YXLIdfLI-XwmVJTB0nj4bUPArFPggNh5nBmZ5EguJOCeDHkba0gd/s320/tsipras2.jpg" width="320" /></a>1. Το πλουσιόπαιδο του λαού το ψήφισαν κάποιοι περαστικοί επειδή ήταν σίγουροι ότι θα κάνει κωλοτούμπα, κάποιοι φανατικοί επειδή τους έταξε πως θα καταργήσει τα μνημόνια με ένα νόμο κι ένα άρθρο και κάτι φιλελέφτ επειδή πίστεψαν πως θα γλιτώσουν τον ΕΝΦΙΑ.<br />
<br />
2. Το παλαβό παγόνι το έβαλε ο λαοφιλής ηγέτης στο ΥΠΟΙΚ, επειδή έως τότε ήταν πεπεισμένος πως εκβιάζοντας τους κουτόφραγκους με grexit θα τους κάνει να κατουρηθούν επάνω τους και θα πάρει τσάμπα φράγκα. Οι κουτόφραγκοι όμως του είπαν «nein» και συνέχισαν να μασουλάνε τα τραγανά βελανίδια τους.<br />
<br />
3. Τότε ο Αλέξιος θύμωσε, γύρισε πίσω και είπε «θα κάμω δημοψήφισμα. Να βγει ένα περήφανο ΟΧΙ και να τους σπάσω τον τσαμπουκά». Με το που ακούστηκε όμως η καταραμένη λέξη, ο σοφότερος λαός του κόσμου πανικοβλήθηκε και όσοι είχαν αφήσει κανένα δίφραγκο στις κακές τράπεζες πήγαν και το πήραν. Και οι τράπεζες έκλεισαν. Με το κλικ της κλειδαριάς ο Αλέξιος γνώρισε τον Τζήζας και τον παρακάλαγε μέρα νύχτα να κάνει το ΟΧΙ ΝΑΙ, όπως είχε κάνει το νερό κρασί. Ο Τζήζας όμως του θύμισε πως είχε κάνει πολιτικό όρκο και ως εκ τούτου δεν εδικαιούτο δια να ομιλεί και τον έγραψε στα παλιά του τα σανδάλια.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
4. Ύστερα, ο cool σαραντάρης - πρώτη_φορά_τέτοιο_χάλι βγήκε στα εξωτερικά με το περήφανο ΟΧΙ του αξιοπρεπούς λαού στο χέρι, μίλησε με κανονικούς πολιτικούς, έμαθε τα πρώτα του εγγλέζικα κι έκανε τις πρώτες αριθμητικές πράξεις χωρίς αριθμητήριο και του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι! Ταυτόχρονα, οι κακοί – τοκογλύφοι – ανάλγητοι – νεοφιλελεύθεροι – γουατέβα, εκστασιασμένοι από χαρά που οι τρελοί του χωριού είπαν όχι στην Ευρώπη, άνοιξαν σαμπάνιες, βγάλανε τον δίσκο κι έριξαν όλοι το κατιτίς τους για να ευχαριστήσουν τον θεό της Ευρώπης και τους είπαν «πάρε και 50 δισ. να ταΐσεις καμιά μπομπότα τον σοφότερο λαό του κόσμου και άμε στην ευχή». <br />
<br />
5. Γνωρίζοντας πλέον πως, αν δεχόταν αυτή την προσφορά, η Ελλάδα θα τιναζόταν στον αέρα και ο ίδιος θα πήγαινε άκλαφτος σαν τον Τσαουσέσκου, άρχισε να σκαλίζει τα γράμματα του ΟΧΙ προσπαθώντας να τα κάνει ΝΑΙ. Ευτυχώς, ο θείος Σαμ είχε τα κατάλληλα εργαλεία και το ψιλοκαμουφλάρισαν. Στο χωριό, όμως, είχαν γίνει όλα μαντάρα. Ο ιερέας της φυλής γυάλιζε τους λοστούς με τους οποίους θα μπούκαρε στο νομισματοκοπείο να βουτήξει λεφτουδάκια, η κακιά μάγισσα έψαχνε τρόπο να δέσει τον κακό αρχιτραπεζίτη της φυλής και το βλαμμένο παγόνι αποκάλυψε με περηφάνια σε όλον τον γαλαξία πώς σκόπευε να χακάρει τα ΑΦΜ των δύστυχων χωρικών, οι οποίοι παρεμπιπτόντως ξεροστάλιαζαν έξω από τις κλειστές τράπεζες για να πάρουν κάτι τις από τα λεφτά τους, που ως ηλίθιοι δεν είχαν φροντίσει να τα στείλουν στις τράπεζες των κακών-τοκογλύφων-ανάλγητων βελανιδοφάγων. Εκείνοι που τα είχαν στείλει έξω δεν ξεροστάλιαζαν, ανησυχούσαν όμως που ο Σαμουήλ δεν έβαζε φωτιά στο μπαρούτι, και αυτοί βιάζονταν να φέρουν τα λεφτά τους πίσω και να αγοράσουν κανένα λιμάνι, κανένα αεροδρόμιο, κανέναν μεταλλείο, να έχουν για τα γεράματα. Και για πατριωτικούς λόγους, ασφαλώς. Γιατί άλλο είναι να διαχειρίζεται τον εθνικό μας πλούτο ο ξένος ο άσπλαχνος και άλλο ο καθαρός της ελληνικής της φυλής, που φρόντισε να εξασφαλίσει τα χρήματά του για να μπορεί μετά να μας σώσει.<br />
<br />
6. Τελικά, ο λαοφιλής, φρέσκος, άδολος και αδιάφθορος ηγέτης αναγκάστηκε να παρακαλέσει τους πολιτικούς του αντιπάλους να ψηφίσουν εκείνα που έπρεπε για να προχωρήσει η συμφωνία την οποία ο ίδιος δεν πίστευε. Εκείνοι ψήφιζαν, αν και δεν στήριζαν την κυβέρνηση. Οι φίλοι του μουτζαχεντίν ιερέα, της στριμμένης μάγισσας και του παλαβού παγονιού στήριζαν την κυβέρνηση, αλλά δεν ψήφιζαν εκείνα που πρότεινε. Έτσι, ο λαοφιλής ηγέτης αποφάσισε να κυνηγήσει τους άπιστους συντρόφους, αλλά δεν ήθελε και να συνεργαστεί με τους πιστούς αντιπάλους. Όσο εκείνος συσκεπτόταν με τον εαυτό του, οι κακοί ξένοι είχαν έρθει στο χωριό για να αποφασίσουν πότε και πώς θα του έδιναν κάτι δισεκατομμύρια που είχαν προσυμφωνήσει. Ο Αλέξιος τους ζήτησε να περιμένουν λιγουλάκι, γιατί έπρεπε πρώτα να λύσει ένα επείγον πρόβλημα: να δει πώς θα πείσει τον κόσμο πως η αριστερά μπορεί να κυβερνήσει.<br />
<br />
7. Κάτι άνθρωποι από τη χώρα των βελανιδοφάγων εξέφρασαν την απορία τους, διότι αυτό το ζήτημα έχει διευκρινιστεί εδώ και είκοσι χρόνια. Ούτε η κυρία από την Ανατολική Γερμανία ούτε η άλλη από τη Ρουμανία ούτε οι ηγέτες των πρώην κομμουνιστικών κρατών είχαν καμία αμφιβολία. Η αριστερά δεν μπορεί να κυβερνήσει ζωντανούς ανθρώπους. Είναι θεότητα υποχθόνια και βασιλεύει μονάχα στον κάτω κόσμο. Ο ηγέτης Αλέξιος τους ακούει συγκαταβατικά και μονολογεί «εκείνοι μπορεί να απέτυχαν, αλλά δεν κυβερνούσαν τον σοφότερο λαό του κόσμου», ενώ χιλιάδες επιχειρήσεις διακτινίζονται στη Βουλγαρία, χιλιάδες επιστήμονες κι εργάτες μεταναστεύουν μπουλουκηδόν στις χώρες των κακών τοκογλύφων και η καλή κυρία Φωτίου της φιλεύσπλαχνης αριστεράς μοστράρει με καμάρι την κάρτα ελεημοσύνης<b> </b>κι εξηγεί πώς το παιδάκι του σοφότερου γονιού του κόσμου θα πηγαίνει στο «σχολιό» με το κουταλάκι του και το πιρουνάκι του και θα τρώει το συσσίτιο που θα του προσφέρει η καλή και στοργική κυβέρνηση.<br />
<br />
Το Νο 8 ας το γράψει ο καθένας για τον εαυτό του. Την ανοησία θα την πληρώσουμε όλοι, φταίμε δεν φταίμε. Το πόσο ακριβά θα την πληρώσουμε είναι στο χέρι μας. Και οι επιλογές είναι δύο: Παραδέχεσαι ότι έκανες λάθος και αναζητάς καλύτερη επιλογή ή επιμένεις πως είχες δίκιο και εξηγείς στο παιδί σου γιατί πρέπει να παίρνει στο σχολείο το κουταλάκι του.<br />
Κι όταν θα έχουν φύγει ή ψοφήσει εκείνοι που παράγουν πλούτο για να εισπράττει το κράτος και να γεμίζει το κατσαρόλι της ζητιανιάς για το παιδί σου, θα πρέπει να βρεις έναν τρόπο να του γεμίζεις το κουταλάκι του σ’ ένα χωριό χωρίς καζάνια.<br />
Και να έχεις και μία πειστική εξήγηση πώς γίνεται το χωριό του σοφότερου λαού του κόσμου να ξεμένει από καζάνια.<br />
<br />
<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-15545145075516290282015-05-30T23:05:00.000+03:002015-10-05T21:30:35.906+03:00Όλα ή Τίποτα! Κι αυτό είναι δέσμευση.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgv2GIdvdoj3RoyVv3jdK3QvfnvzdmATGl8Q-kVGA6ZnLyzj-PCjKr-tT1FbpU9JoiLWQhu_NmA4BcugJoMVEFHE9lz1Ly2tgdqmo_QtpgNqTXpgbAHexWLQ9mJclzsHCHQSsQDTmRL-N5/s1600/poor_man_begging.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgv2GIdvdoj3RoyVv3jdK3QvfnvzdmATGl8Q-kVGA6ZnLyzj-PCjKr-tT1FbpU9JoiLWQhu_NmA4BcugJoMVEFHE9lz1Ly2tgdqmo_QtpgNqTXpgbAHexWLQ9mJclzsHCHQSsQDTmRL-N5/s1600/poor_man_begging.jpg" /></a></div>
<br />
<b><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><i>Έ</i></span></b>νας Ιταλός, πολύ φτωχός, αποφάσισε να βελτιώσει την άθλια ζωή του ζητώντας βοήθεια από τον αγαπημένο του άγιο. Πήγαινε λοιπόν κάθε πρωί στον ναό του Αγίου Αντωνίου και τον θερμοπαρακαλούσε: «Άγιε μου Αντώνη, στείλε μου σε παρακαλώ εκατό φλουριά! Αλλά να’ ναι εκατό, γιατί αν είναι έστω 99 δεν τα θέλω!». Αφού είχαν περάσει κάμποσες μέρες, συνέβη ένα πρωί να βρίσκονται εκεί κοντά δύο πολύ πλούσιοι φίλοι, οι οποίοι εξεπλάγησαν με την παράκληση - απαίτηση του φτωχού. Τους κίνησε το ενδιαφέρον και περίμεναν κάθε πρωί στον ναό τον παράξενο φτωχό και κάθε μέρα άκουγαν την ίδια παράκληση με την ίδια πάντα απαίτηση στο τέλος: «o cento, o niente», εκατό ή τίποτα.<br />
Οι δύο φίλοι αποφάσισαν να δοκιμάσουν τη συνέπεια του απαιτητικού φτωχού, καθώς είχαν διαφορετική άποψη για το αν ο φτωχός στ’ αλήθεια θα τηρούσε τον όρο που ο ίδιος έβαλε. Ο ένας είχε πειστεί πως ο φτωχός ήταν αδιάλλακτος, τόσο απόλυτα που εξέφραζε την απαίτησή του. Ο άλλος ήταν βέβαιος πως, στο χάλι που βρισκόταν, δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει οποιοδήποτε ποσόν του χαριζόταν. «Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος», ισχυρίστηκε. Έτσι, έβαλαν σ’ ένα σακκούλι 99 φλουριά κι ένα πρωί τα τοποθέτησαν μπροστά στο ιερό, εκεί που στεκόταν πάντα ο φτωχός και προσευχόταν. Όποιος από τους δύο κέρδιζε, θα έπαιρνε από τον χαμένο το μερίδιό του από τα 99 φλουριά συν 100 ακόμα. Έμειναν κρυμμένοι ώστε να μην πάρει τα χρήματα κανένας άλλος και περίμεναν.<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Πράγματι, ο φτωχός ήρθε στην ώρα του κι επανέλαβε την ίδια προσευχή, ώσπου έπεσε το βλέμμα του στο σακκούλι. «Έχει γούστο…» σκέφτηκε και πήρε με λαχτάρα το δώρο του «αγίου» στα χέρια του, διαπιστώνοντας γεμάτος συγκίνηση πως όντως περιείχε χρήματα. Ευχαρίστησε τον άγιο και ένιωσε δικαιωμένος που δεν απογοητεύτηκε, αλλά επέμεινε ακούραστα και με πίστη. Εκεί που ετοιμαζόταν όμως να φύγει, ρίχνει μία καχύποπτη ματιά στο ιερό. «Δεν πιστεύω να μου την έσκασες, άγιε! Είπαμε εκατό, έτσι;». Κι αφού κανείς δεν του απάντησε, άνοιξε το σακκούλι και αφού μέτρησε τα φλουριά έχασε τη χαρά του. Μα γιατί να τον κοροϊδέψει έτσι ο άγιος;<br />
«Ή εσύ έκανες λάθος ή εγώ δεν μέτρησα σωστά» μονολόγησε και μέτρησε τα νομίσματα ξανά και ξανά. Δεν υπήρχε αμφιβολία, ήταν 99. «Μα τι καρμίρης άγιος» σκέφτηκε, νιώθοντας προδομένος κι εξευτελισμένος. Αφού είχε ζητήσει 100 και είχε δηλώσει πως δεν θα δεχόταν ούτε ένα λιγότερο, θα κρατούσε τον λόγο του. Άφησε το σακκούλι κάτω και γύρισε να φύγει, αλλά δεν μπορούσε να πάρει το βλέμμα του από το αναπάντεχο δώρο. Για πόσο θα κατάφερνε ακόμα να επιβιώσει μέσα στην απόλυτη φτώχια του; Αλλά και τι ξευτίλα να αθετήσει τον λόγο του!<br />
Κάνοντας ένα βήμα μπρος κι ένα πίσω για κάμποση ώρα, κουρασμένος και πεινασμένος, γονάτισε μπροστά στο ιερό, πήρε το σακκούλι στα χέρια του και κοίταξε ψηλά «Σ’ ευχαριστώ άγιε μου Αντώνη για τα 99 φλουριά. Τα παίρνω τώρα και θα έρθω ξανά να συνεννοηθούμε για το ένα που μου χρωστάς».<br />
<br />
<b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><i>Ο</i></span></b> πλούσιος που είχε στοιχηματίσει πως ο φτωχός θα υπέκυπτε, χαμογέλασε ευχαριστημένος και ετοιμάστηκε να λάβει πίσω τα φλουριά που είχε διαθέσει σε αυτό το πείραμα και 100 ακόμα! Εκείνος που έχασε, δεν αποδέχτηκε την ήττα του.<br />
- Μα, δεν αθέτησε τον λόγο του, έλεγε και ξανάλεγε, θα έρθει ξανά και θα επιμείνει να πάρει και το ένα φλουρί που απομένει.<br />
- Μπορεί και να ‘ρθει, είπε ο άλλος, αλλά εμείς δεν είμαστε εδώ να του το δώσουμε. Εκτός αν πιστεύεις, όπως κι ο φτωχός αγράμματος, πως θα του τα δώσει ο άγιος.<br />
Έτσι, εκείνος που στοιχημάτισε στην συνέπεια του φτωχού, πλήρωσε το στοίχημα, αν και μέχρι σήμερα δεν είναι σίγουρος πως το είχε χάσει.<br />
Εσείς τι λέτε;<br />
<br />
(<i>Παλιά ιστορία που μου διηγήθηκε κάποτε ηλικιωμένος φίλος μου, με τίτλο «o cento, o niente», την οποία είχε ακούσει από τον πατέρα του το 1915. Στην αυθεντική ιστορία ο πλούσιος παρατηρητής είναι ένας, και η ιστορία καταλήγει στο εξής ηθικό δίδαγμα: να μην σε τρομάζουν όσοι δείχνουν ανυποχώρητοι, γιατί η ζωή η ίδια τους οδηγεί στην υποχώρηση, κι ας μην το καταλαβαίνουν ούτε οι ίδιοι</i>). Δεν μπόρεσα ν’ αντισταθώ στον πειρασμό να τη διασκευάσω, ελαφρώς.<br />
<br /></div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-87033646952252832052015-03-31T23:00:00.002+03:002015-04-01T21:40:26.932+03:00Πού ήθελε ο Πλάτων να ιδρύσει την «Πολιτεία» του; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUeJd-ArA7dy8wl84ZwSvQteji4Dbm2RC6VBKDdskc_Zg7JxEEcHMrd5ms0fP3tFfAybd8mwCfP_1806VXfY9CsD5aXyx8vQZa6PD2VyVSmHgYM0iAAKt6P-fzIaAEAuwrRHTjt4Z9htzQ/s1600/Psyche_Plato9.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUeJd-ArA7dy8wl84ZwSvQteji4Dbm2RC6VBKDdskc_Zg7JxEEcHMrd5ms0fP3tFfAybd8mwCfP_1806VXfY9CsD5aXyx8vQZa6PD2VyVSmHgYM0iAAKt6P-fzIaAEAuwrRHTjt4Z9htzQ/s1600/Psyche_Plato9.jpg" height="213" width="320" /></a></div>
<br />
Κανένα πλατωνικό έργο δεν έχει συζητηθεί περισσότερο από την «Πολιτεία». Πρόκειται για έναν διάλογο περίτεχνο και σύνθετο, στον οποίο ο Σωκράτης περιγράφει μία ιδανική πόλη ή, πιο σωστά, ένα ιδανικό πολίτευμα. Ωστόσο, δεν πρόκειται για οικονομικοπολιτική πρόταση, όπως ξεκαθαρίζεται από την αρχή κιόλας του διαλόγου, αλλά για μία συζήτηση με θέμα την ύψιστη αρετή· τη δικαιοσύνη.<br />
Οι πρωταγωνιστές του έργου προσπαθούν να ορίσουν τη δικαιοσύνη ως αρετή της ψυχής και να διαπιστώσουν αν συμφέρει να έχει κάποιος αυτή την αρετή ή αν ο δίκαιος άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι δυστυχής. Ακούγονται διάφορες θεωρίες περί δικαίου, οι οποίες ήταν δημοφιλείς τότε, και κάποια στιγμή, η παρέα ζητά από τον Σωκράτη να διερευνήσουν το θέμα βαθύτερα. Ο Σωκράτης σκαρφίζεται ένα τέχνασμα, μία μέθοδο, που κατά τη γνώμη του θα τους οδηγήσει ασφαλέστερα σε έναν ορθό ορισμό της δικαιοσύνης:<br />
«<b> <i>… προτείνω να εξετάσουμε το ζήτημα όπως εάν κάποιος έβαζε ανθρώπους με αδύναμη όραση να διαβάσουν μικρά γράμματα από μακρινή απόσταση, κι ύστερα κάποιος αντιλαμβανόταν πως τα ίδια γράμματα, αλλά μεγαλύτερα, είναι γραμμένα και σε κάποια άλλη επιφάνεια μεγαλύτερη, και θα τους φαινόταν, νομίζω, ανέλπιστη τύχη αν κοιτούσαν τα μικρότερα αφού πρώτα είχαν διαβάσει τα μεγαλύτερα, κι εξέταζαν αν είναι ίδια με εκείνα… λέμε πως η δικαιοσύνη είναι ιδιότητα ενός ανθρώπου· δεν μπορεί, όμως, κατά κάποιον τρόπο, να είναι και ολόκληρης πολιτείας; … και δεν είναι η πολιτεία μεγαλύτερη από τον άνθρωπο; …ας αναζητήσουμε στις πολιτείες πρώτα να δούμε τι είδους πράγμα είναι η δικαιοσύνη· κι ύστερα ας αναζητήσουμε και στον καθένα χωριστά εξετάζοντας προσεκτικά πόσο μοιάζει το μεγαλύτερο στη μορφή του μικρότερου</i></b>» (368d-369a)<br />
<br />
Όπως είναι φανερό, ο απώτερος στόχος αυτής της συζήτησης ήταν η εξέταση της δικαιοσύνης ως ιδιότητας «<b><i>ενός ανθρώπου</i></b>». Κανείς δεν είχε σκοπό να πάει στην Εκκλησία του Δήμου και να προτείνει ένα νέο πολίτευμα στους Αθηναίους. <br />
<a name='more'></a>Ο Σωκράτης και οι φίλοι του, αρχίζουν το «χτίσιμο» μίας πόλης από την αρχή, βήμα – βήμα και αναζητούν μέσα σε αυτή τα χνάρια της δικαιοσύνης, το δίκιο και το άδικο, ώστε να τα αναγνωρίσουν αργότερα και στην ανθρώπινη ψυχή. Γιατί εκεί δύσκολα μπορεί κανείς να τα διακρίνει χωρίς να τα έχει πρώτα «διαβάσει στη μεγάλη επιφάνεια».<br />
Οι πρωταγωνιστές της «Πολιτείας», λοιπόν, δεν είχαν πολιτικές φιλοδοξίες και ο ίδιος ο Πλάτων, αν και η οικογένειά του τον προόριζε για πολιτικό, είχε γυρίσει από νωρίς την πλάτη του στην πολιτική. Και οπωσδήποτε δεν ήταν ανόητος να πιστεύει πως ένα τέτοιο σύστημα, σαν αυτό που περιγράφει στο έργο του, θα μπορούσε ποτέ να εφαρμοστεί και να επιβιώσει. Άλλωστε, το ομολογεί και ο ίδιος:<br />
«<b><i>… εννοείς την πολιτεία, της οποίας την ίδρυση μόλις περιγράψαμε, την πόλη που βρίσκεται στα λόγια, διότι πάνω στη γη δεν νομίζω πως βρίσκεται πουθενά. Όμως, είπα, ίσως να υφίσταται ως υπόδειγμα στον ουρανό για όποιον θέλει να τη βλέπει και κοιτώντας να ιδρύσει μία τέτοια πολιτεία μέσα του. Αν κάπου υπάρχει αυτή η πολιτεία ή αν πρόκειται να υπάρξει, δεν κάνει καμία διαφορά· διότι αυτός θα εφαρμόζει τους δικούς της νόμους και καμίας άλλης</i></b>» (592b 2-4)<br />
Οι νόμοι αυτής της φανταστικής πολιτείας, λοιπόν, είναι οι οι ηθικές αρχές που προτείνει ο Πλάτων, σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να ζει ο άνθρωπος, ανεξάρτητα από το πολιτικό σύστημα του τόπου του.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Τα τρία μέρη της ψυχής και οι τρεις τάξεις</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
Η θεωρία του Πλάτωνα για τα τρία μέρη της ψυχής είναι λίγο πολύ γνωστή και πάνω σε αυτήν έχουν θεμελιωθεί πολλές μεταγενέστερες ηθικές και ψυχολογικές θεωρίες. Για την ακρίβεια, όταν λέει «μέρη», εννοεί τις εξής λειτουργίες:<br />
<br />
Το «<b>επιθυμητικόν</b>», το οποίο είναι το πιο ευτελές, γιατί φιλοξενεί τις σωματικές επιθυμίες και τις παρορμήσεις. Αυτό είναι το μεγαλύτερο «κομμάτι» της ψυχής και αυτό που δεν χορταίνει ποτέ. Όπως ακριβώς οι «δημιουργοί» της πόλης, δηλαδή η <b>παραγωγική τάξη</b>.<br />
Οι άνθρωποι που είναι προσκολλημένοι στα υλικά αποκτήματα και ενδιαφέρονται πολύ γι’ αυτά είναι οι πλέον κατάλληλοι να τα εργάζονται στην αγροτική παραγωγή, στο εμπόριο, στη βιοτεχνία. Αποκτούν κέρδη και μέσω αυτών, ικανοποιούν τις επιθυμίες τους, αλλά και συντηρούν τις άλλες δύο μικρότερες σε μέγεθος τάξεις, οι οποίες δεν επιτρέπεται να έχουν καμία ιδιοκτησία. Ο Σωκράτης δεν ασχολείται σχεδόν καθόλου με αυτή την τάξη. Δεν θέτει κανέναν περιορισμό στον τρόπο λειτουργίας της, αρκεί να κάνει τη δουλειά της και να μην μπλέκεται στη δουλειά των άλλων δύο τάξεων. <br />
<div>
<br /></div>
Το «<b>θυμοειδές</b>», είναι ο συναισθηματικός μας κόσμος. Η έδρα των συγκινήσεων, του θυμού, της συμπάθειας, της θλίψης ή του ενθουσιασμού. Αυτός που έχει ανεπτυγμένο αυτό το μέρος της ψυχής, στην «Πολιτεία» , με την κατάλληλη παιδεία θα διοχετεύσει τον δυναμισμό των συναισθημάτων του σε έργα που ωφελούν το σύνολο. Θα γίνει ένας γενναίος, έντιμος και περήφανος <b>φύλακας </b>της πόλης. Τέτοιοι άνθρωποι θα αναλάβουν τη δημόσια ασφάλεια και την άμυνα.<br />
<br />
Το «<b>λογιστικόν</b>», δηλαδή τη λογική μας ικανότητα. Αυτή είναι η ανώτατη λειτουργία της προσωπικότητας, η μόνη άξια να της εμπιστευτούμε τη λήψη αποφάσεων. Έτσι, αν κάποιος από τους φύλακες εκδηλώσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα πνευματικά ζητήματα, αφού ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του ως φύλακας, θα συνεχίσει σε ανώτερες σπουδές και θα υπηρετήσει την πόλη ως άρχοντας.<br />
<br />
Η ευτυχία, λέει ο Σωκράτης, είναι εφικτή μόνο όταν ισχύει «<b><i>τὸ τὰ αὐτοῦ πράττειν</i></b>» (το να πράττει κάποιος τα δικά του). Δηλαδή, κάθε μέρος να κοιτάζει τη δουλειά του και, υπακούοντας στις οδηγίες της λογικής , να μην επηρεάζεται από τις άλλες λειτουργίες. Ακριβώς όπως ο ηνίοχος ενός άρματος που τρέχει στους αγώνες, εναρμονίζει τις κινήσεις των δύο αλόγων του ώστε το άρμα να φτάσει στο τέρμα, έτσι και το λογιστικό μέρος της ψυχής, οδηγεί τα δύο άλλα μέρη προς την ορθή κατεύθυνση. Αν δεν αναλάβει η λογική την ευθύνη, αλλά αφήσει τα άλογα να τεμπελιάσουν ή να αφηνιάσουν, τότε το άρμα, στην καλύτερη περίπτωση θα χάσει τον αγώνα και στη χειρότερη θα βγει τελείως από τον δρόμο του και θα ανατραπεί.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>Το παράδειγμα της φανταστικής πολιτείας</b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
Η θεωρία για τα τρία μέρη της ψυχής είναι τα «μικρά γράμματα» που είπε στην αρχή ο Σωκράτης και τα οποία μπόρεσε μαζί με τους συνομιλητές του να διαβάσει, αφού πρώτα διάβασαν τα «μεγάλα», δημιουργώντας εκ του μηδενός την φανταστική πολιτεία τους. Διαπίστωσαν πως, για να λειτουργήσει άψογα μία πολιτεία, η άρχουσα τάξη και οι φύλακες (σε αντίθεση με την παραγωγική τάξη) θα πρέπει να είναι πλήρως αφοσιωμένοι στο έργο τους, απαλλαγμένοι από κάθε βιοτική μέριμνα και προφυλαγμένοι από κάθε επιθυμία, η οποία αναπόφευκτα θα τους ανάγκαζε κάποτε να επιλέξουν ανάμεσα στο προσωπικό τους συμφέρον και το συμφέρον της πόλης. Κι επειδή κανείς δεν μπορεί να ζήσει σ’ ένα τόσο αυστηρά ελεγχόμενο σύστημα, κανένα πολιτικό σύστημα δεν ήταν ως τώρα απολύτως δίκαιο.<br />
Τον Σωκράτη και την παρέα του, όμως, δεν τους απασχολεί αυτό. Τους απασχολούν τα «ψιλά γράμματα» που αναζητούσαν από την αρχή. Τώρα είναι σε θέση να κατανοήσουν πόσο σκληρός είναι ο αγώνας για την κατάκτηση της ύψιστης αρετής! Ποιος θα μπορούσε να επιτύχει αυτή την ισορροπία ανάμεσα στα μέρη της της ψυχής του; Πώς να κρατήσει κανείς το «λογιστικό» του σύστημα μακριά από τις επιθυμίες του σώματος και τις παρορμήσεις; Και πώς θα το εκπαιδεύσει να κρατά γερά το χαλινάρι στις καθημερινές συγκινήσεις και, στο τέλος-τέλος, γιατί να υποστεί μία τέτοια ταλαιπωρία, αφού όπως έδειξε το παράδειγμα της φανταστικής πολιτείας, είναι μάλλον ανέφικτο;<br />
<br />
Διότι, όπως ισχυρίζεται και όπως απέδειξε με τη ζωή και τον θάνατό του ο Σωκράτης, είναι ένας αγώνας που αξίζει τον κόπο. Η τελευταία συζήτηση στην «Πολιτεία» δεν είναι πολιτική, αλλά εσχατολογική. Όλη αυτή η αναζήτηση καταλήγει στην παρουσίαση της αιώνιας πορείας της ανθρώπινης ψυχής. Ο άνθρωπος οφείλει να επιδιώκει τη δικαιοσύνη, όχι γιατί έτσι θα κατορθώσει να φτιάξει ένα τέλειο πολίτευμα, σαν αυτό που φαντάστηκαν νωρίτερα, αλλά επειδή μετά τον θάνατο του σώματός του, η ψυχή θα πρέπει μόνη της να επιλέξει, και το «όχημα» με το οποίο θα κάνει το επόμενο επίγειο ταξίδι, αλλά και τον «δαίμονα» που θα έχει στο έχει στο πλευρό του. Ο μόνος τρόπος για να ολοκληρώσει μια ώρα αρχύτερα τη σταδιοδρομία της στον κόσμο της ύλης είναι να αγωνίζεται για την ομαλή πορεία του «άρματός» της αφήνοντας τη λογική να κουμαντάρει τα άτακτα «άλογα» του συναισθήματος και της επιθυμίας και έχοντας στραμμένο το βλέμμα προς το τέρμα της διαδρομής «<b>να ιδρύσει μία πολιτεία μέσα του</b>».<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-46716117633147725192015-03-08T21:32:00.000+02:002015-04-01T21:41:59.620+03:00Χαμένοι στο πλήθος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu1UGo-W5nUvstyzrf8TUb8YV_wcAMtXQJVc5ne_cMcnhW9s9Iq84vvEwW6zNimrCuSd1HcYDlkhgG_IZVJR6F8iuQrjuM4-9YGZktZLZw5aBPG0XeXaMvgO9gb6oH8LPW47_fBwJBzepC/s1600/TheCrowd1_884209.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu1UGo-W5nUvstyzrf8TUb8YV_wcAMtXQJVc5ne_cMcnhW9s9Iq84vvEwW6zNimrCuSd1HcYDlkhgG_IZVJR6F8iuQrjuM4-9YGZktZLZw5aBPG0XeXaMvgO9gb6oH8LPW47_fBwJBzepC/s1600/TheCrowd1_884209.jpg" height="213" width="320" /></a></div>
<br />
«<b><i>Ο καθένας σας χωριστά είστε αλεπούδες, όλοι μαζί όμως δεν έχετε καθόλου μυαλό. Προσέχετε, βέβαια, τα λόγια του πονηρού ανθρώπου και τον τρόπο που μιλά, αλλά δεν βλέπετε τι πραγματικά γίνεται</i></b>» - (Σόλων, απ. 11, 5)<br />
Αυτή είναι ίσως η αρχαιότερη αναφορά στην μετάλλαξη της ανθρώπινης ψυχικής κατάστασης και συμπεριφοράς του ανθρώπου που γίνεται μέλος ενός πλήθους. Τότε, η ατομική ψυχή υποτάσσεται και ενσωματώνεται στη «συλλογική ψυχή» της ομάδας.<br />
Φυσικά, όλοι μας αποτελούμε μέλη πολλών ομάδων, όπως η οικογένεια ή το έθνος. Κατά καιρούς, όμως, σχηματίζουμε και ομάδες προσωρινής φύσης (με τη φυσική μας παρουσία ή εξ αποστάσεως), υπηρετώντας μία συγκεκριμένη ιδέα, την οποία επιχειρούμε να καθιερώσουμε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Το ανησυχητικό που προκύπτει από την ρήση του Σόλωνα είναι πως, όταν συγκεντρωνόμαστε ως ομάδα, η οξύνοιά μας περιορίζεται ή και εκμηδενίζεται, ακόμα και αν στην ιδιωτική μας ζωή είμαστε ιδιαιτέρως ευφυείς.<br />
Το 1895, ο Gustave Le Bon δημοσίευσε το έργο «<b>Το πλήθος</b>», στο οποίο εξετάζει την αλλαγή στη συμπεριφορά των ανθρώπων όταν ενεργούν ως πλήθος.<br />
<a name='more'></a> Το βιβλίο αυτό έδωσε την πρώτη ύλη για τη θεμελίωση της «ομαδικής ψυχολογίας» και της «δυναμικής της ομάδας» από τους W. Bion και E. Jones, ενέπνευσε τον ανιψιό του Freud, Edward Bernays, να αναλύσει τη χρήση της προπαγάνδας στη χειραγώγηση του συλλογικού νου από τα ΜΜΕ και τη διαφήμιση, και δυστυχώς χρησιμοποιήθηκε ως πολύ αποτελεσματικό εργαλείο από τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, οι οποίοι απέδειξαν πως ο Le Bon ήξερε πολύ καλά τι έλεγε.<br />
<br />
<b>Η συλλογική ψυχή</b><br />
«<i>Η πραγματικότητα υπάρχει στην ανθρώπινη σκέψη και πουθενά αλλού. Όχι στην ατομική σκέψη του καθενός, που μπορεί να σφάλει και, εν πάσει περιπτώσει, είναι ταχείας φθοράς. Μόνο στη σκέψη του Κόμματος, που είναι συλλογική κι αθάνατη...Απαιτεί μία πράξη αυτοκαταστροφής, μία βουλητική προσπάθεια. Πρέπει να ταπεινώσεις τον εαυτό σου για να κερδίσεις τη διανοητική υγεία</i>». (από το<a href="http://skepteon.blogspot.gr/2015/02/1984.html" target="_blank"> 1984 του Τζωρτζ Όργουελ</a>).<br />
«Τα χαρακτηριστικά που αποκτά ένα πλήθος ανθρώπων είναι διαφορετικά από το σύνολο των επί μέρους χαρακτηριστικών των ατόμων που το αποτελούν», παρατηρεί ο Le Bon. Το σύνολο αυτών των νέων χαρακτηριστικών είναι η «συλλογική ψυχή», υπό την επίδραση της οποίας αισθάνονται και ενεργούν όλα τα μέλη του συγκεκριμένου πλήθους. Η ποιότητα της «συλλογικής ψυχής» εξαρτάται από τη σύνθεση του πλήθους και την ένταση του σκοπού που υπηρετεί. Ένα πλήθος, ανάλογα με την ιδέα στην οποία έχει υποβληθεί και τον σκοπό που υπηρετεί η διαμόρφωσή του, μπορεί να εξελιχθεί σε έναν στυγνό εγκληματία ή σ’ έναν ατρόμητο ήρωα.<br />
Μέσα στη νέα αυτή μορφοποίηση, η ιδιαίτερη προσωπικότητα του καθενός εξαφανίζεται, υπό το βάρος μίας νέας. Αυτό σημαίνει ότι κάθε άτομο τίθεται υπό τον έλεγχο του «συλλογικού νου», από τον οποία εκπηγάζουν ιδέες και συναισθήματα, τα οποία εκτός πλήθους το συγκεκριμένο άτομο δεν θα εκδήλωνε ποτέ. Ακριβώς όπως το ανθρώπινο σώμα αποκτά ιδιότητες και ικανότητες τις οποίες το κάθε μέλος ξεχωριστά δεν έχει.<br />
<br />
<b>Γιατί αλλάζουμε</b><br />
Ένας λόγος για τον οποίο κάνουμε, ως μέλη του πλήθους, πράγματα που δεν θα κάναμε ποτέ μόνοι μας, είναι η ανωνυμία που μας παρέχεται. Η ανωνυμία μας κάνει να νιώθουμε αόρατοι, ανίκητοι και κυρίως ανεύθυνοι.<br />
Ένας άλλος λόγος είναι η αμεσότητα με την οποία μεταδίδονται τα συναισθήματα και οι παρορμήσεις ανάμεσα στο πλήθος. Καθώς νιώθουμε αόρατοι και χωρίς την υποχρέωση να αναλάβουμε κάποια ευθύνη, ρίχνουμε τα «τείχη» που συνήθως έχουμε για προστασία στην ιδιωτική μας ζωή. Ως αποτέλεσμα, τα νέα αυτά συναισθήματα αποδυναμώνουν την ανάγκη αυτοπροστασίας, και ενάντια στη φυσική μας ροπή θυσιάζουμε το προσωπικό συμφέρον στον βωμό του συλλογικού συμφέροντος.<br />
Τέλος, αλλάζουμε επειδή, μετά τα παραπάνω, είμαστε πλέον αποστασιοποιημένοι από τον εαυτό μας και συνεπώς έτοιμοι να υποβληθούμε στο «πνεύμα του πλήθους» χωρίς αντιστάσεις. Αυτή την κατάσταση εκμεταλλεύονται οι πιο ισχυροί της ομάδας, ώστε να επιβάλλουν σε όλους τις αποφάσεις τους, όπως ο υπνωτιστής καθοδηγεί με όποιον τρόπο επιθυμεί τον υπνωτισμένο, που έχει χάσει τον αυτοέλεγχό του.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd2g4vJHllUHQiyI-eCaRa-oFkYe5Q71mcoTWB4kYdStWYd8UoA5p5Mq5WeaomioLdThyphenhyphenCJTbqZvjrlhAM4qnIdrj9AGo0DgtTTpanOLaNy4qlmH-H6u8BMIbD8iW921jin7-yCb6Ctd4F/s1600/TheCrowd2_739923.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd2g4vJHllUHQiyI-eCaRa-oFkYe5Q71mcoTWB4kYdStWYd8UoA5p5Mq5WeaomioLdThyphenhyphenCJTbqZvjrlhAM4qnIdrj9AGo0DgtTTpanOLaNy4qlmH-H6u8BMIbD8iW921jin7-yCb6Ctd4F/s1600/TheCrowd2_739923.png" height="320" width="305" /></a></div>
<br />
<b>Το χρήσιμο αυτόματο</b><br />
Μέσα στο πλήθος δεν είσαι πια ξεχωριστό πρόσωπο, αλλά αφομοιώνεσαι και γίνεσαι κτήμα της ομάδας. Όσο ξεχωριστός και πνευματώδης και αν είσαι, ως μέλος του πλήθους δεν μπορείς να επιτύχεις κάτι ευφυές, κάτι παραπάνω απ’ ό, τι ένας μέσης (ή μικρότερης) ευφυίας άνθρωπος μπορεί να κατορθώσει. Καθώς κάποιες ιδιαίτερες πτυχές της προσωπικότητάς σου εξαφανίζονται, το κενό καλύπτεται από κάποιες άλλες, πρωτόγνωρες, οι οποίες ενδυναμώνονται από το πάθος που διακατέχει το πλήθος. Ενεργείς αυτόματα σχεδόν, χωρίς να ακολουθείς πια τις εντολές της προσωπικής σου βούλησης.<br />
Η αποσύνδεση της σκέψης από την προσωπική βούληση δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για τον αυθορμητισμό, τη βιαιότητα και τον ενθουσιασμό που χαρακτηρίζει το πλήθος.<br />
Το μέλος του πλήθους, συνεπαρμένο από τη συναισθηματική καταιγίδα, αδυνατεί να συσχετίσει τις σκέψεις μεταξύ τους και αποφεύγει κάθε πολύπλοκο ερέθισμα. Χρειάζεται απλές κι εύκολες σκέψεις, έντονα συναισθήματα, τα οποία ο υποκινητής της σύναξης τροφοδοτεί με εικόνες και συνθήματα, που είναι εύληπτα και εύπεπτα. Γι’ αυτό μέσα στο πλήθος η συμπάθεια εύκολα μετατρέπεται σε λατρεία, η ελάχιστη αντιπάθεια σε μίσος και η υπόνοια σε βεβαιότητα. Το πλήθος δεν έχει αμφιβολίες και δεν θέλει ν’ αποκτήσει. Ούτε αντιπαλότητες επιτρέπει.<br />
Ένα πλήθος αποτελούμενο από αυτοματοποιημένα όντα, που έχουν αποποιηθεί τις ιδιαιτερότητες της προσωπικότητάς τους, εύκολα αποδέχεται αντίθετες ιδέες. Έτσι, άνθρωποι που εκτός ομάδας θα ήταν άσπονδοι εχθροί, συμπορεύονται καθοδηγούμενοι από το «πνεύμα του πλήθους». Αυτό το πνεύμα, όμως, δεν είναι κάποια θεότητα. Έχει σάρκα και οστά.<br />
<br />
<b>Ο αρχηγός</b><br />
Η δύναμη που συνέχει το πλήθος είναι ο αρχηγός. Καμία ιδέα δεν διασπείρεται και κανένας σκοπός δεν επιτυγχάνεται, αν δεν υπάρχει κάποιος ηγέτης, ορατός ή αόρατος, για τον «έρωτα» του οποίου εγκαταλείπουν οι άνθρωποι την προσωπικότητά τους. Κάποιες φορές φαίνεται πως ο ηγέτης του πλήθους είναι απλώς κάποια ιδέα, αλλά, αν ψάξετε καλά, κάπου στο βάθος υπάρχει πάντα ένας άνθρωπος ή μία μικρή ομάδα ανθρώπων που διαχειρίζονται την ιδέα. <br />
Για να γίνει κάποιος αρχηγός, πρέπει να είναι γοητευτικός, αποφασισμένος, με εξαιρετικές επικοινωνιακές δεξιότητες. Ο Φρόιντ είχε παρατηρήσει πως το πλήθος υποτάσσεται ευκολότερα όταν ο αρχηγός έχει την ικανότητα να μαγεύει με φανταχτερές εικόνες, υπερβολές και όμορφα λόγια, τα οποία επαναλαμβάνει ολόιδια με εμμονή.<br />
Ένας αρχηγός με τέτοια χαρίσματα, εξηγεί ο Φρόιντ, γίνεται ερωτικό αντικείμενο και εξιδανικεύεται από τους οπαδούς του, όπως ο έφηβος εξιδανικεύει το ερωτικό του αντικείμενο. Και στην πραγματικότητα, η συνοχή της ομάδας οφείλεται σε αυτόν τον ερωτικού τύπου σύνδεσμο. Η ενότητα της ομάδας τίθεται σε κίνδυνο, αν κάποια μέλη εμποδίσουν την πρόσβαση στον αρχηγό σε κάποια άλλα. Τότε χάνεται και η επαφή των μελών μεταξύ τους και σχηματίζονται υποομάδες με νέα «συλλογική ψυχή», όπως οι αιρέσεις στις θρησκείες και τα νέα κόμματα στην πολιτική.<br />
<br />
<b>Το αντίδοτο</b><br />
Ο Αριστοτέλης είχε πει πως κανένας άνθρωπος δεν μπορεί ζήσει μόνος του, χωρίς να νιώθει μέρος μιας κοινότητας. Και αν τα καταφέρει, τότε είναι είτε θηρίο είτε θεός.<br />
Όλοι ανήκουμε σε κάποιες ομάδες, όλοι είμαστε μέλη κάποιου μικρού ή μεγάλου πλήθους και όλοι έχουμε την τάση να αναζητούμε την ασφάλεια και την αναγνώριση. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος τρόπος να ζήσουμε.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrhamX3mkmJ8ikkfte5kWneIj79WdtiG0xiUxgspKZaM3uExk46L0V1eZHcregG8ChT9qSG-uRIqWF52qKOMYHprVi0yoXTQV7EFTlZrAiqiPbjOqKcLJmCJF6YmluEDo-HlWqPRcghVQH/s1600/Knowledge_7712095.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrhamX3mkmJ8ikkfte5kWneIj79WdtiG0xiUxgspKZaM3uExk46L0V1eZHcregG8ChT9qSG-uRIqWF52qKOMYHprVi0yoXTQV7EFTlZrAiqiPbjOqKcLJmCJF6YmluEDo-HlWqPRcghVQH/s1600/Knowledge_7712095.jpg" height="230" width="320" /></a></div>
Αν υπάρχει κάτι να μας βοηθήσει να μην χάσουμε τον εαυτό μας μέσα στο πλήθος, είναι η γνώση και η σύνεση. Γνωρίζοντας τι ακριβώς μας συμβαίνει όταν θέτουμε τον εαυτό μας στην υπηρεσία ενός κοινού σκοπού, καλό θα είναι να εξετάσουμε προσεκτικά τον σκοπό αυτό, πριν αφήσουμε μία εντυπωσιακή ιδέα να μας γοητεύσει. <a href="http://skepteon.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html" target="_blank">Ο συνετός άνθρωπος</a> δεν παρασύρεται από τον θυμό, τη θλίψη ή το μίσος. Αποφασίζει ψύχραιμα, σύμφωνα με τη λογική και την προσωπική του βούληση, και δεν παραδίδεται σε κάποιο «συλλογικό πνεύμα», που μπορεί να μην είναι τόσο φωτεινό όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά. Αλλά, και αν αποφασίσει να υπηρετήσει κάποιον κοινό σκοπό, ο συνετός άνθρωπος κρατά πάντα μία απόσταση ασφαλείας, που του επιτρέπει να βρίσκεται κάθε στιγμή κοντά στην έξοδο. Να αναπνέει τον δικό του αέρα και να ακούει τη δική του φωνή πιο δυνατά και πιο καθαρά από τις κραυγές του πλήθους.<br />
<br />
<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-12167080223752617852015-02-15T15:05:00.000+02:002015-02-15T19:01:34.138+02:00Μία υπενθύμιση από το "1984"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTKqsoyeN6nr9r5SNX7A04RG_XOTLytHxlzBo2mmP3k9fXbhM6fN86qazUXkrXfy1ndvECnrPMZF0hbmRX8R0SQXOi1tm-NwNHgznBpdcxZ-ArN62CGPXJ_Je8_WjkSHuuQHQyIq1u9Nbg/s1600/Orwell_1984.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTKqsoyeN6nr9r5SNX7A04RG_XOTLytHxlzBo2mmP3k9fXbhM6fN86qazUXkrXfy1ndvECnrPMZF0hbmRX8R0SQXOi1tm-NwNHgznBpdcxZ-ArN62CGPXJ_Je8_WjkSHuuQHQyIq1u9Nbg/s1600/Orwell_1984.jpg" height="320" width="219" /></a></div>
"<b><i>Όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει και το μέλλον. Και όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν</i></b>"<br />
Είναι δύσκολο να συναντήσεις κάποιον που δεν έχει διαβάσει το "1984" του Τζωρτζ Όργουελ. Το έργο αυτό, που δημοσιεύτηκε το 1949 κι έγινε <a href="http://www.imdb.com/title/tt0087803/" target="_blank">ταινία το 1956</a>, περιγράφει ένα σκοτεινό μέλλον, όπου η σκέψη γίνεται το μεγαλύτερο έγκλημα και τιμωρείται με θάνατο. Για να καταπολεμήσει το έγκλημα της σκέψης, το Κόμμα αλλάζει την ιστορία, παραμορφώνει τη γλώσσα αλλάζοντας ή εξαφανίζοντας τις έννοιες που βλάπτουν την εξουσία του, ελέγχει τα ανθρώπινα αισθήματα.<br />
Οι τεχνικές που περιγράφει ο Όργουελ είχαν ήδη εφαρμοστεί σε μεγάλο βαθμό τόσο στη ναζιστική Γερμανία όσο και στην Σοβιετική Ένωση του Στάλιν. Η προπαγάνδα αυτών των καθεστώτων θύμιζε έντονα στον αναγνώστη τον κόσμο που περιγράφει το "1984" και οι αλλαγές που επήλθαν μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, τον έκαναν να τον ξεχάσει.<br />
Αν και η φανταστική "Ωκεναία" με την Αστυνομία της Σκέψης και το Υπουργείο Αλήθειας που λέει πάντα ψέματα, δεν έγιναν πραγματικότητα, δεν βλάπτει να τις θυμόμαστε πότε -πότε και να έχουμε τον νου μας.<br />
<br />
<b>Η Διπλή Σκέψη </b><br />
<br />
"Να λες ηθελημένα ψέματα ενώ πιστεύεις ειλικρινά ότι είναι αλήθεια, να ξεχνάς όλα τα γεγονότα που έχουν γίνει ενοχλητικά, και όταν χρειάζεται, να τ' ανασύρεις από την λήθη, μόνο για το χρονικό διάστημα που πρέπει, <b><i>ν'αρνιέσαι την ύπαρξη μιας αντικειμενικής πραγματικότητας</i></b>, ενώ την ίδια στιγμή ξέρεις πως η πραγματικότητα αυτή υπάρχει. - όλα αυτά είναι αδήριτη αναγκαιότητα. Και μόνο να χρησιμοποιήσεις την έκφραση διπλή σκέψη, πρέπει να μετέλθεις της δυαδικότητας της σκέψης, γιατί μετο να χρησιμοποιείς αυτή την έκφραση, παραδέχεσαι ότι αλλάζεις την πραγματικότητα. Μετά, ξαναβάζεις σε ενέργεια τη διπλή σκέψη, σβήνεις τούτη τη γνώση και αυτό συνεχίζεται επ' άπειρον με το ψέμα να προπορεύεται της αλήθειας. Έτσι με το σύστημα της διπλής σκέψης το Κόμμα μπόρεσε - κι ίσως να το μπορεί για χιλιάδες χρόνια ακόμα - να αιχμαλωτίσει την πορεία της ιστορίας."<br />
<br />
<b>Η Νέα Ομιλία</b><br />
<br />
"Καμία λέξη στο λεξιλόγιο Β δεν ήταν ιδεολογικά ουδέτερη. <b><i>Πολλές από αυτές ήταν ευφημισμοί</i></b>. <br />
<a name='more'></a>Λέξεις όπως "κατασκήνωση χαράς" (στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας) ή ΥΠΕΙΡ (Υπουργείο Ειρήνης, δηλαδή Υπουργείο Πολέμου) <b><i>σήμαιναν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που φαίνονταν πως εννοούν</i></b>. Από το άλλο μέρος, κάποιες λέξεις αποκάλυπταν κάποια ειλικρινή και καταφρονητική γνώση για την πραγματική φύση του κοινωνικού συστήματος της Ωκεανίας. Παράδειγμα η λέξη προλετροφή (τροφή για τους προλετάριους) που σήμαινε τα άθλια θεάματα και τις ψεύτικες ειδήσεις που πρόσφερε το Κόμμα στις μάζες."<br />
<br />
<b>Η Ευπιστία</b><br />
<br />
"Φαίνεται πως είχαν γίνει διαδηλώσεις ευχαριστίας προς τον Μεγάλο Αδερφό επειδή είχε αυξήσει τη μερίδα της σοκολάτας κατά είκοσι γραμμάρια την εβδομάδα. Και μόλις χτες, σκεφτόταν, είχαν αναγγείλει ότι η μερίδα θα μειωνόταν κατά είκοσι γραμμάρια την εβδομάδα. Ήταν δυνατόν να το είχαν χάψει αυτό ύστερα από εικοσιτέσσερις ώρες μόνο; Ναι, το είχαν χάψει!"<br />
<br />
<b>Ο Πατριωτισμός</b><br />
<br />
"Το Κόμμα δεν ήθελε να έχουν οι προλετάριοι πολιτική συνείδηση. Ό, τι ζητούσε από αυτούς ήταν ένας πρωτόγονος πατριωτισμός, τον οποίο μπορούσε να επικαλείται κάθε φορά που χρειαζόταν να τους κάνει να δεχτούν περισσότερες ώρες δουλειάς ή μειωμένο συσσίτιο."<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0_L016zDvQXEe02_IFRERGeSyqVaF78Z5ZzK9T5BkXBlQjsIqY-BmT8lbiF5REIp31ZjHlec_DUiJLvNFi8HaLad9yRLld9uAsGRAgXKWPPvtYSbZAn_5YmRj3n-QAsvk2jmLOUFrT8Pi/s1600/orwell_1984_filmea.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0_L016zDvQXEe02_IFRERGeSyqVaF78Z5ZzK9T5BkXBlQjsIqY-BmT8lbiF5REIp31ZjHlec_DUiJLvNFi8HaLad9yRLld9uAsGRAgXKWPPvtYSbZAn_5YmRj3n-QAsvk2jmLOUFrT8Pi/s1600/orwell_1984_filmea.jpg" height="197" width="320" /></a></div>
<br />
<b>Το Δίλεπτο Μίσους</b><br />
<br />
"Το φοβερό με το δίλεπτο μίσους δεν ήταν ότι ήσουν υποχρεωμένος να συμμετέχεις, αλλ' αντίθετα ότι δεν μπορούσες ν' αποφύγεις τη συμμετοχή... Μια αποτρόπαιη έκσταση φόβου και εκδίκησης, μία φονική μανία, μία διάθεση να βασανίσεις, να χτυπήσεις, να σπάσεις κεφάλια μ' ένα σφυρί, φαινόταν να διαπερνά σαν ηλεκτρικό ρεύμα το ακροατήριο και να το μεταμορφώνει παρά τη θέλησή του σε παράφρονες που μόρφαζαν και ούρλιαζαν. Η λύσσα όμως που ένιωθες ήταν ένα αίσθημα αφηρημένο, χωρίς συγκεκριμένο στόχο, που <b><i>μπορούσε να στραφεί από το ένα αντικείμενο στο άλλο</i></b>, σαν τη φλόγα σε λάμπα θυέλλης".<br />
<br />
Για κάποιους, η σκέψη του Όργουελ παραμένει μία ζοφερή προφητεία, για κάποιους άλλους έχει ήδη αρχίσει να εκπληρώνεται. Πάντως, τις τεχνικές χειραγώγησης που περιγράφει, τις βλέπει κανείς να ξεφυτρώνουν εδώ κι εκεί, άλλοτε να επιτυγχάνουν κι άλλοτε όχι. Αν δεν τις βλέπει καθόλου, τότε ίσως η "προφητεία" έχει όντως αρχίσει να εκπληρώνεται.<br />
<br />
Διαβάστε το βιβλίο <a href="http://www.terrapapers.com/wp-content/uploads/2013/07/george.orwell-1984-terra-papers.pdf" target="_blank">εδώ</a> ή δείτε την ταινία:<br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=fCZBnUt6rZ0" target="_blank">1984 - του Michael Anderson</a><br />
<br /></div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-29976581088987549112015-01-23T15:10:00.000+02:002015-04-19T20:28:02.309+03:00Φόβος ή Ελπίδα; <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6qnAvwDyxtrt-we9QurER3aWfg1zMpm57RRIGkasP9mBaDKteSRykUVL8hswrBMG0IRGYT96rGSvT5qOhdXPq6rbDO43d0L198HpqO0_vu7oUbSiAfmn9H13STZbhQIj4w43UytPehUGn/s1600/Ed_Rob_Hughes_Hope_Fear002397.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6qnAvwDyxtrt-we9QurER3aWfg1zMpm57RRIGkasP9mBaDKteSRykUVL8hswrBMG0IRGYT96rGSvT5qOhdXPq6rbDO43d0L198HpqO0_vu7oUbSiAfmn9H13STZbhQIj4w43UytPehUGn/s1600/Ed_Rob_Hughes_Hope_Fear002397.jpg" height="320" width="236" /></a>Η ελπίδα και ο φόβος, τα πιο αποτελεσματικά όπλα στα χέρια της εξουσίας, διεκδικούν σε λίγες ώρες την ψήφο μας. Ένα ύποπτο αγαθό σταλμένο απ’ τους θεούς και ο γιος του θεού του πολέμου.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Δίας φρόντισε να τοποθετήσει την ελπίδα μέσα στο πιθάρι της Πανδώρας, μαζί με όλες τις συμφορές που έπληξαν την ανθρωπότητα, όταν εκείνη το άνοιξε. Φροντίζοντας να μείνει η ελπίδα στο πιθάρι και στη διάθεση των ανθρώπων, ο Δίας μπορεί να τους κυβερνήσει ευκολότερα. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης ομολογεί πως «<i>ο ηγέτης είναι έμπορος ελπίδας</i>». </div>
<div style="text-align: justify;">
Ο φόβος απ’ την άλλη, γιος του Άρη και της Αφροδίτης, μαζί με τον αδελφό του τον Δείμο (τρόμος) συνοδεύουν πάντα τον πατέρα τους στις μάχες. Ο φιλόσοφος Bertrand Russel διαπιστώνει πως «<i>κανένας άνθρωπος ούτε ομάδα ούτε έθνος δεν μπορεί να ενεργήσει ανθρώπινα ή να σκεφθεί σωστά υπό το κράτος ενός μεγάλου φόβου</i>.»</div>
<div style="text-align: justify;">
Τι είναι, λοιπόν, πιο επικίνδυνο; Ο φόβος ή η ελπίδα; </div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Η ελπίδα</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
«<i>Το όνειρο που βλέπουμε ξυπνητοί είναι η ελπίδα</i>», είπε ο Αριστοτέλης. «<i>Είναι το χειρότερο κακό</i>», είπε ο Νίτσε, «<i>διότι παρατείνει τα βάσανα των ανθρώπων</i>».</div>
<div style="text-align: justify;">
Η ελπίδα είναι άτιμο πράγμα. Εύκολα ρίχνει τον άνθρωπο στην αδράνεια και τον κάνει να πιστεύει σε χίμαιρες και Μεσσίες. Τον αποδυναμώνει, τον κάνει να αισθάνεται μικρός κι εξαρτώμενος από εξωτερικούς παράγοντες ή όπως λέει μία γερμανική παροιμία «<i>Οι δυνατοί έχουν θέληση, οι αδύναμοι έχουν ελπίδα</i>».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i>Η</i></span> αρχαία ελληνική τραγωδία ήταν θεραπευτική, επειδή μεταξύ άλλων δεν πρόσφερε ελπίδα. Η κάθαρση ήταν το αποτέλεσμα της ταύτισης του θεατή με τον ήρωα, ο οποίος, όποιες κι αν είναι οι επιλογές του, στο τέλος θα υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του. Κάποτε, ούτε καν αυτές. Θα υποστεί μέχρι τέλους τις συνέπειες κάποιας κακής συγκυρίας, μιας τυχαιότητας. Η κάθαρση του θεατή επέρχεται ως αποτέλεσμα του συντονισμού του με τις πραγματικότητες της ζωής. Η ελπίδα δεν έχει ρόλο, ούτε όταν ο Ευριπίδης επινόησε τον από μηχανής θεό.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα, χρησιμοποιούμε την έκφραση «από μηχανής θεός» για να δηλώσουμε μία απρόσμενη λύση που εμφανίζεται ξαφνικά και λύνει προβλήματα. Στην τραγωδία, όμως, οι θεοί είναι αυτοί που προκάλεσαν τα προβλήματα εξ’ αρχής και ο Ευριπίδης τους «υποχρεώνει» να τα λύσουν. Επιπλέον, εκείνοι οι θεοί δεν έχουν καμία σχέση με ό, τι σήμερα ονομάζουμε θεότητα. Είναι ανθρώπινοι, κάνουν λάθη, μετανιώνουν, θυμώνουν και αγαπούν. Είναι άνθρωποι που ζουν σε άλλη διάσταση. Αυτό λοιπόν που βιώνει ο θεατής, ακόμα και όταν η λύση του δράματος επιτυγχάνεται με την επέμβαση του θεού, είναι η κάθαρση που προσφέρει η αποκατάσταση της κανονικότητας από εκείνον που τη διατάραξε.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο θεατής στην τραγωδία δεν ελπίζει σε μαγική λύση. Αναμένει απλώς να ολοκληρωθεί ο κύκλος των παθημάτων και να επανέλθει η τάξη στη ζωή των ανθρώπων. Η Ιφιγένεια έζησε μία ταλαίπωρη ζωή σε ξένο τόπο, χωρίς δική της υπαιτιότητα, και όταν σώζεται από τη θεά Αθηνά και επιστρέφει στην Ελλάδα, και πάλι είναι υποχρεωμένη να υπηρετεί στον ναό της Αρτέμιδος στη Βραυρώνα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο θεατής της τραγωδίας δεν ελπίζει, όμως φοβάται. Μάλιστα, ο οίκτος και ο φόβος είναι τα μέσα που χρησιμοποιεί ο ποιητής για να οδηγήσει τον θεατή στην κάθαρση.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggHzeb59FzfqZQ2AKAJsi2pfM4uihWtIv74C1C_vFVcUys6Idbi7jAT3g9v_V9KNdf24KKvO_nReYXHPc7EUSSCE3suS1TVr4spq6oIyYYvLKRKgPQyrSusZmC26wxivxczViDptoFskgi/s1600/Oedipus_Rex_josbd_246612.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggHzeb59FzfqZQ2AKAJsi2pfM4uihWtIv74C1C_vFVcUys6Idbi7jAT3g9v_V9KNdf24KKvO_nReYXHPc7EUSSCE3suS1TVr4spq6oIyYYvLKRKgPQyrSusZmC26wxivxczViDptoFskgi/s1600/Oedipus_Rex_josbd_246612.jpg" height="220" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Ο φόβος και ο οίκτος</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i>Ο</i></span> Αριστοτέλης εξηγεί στην «Ποιητική» του, ότι τα δύο αυτά συναισθήματα προκαλούνται μόνο όταν αισθανόμαστε όμοιοι με εκείνα που βλέπουμε και όταν οι δυστυχίες που παρουσιάζονται δεν είναι τερατώδεις. Οι τερατώδεις δυστυχίες εκνευρίζουν απλώς και αποσυντονίζουν τον θεατή. Η περίπτωση που εκτινάζει τον φόβο και τον οίκτο στα ύψη είναι όταν κάποιος με τον οποίον ταυτιζόμαστε, ετοιμάζεται να διαπράξει <b>ένα ανεπανόρθωτο σφάλμα από άγνοια</b>. Όπως ο Οιδίποδας, που διέπραξε πατροκτονία και αιμομιξία εν αγνοία του. Ο μόνος τρόπος να ησυχάσει ο θεατής από την ένταση αυτή είναι η αποκάλυψη της αλήθειας. Ο Οιδίποδας κάποια στιγμή μαθαίνει τι έχει διαπράξει, αλλά δεν μπορεί πια να το διορθώσει. Η κάθαρση του θεατή οφείλεται στην εξάλειψη του φόβου, αφού πλέον ο ήρωας γνωρίζει τι έχει συμβεί. Δεν απαλλάσσεται από τις συνέπειες, αλλά γνωρίζει τι συμβαίνει και ο θεατής δεν ανησυχεί πια για το τι θα συμβεί, αν αποκαλυφθεί η αλήθεια. Το βλέπει και απολαμβάνει την ηδονή που προέρχεται από την κατανόηση μίας κατάστασης, το «κατά φύσιν καθίστασθαι», όπως λέει στη «Ρητορική».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i>Σ</i></span>τη «Ρητορική» διαβάζουμε περισσότερα πράγματα για τον οίκτο και τον φόβο. Εκεί, ο Αριστοτέλης εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο ο ρήτορας χρησιμοποιεί τα συναισθήματα αυτά για να πείσει τους ακροατές του. Όπως στο θέατρο οι ηθοποιοί έχουν μεγαλύτερη πέραση από τους συγγραφείς των έργων, έτσι και στην πολιτική, επικράτησε η υποκριτική τέχνη λόγω της αχρειότητας των πολιτών, λέει ο Αριστοτέλης. Την τέχνη αυτή χρησιμοποιούν για να προκαλέσουν, μεταξύ άλλων, τον φόβο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3RTTeegMCw9JRk7HaYSy8ZRFcrPihgvPOdEsdTdnkt-hwODqEnOVbtX-nzebdpztpn1oAYi1wFwq8YcKTLSZrvhrx3MnUmbdqzgBQt01pZ5bB7IJrGyQ72aRjCZQtEc_NReYoetgsJ7qc/s1600/emotional-manipulation14229711.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3RTTeegMCw9JRk7HaYSy8ZRFcrPihgvPOdEsdTdnkt-hwODqEnOVbtX-nzebdpztpn1oAYi1wFwq8YcKTLSZrvhrx3MnUmbdqzgBQt01pZ5bB7IJrGyQ72aRjCZQtEc_NReYoetgsJ7qc/s1600/emotional-manipulation14229711.jpg" height="214" width="320" /></a>Η καλλιέργεια του φόβου για να είναι αποτελεσματική, θα πρέπει ο ρήτορας να γνωρίζει καλά την ψυχοσύνθεση του ακροατηρίου του. Ο φόβος είναι μία μορφή έντονης λύπης για ένα δυσάρεστο επερχόμενο, ένα κακό που δεν βλέπουμε, αλλά μπορούμε να φανταστούμε. Κάποιες φορές, ο ρήτορας χρειάζεται να προκαλέσει τον φόβο, κυρίως όταν όσα έχει να πει δεν είναι ευχάριστα. Στη συνέχεια, θα πρέπει να πείσει ότι η πρότασή του θα απαλλάξει τους ακροατές από τον φόβο, πράγμα που προαπαιτεί την καλή γνώση των πραγμάτων που φοβίζουν το συγκεκριμένο κοινό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Γενικά, οι άνθρωποι φοβόμαστε περισσότερο</b>:</div>
<div style="text-align: justify;">
1.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Κάτι που μπορεί να μας βλάψει σύντομα και ανεπανόρθωτα ή που μπορεί να διορθωθεί από ανθρώπους που αντιπαθεί (και άρα, να τους ενδυναμώσει).</div>
<div style="text-align: justify;">
2.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Τους ανθρώπους που έχουν τη δύναμη να προκαλέσουν το κακό που φοβόμαστε και τους φιλοχρήματους, επειδή το χρήμα είναι ισχυρό κίνητρο.</div>
<div style="text-align: justify;">
3.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Τους ανθρώπους που έχουν προκαλέσει το ίδιο κακό στο παρελθόν και εκείνους των οποίων τα συμφέροντα συγκρούονται με τα δικά μας ή με τα συμφέροντα ισχυρών ανθρώπων που εμπιστευόμαστε.</div>
<div style="text-align: justify;">
4.<span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>Όσους έχουν αδικηθεί στο παρελθόν και διψούν για εκδίκηση, ειδικά όσους δεν δείχνουν οργισμένοι, οπότε είναι πιθανόν να δράσουν απροσδόκητα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ολοκληρώνοντας την ανάλυσή του για το φόβο ο Αριστοτέλης αποκαλύπτει πως, για να καλλιεργηθεί ο φόβος, «<b>δεῖ τινα ἐλπίδα ὑπεῖναι σωτηρίας, περὶ οὖ ἀγωνιῶσιν</b>.» Πρέπει, δηλαδή, να υπάρχει μία ελπίδα, κάτι για το οποίο να αγωνιούν, γιατί αυτός που δεν ελπίζει, δεν φοβάται! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWow-cGhPq7y6MSAH5GKeRKsz5WG4ga8huwiS-MgSwt6aw8iKK4JcUdCp0RWaW0pBKaj5lsu6kMsWFVB9jYAbMkV-aaufIYRld3Gx69F0SrSZj8wXWrF6GMnyU4QQ6A_6e39H26ox62Fv2/s1600/Hope_Despair_deMorgan24.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWow-cGhPq7y6MSAH5GKeRKsz5WG4ga8huwiS-MgSwt6aw8iKK4JcUdCp0RWaW0pBKaj5lsu6kMsWFVB9jYAbMkV-aaufIYRld3Gx69F0SrSZj8wXWrF6GMnyU4QQ6A_6e39H26ox62Fv2/s1600/Hope_Despair_deMorgan24.jpg" height="298" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Να φοβάμαι ή να ελπίζω;</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i>Μ</i></span>ε την ελπίδα που συνοδεύεται από άγνοια, εξαπατά κανείς τον εαυτό του, από φόβο ν’ αντικρίσει την πραγματικότητα. Με τον φόβο συσκοτίζει τη λογική του και παραδίδεται στο έλεος εκείνου που εμπορεύεται την ελπίδα. Σ’ έναν φαύλο κύκλο παθημάτων, η ελπίδα γεννά τον φόβο και κατόπιν τον εμποδίζει να οδηγήσει την ψυχή στην κάθαρση, στην απελευθέρωση, για την οποία απαιτείται η κατανόηση της πραγματικότητας. Ο φόβος εγκλωβισμένος ψάχνει την ελπίδα. Ένας κύκλος ατέρμονης, ανατροφοδοτούμενης σύγχυσης.</div>
<div style="text-align: justify;">
Πριν ξεκινήσετε για την κάλπη, αφιερώστε λίγα λεπτά και σκεφτείτε. Απομονωθείτε για λίγο από κάθε περισπασμό και αναλογιστείτε τι ακριβώς μας έχει συμβεί. Πώς έγινε και αποδεχτήκαμε τον παραλογισμό. Γιατί δεν τολμάμε να σκεφτούμε λογικά.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι μισοί έλληνες ψηφίζουμε κυνηγώντας την ελπίδα</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι άλλοι μισοί ψηφίζουμε για να απαλλαγούμε από τον φόβο.</div>
<div style="text-align: justify;">
Κι όλοι μαζί καμαρώνουμε για το ορθολογικό πνεύμα των προγόνων μας, ενώ επαναλαμβάνουμε αμήχανα εκείνο που ποτέ δεν κατανοήσαμε: </div>
<div style="text-align: justify;">
«<b><i>Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος!</i></b>»</div>
<br />
<br />
<br /></div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-36972935320120180202015-01-01T14:43:00.000+02:002015-01-24T12:00:51.469+02:00Καλή Χρονιά! <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlzZMz5kGlrkA7MSSiS6Pf5BDV0s5VNdOvBmZcetovh8S_k1E9PYpg6CBs_0G0UVrKpszdFQoIOePgQgKWu50yWuCnifZyY1yBKLPg5WyzMB5uW2MYgGmhQKKvcLxgUyNghePiOpN_4-nh/s1600/Rodi_newYear+-+Copy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlzZMz5kGlrkA7MSSiS6Pf5BDV0s5VNdOvBmZcetovh8S_k1E9PYpg6CBs_0G0UVrKpszdFQoIOePgQgKWu50yWuCnifZyY1yBKLPg5WyzMB5uW2MYgGmhQKKvcLxgUyNghePiOpN_4-nh/s1600/Rodi_newYear+-+Copy.jpg" height="400" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Ας είναι μία χρονιά με λιγότερα εμπόδια, με λιγότερη γκρίνια, με γόνιμη σκέψη και ψυχραιμία.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><i><b>Σας εύχομαι Χαρά, Έμπνευση και Αφθονία!</b></i></span></div>
<br />
<br /></div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-58831287775956987382014-12-29T17:15:00.001+02:002014-12-29T17:22:12.385+02:00Όταν η Αξιοπρέπεια νίκησε το Δίκιο.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0rzMqBxZZyoN7GXM57J7N2GbB0Nn402Xdvkz1VwGCeiXlUrIIIAX3tsxCu2HzncwZtrjb73ve_j1oXOK14xBd2JWJzbK_9hxE4qeaF3N8TiOIe5MP9EbdI6hCzzxMiPeQjaTMv3Jm7Ct7/s1600/Pnyx_Ekklisia_Dimou.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0rzMqBxZZyoN7GXM57J7N2GbB0Nn402Xdvkz1VwGCeiXlUrIIIAX3tsxCu2HzncwZtrjb73ve_j1oXOK14xBd2JWJzbK_9hxE4qeaF3N8TiOIe5MP9EbdI6hCzzxMiPeQjaTMv3Jm7Ct7/s1600/Pnyx_Ekklisia_Dimou.jpg" height="263" width="320" /></a></div>
Όταν οι Αθηναίοι ηττήθηκαν στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, οι νικητές Σπαρτιάτες επέβαλαν το καθεστώς των τριάκοντα τυράννων. Είναι δύσκολο να αντιληφθούμε σήμερα το πόσο εξευτελιστική και οδυνηρή υπήρξε αυτή η εμπειρία για τους ιδρυτές της Δημοκρατίας.<br />
<br />
Ευτυχώς, η κυριαρχία των τριάκοντα υπήρξε σύντομη, ήταν όμως καταστροφική. Εκτός από τις ταραχές, τις δολοφονίες και την αυθαιρεσία που επέδειξαν σε όλους τους τομείς, οι τύραννοι είχαν επιφέρει και ένα γερό πλήγμα στην αθηναϊκή οικονομία, που ήταν ήδη καταρρακωμένη από τον<br />
πόλεμο. Επιπλέον, έλαβαν ένα μεγάλο δάνειο από τους Σπαρτιάτες, το οποίο βέβαια δεν χρησιμοποίησαν για την ανάπτυξη του τόπου, αλλά για την προσωπική τους ευημερία και την ενίσχυση της πολιτικής τους δύναμης.<br />
Όταν, λοιπόν, ήρθε η ώρα να πάνε στο καλό, οι Αθηναίοι είχαν και ένα δάνειο να ξεπληρώσουν. <b>Δάνειο στο οποίο δεν είχαν συναινέσει </b>και από το οποίο <b>δεν ωφελήθηκαν</b>. Ένα επαχθές δάνειο. Το τι θα έκαναν με αυτό, ήταν δουλειά της Εκκλησίας του Δήμου να αποφασίσει, δηλαδή όλων των πολιτών. Φανταστείτε τον εαυτό σας στη συνέλευση αυτή.<br />
Τι θα ψηφίζατε;<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Ενώ η συμφωνία προέβλεπε να επωμιστούν αυτή την υποχρέωση οι δύο παρατάξεις (οι του άστεως και οι εκ του Πειραιώς), οι Αθηναίοι πολίτες αποφάσισαν να αποπληρώσουν <b>όλοι μαζί το δάνειο στο ακέραιο!</b> Σε μία πόλη με τα ταμεία άδεια, με το ηθικό καταρρακωμένο, με τη θλίψη να βασιλεύει, καθώς τα θύματα του πολέμου και της τυραννίας ήταν ακόμα νωπά στη μνήμη αυτών των ανθρώπων, εκείνοι αποφάσισαν να συμμετέχουν με εισφορές στην αποπληρωμή του δανείου. Ανέλαβαν συλλογικά την ευθύνη ακόμα και για την ενέργεια της μισητής ολιγαρχικής εξουσίας και δεν άφησαν τα κόμματα να τους σώσουν, αν και θα ήταν απολύτως νόμιμο να το κάνουν.<br />
<br />
Γιατί επωμίστηκαν ένα τέτοιο δυσβάσταχτο και άδικο βάρος; Διότι έτσι τους πρόσταζε η <b>αιδώς</b>.<br />
Εκείνοι οι αρχαίοι δημοκράτες, νοιάζονταν πολύ για την καλή τους φήμη και δεν ανέχονταν την σκέψη πως οι κομματάρχες θα νομιμοποιούνταν κάποτε να τους πουν "εμείς σας ξεχρεώσαμε". Πολύ περισσότερο δεν θα ανέχονταν τους Σπαρτιάτες να καυχώνται πως τους έσωσαν κάποτε από οικονομική κατάρρευση με δανεικά κι αγύριστα. Οι Αθηναίοι πάνω απ' όλα ήταν αξιοπρεπείς και καθόλου δεν θα μπορούσαν να κατανοήσουν τη σύγχρονη προτροπή "μην σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι".<br />
Η αιδώς απευθύνεται σε εξωστρεφείς ανθρώπους, που συνεργάζονται για την κοινή προκοπή.<br />
Σήμερα, που τίποτα δεν μας απασχολεί εκτός από την προσωπική μας ευημερία, η αιδώς δεν λειτουργεί, με αποτέλεσμα να καμαρώνουμε που έχουμε την τόλμη να γράφουμε τους πάντες στα παλιά μας τα παπούτσια και να είμαστε ο εαυτός μας, Αφού, λοιπόν, δεν αναγνωρίζουμε πλέον τη φωνή της αιδούς πριν προβούμε σε κάποια απερισκεψία, κάνουμε ό, τι μας συμφέρει κι ό, τι μας αρέσει και υποφέρουμε από ενοχές κατόπιν εορτής, όταν η ζημιά έχει γίνει. Οι ενοχές, στη συνέχεια, μας βυθίζουν σε μεγαλύτερη μοναξιά. Όταν υπάρχουν κι αυτές. Και παριστάνουμε τους ελεύθερους, μοναχικούς καβαλάρηδες, που μόλις έρθουν τα δύσκολα, ικετεύουν τούς συμπολίτες τους (και όχι μόνο) για λίγη βοήθεια και μιά σταλιά συμπόνια.<br />
<br />
Ήταν άραγε λιγότερο ελεύθεροι από εμάς εκείνοι οι αρχαίοι δημοκράτες; Ήταν η αιδώς χαρακτηριστικό δειλών ή δουλικών ανθρώπων; Δεν ήταν. <b>Η αιδώς ήταν και είναι η έκφραση του σεβασμού προς την κοινότητα</b> και συνοδεύει εκείνους που κατανοούν τον εαυτό τους ως αναπόσπαστο κομμάτι της. Ο πολίτης, ως λειτουργικό μέλος του οργανισμού της χώρας, οφείλει να είναι συντονισμένος με τα υπόλοιπα μέλη. Στην αρχαία Αθήνα ο πολίτης προστάτευε την καλή του φήμη, τον ενδιέφερε η γνώμη των συμπολιτών του γι αυτόν και όλοι μαζί ενδιαφέρονταν και εργάζονταν για την καλή φήμη της πόλης τους. Η συλλογική ευθύνη ήταν ένα πολύτιμο εργαλείο που τους κρατούσε ενωμένους και επικεντρωμένους στον στόχο τους και καθόλου δεν εμπόδιζε την προσωπική εξέλιξη κι επιτυχία.<br />
<br />
Ο στόχος που εξυπηρετούσε η απόφαση για αποπληρωμή του δανείου από κοινού, ήταν <b>η επίτευξη της ενότητας</b>. Η πράξη αυτή εκτιμήθηκε και σχολιάστηκε θετικά από τους πνευματικούς ανθρώπους της εποχής, που ήταν άνθρωποι της πόλης και δημοκράτες. Ο Δημοσθένης, ενθυμούμενος το περιστατικό, χρησιμοποιεί την έκφραση «όταν η πόλη ενώθηκε». Ο Αριστοτέλης εντυπωσιάστηκε από αυτή την απόφαση και χαρακτήρισε τη συμπεριφορά των Αθηναίων αξιέπαινη και πολιτική, δηλαδή τέτοια που ταιριάζει σε πολίτες. Ο Ισοκράτης χρησιμοποιεί αυτή την ενέργεια ως απόδειξη της ανωτερότητας της δημοκρατίας έναντι της ολιγαρχίας.<br />
<br />
Η ενότητα αυτή επιτυγχάνεται μόνο όταν οι πολίτες μοιράζονται τις ευθύνες, όπως ακριβώς μοιράζονται τα οφέλη του πολιτεύματος. Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, οι υπήκοοι αναγκάζονται να λειτουργούν ως μονάδες κάτω από μία επίπλαστη ομοιομορφία. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία συλλογική ανάληψη ευθύνης, διότι υπό καθεστώς εξαναγκασμού καμία ηθική αξιολόγηση δεν έχει νόημα. Στη δημοκρατία όμως, η συλλογική ευθύνη προστατεύει από τον διχασμό και ενισχύει τον ρόλο του πολίτη στην επίτευξη των στόχων της πολιτείας του, που δεν μπορεί να διαφέρουν από τους προσωπικούς του στόχους.<br />
<br />
Είμαστε άραγε πιο ελεύθεροι εμείς από εκείνους ή είμαστε ένας εν δυνάμει όχλος βαρβάρων που διψά για εκδίκηση; Είμαστε εμείς πιο αξιοπρεπείς από εκείνους ή μήπως είμαστε απλώς νωθροί παρατηρητές της ιστορίας μας, εθισμένοι στην επαιτεία με πρόφαση την αξιοπρέπεια εκείνων; <br />
Εκείνοι <b>αρνήθηκαν να γίνουν αντικείμενο χλευασμού </b>και πλήρωσαν μέχρι την τελευταία πεντάρα ένα δάνειο από το οποίο δεν είχαν ωφεληθεί τίποτα! Και άφησαν σε εμάς τη σπουδαία κληρονομιά - ηθική, πνευματική και υλική - που ακόμα ξεκοκαλίζουμε.<br />
Εμείς, τι θα κληροδοτήσουμε στους απογόνους μας; Ποια θα είναι η φήμη μας όταν πια θα έχουμε φύγει και τι θα γράφουν για εμάς οι επόμενοι;<br />
Θα είμαστε εκείνοι που προστάτεψαν το καλό όνομα που παρέλαβαν και άφησαν πίσω τους ένα ακόμα καλύτερο ή εκείνοι που για ένα κατοστάρικο σύνταξης παραπάνω πούλησαν την καλή φήμη των προγόνων τους και περιφρόνησαν τη ζωή των απογόνων τους;<br />
<br />
<br /></div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1141857978740207821.post-62274877043494841302014-12-20T23:53:00.000+02:002015-01-24T11:58:09.451+02:00Η πλεονεξία και το τυφλό πάθος του αμόρφωτου ανθρώπου στην υπηρεσία της πολιτικής <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtJBQ-Pz08Wayp_THuKuJB5lJCQRH-MautRjaZ_6-O7JEfwmgi5Wtv1_qHlTwG-KclTMqNF0sbRsxYlAyjzsXj0MFzEmOCHO1tAAhqtUalbRH2Qq8M36nYyWKRZSCjO1kDnXU4h39sUftH/s1600/Thukydides_emfylios_89334017.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtJBQ-Pz08Wayp_THuKuJB5lJCQRH-MautRjaZ_6-O7JEfwmgi5Wtv1_qHlTwG-KclTMqNF0sbRsxYlAyjzsXj0MFzEmOCHO1tAAhqtUalbRH2Qq8M36nYyWKRZSCjO1kDnXU4h39sUftH/s1600/Thukydides_emfylios_89334017.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα, απλώς θα αντιγράψω τον Θουκυδίδη. Γιατί όλα όσα σκέφτηκα αυτές τις μέρες, καθώς το ελληνικό τσίρκο έχει ξεπεράσει τον εαυτό του σε επινοητικότητα και οι θεατές του ξεχειλίζουν μίσος και οργή, όλα τα έχει γράψει ο Θουκυδίδης, περιγράφοντας τον πρώτο εμφύλιο πόλεμο σε ελληνική πόλη. Τον εμφύλιο της Κέρκυρας, που οδήγησε σε εμφύλιες συρράξεις σε ολόκληρη την Ελλάδα. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό που σήμερα ευγενικά ονομάζουμε πόλωση, και καθρεφτίζεται στις χυδαιότητες και τα μοχθηρά σχόλια, όχι μόνο των πολιτικών (παλαιών και νέων), αλλά και των οπαδών τους, θα μπορούσε να είναι ο πρόλογος αυτής της ιστορίας. Και όπως είπε κάποτε ο Winston Churchill, «<i>όσο πιο μακριά κοιτάς στο παρελθόν τόσο πιο μακριά μπορείς να δεις το μέλλον</i>».</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
«<b><i><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Οι εμφύλιες συγκρούσεις έφεραν μεγάλες συμφορές στις πολιτείες, τέτοιες που γίνονται και θα γίνονται πάντα όσο δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου, συμφορές που μπορεί να είναι ελαφρύτερες ή βαρύτερες κι έχουν διαφορετική μορφή ανάλογα με τις περιστάσεις</span></i></b>.» - Θουκυδίδης</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Πώς ξεκίνησε</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Για να δικαιολογούν τις πράξεις τους, άλλαζαν ακόμα και τη σημασία των λέξεων. Έτσι...<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Η παράτολμη συμπεριφορά</b> θεωρήθηκε γενναιότητα και αφοσίωση στο κόμμα, η διστακτικότητα θεωρήθηκε δειλία ευπρεπισμένη με εύλογες προφάσεις, και η σωφροσύνη πρόσχημα της ανανδρίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Άξιος εμπιστοσύνης</b> εθεωρείτο αυτός που επέκρινε τα πάντα και κακολογούσε τους πάντες, ενώ όποιος διαφωνούσε μαζί του, εθεωρείτο ύποπτος. </div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Όποιος παγίδευε με επιτυχή τεχνάσματα περνιόταν για έξυπνος</b> και όποιος αντιλαμβανόταν εγκαίρως την παγίδα, ακόμα πιο ικανός. Ενώ εκείνος που φρόντιζε να μην χρειαστεί να κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο, εθεωρείτο εχθρός του κόμματος κι έχει τρομοκρατηθεί από την αντίπαλη παράταξη. </div>
<div style="text-align: justify;">
Με μία λέξη, <b>άξιος επαίνων ήταν εκείνος που πρώτος έπραττε το κακό</b>, καθώς και όποιος παρακινούσε κάποιον σε κακό που μόνος του δεν είχε καν διανοηθεί να πράξει. </div>
<div style="text-align: justify;">
Τα κόμματα δεν σχηματίζονταν με σκοπό την κοινή ωφέλεια σύμφωνα με τους νόμους, αλλά για την επίτευξη ιδιοτελών σκοπών ενάντια στους νόμους. Και η αλληλεγγύη μεταξύ τους βασιζόταν στη <b>συνενοχή </b>περισσότερο παρά στους όρκους.</div>
<div style="text-align: justify;">
Προτιμούσαν να εκδικηθούν για κάποιο κακό που έπαθαν παρά να φροντίσουν να μην το πάθουν. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Γιατί συνέβη</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Αιτία για όλα αυτά ήταν <b>η δίψα για εξουσία που πηγάζει απ’ την πλεονεξία και τη φιλοδοξία</b>, που ωθούσαν τα κόμματα να αλληλοσπαράζονται. Διότι οι αρχηγοί των κομμάτων, στις διάφορες πόλεις, προβάλλοντας <b>εύηχα συνθήματα</b> –οι μεν δημοκρατικοί την ισότητα, οι δε ολιγαρχικοί την σώφρονα αριστοκρατία – μόνο με τα λόγια υπηρετούσαν το κοινό συμφέρον, ενώ στην πραγματικότητα τα καθιστούσαν βραβεία στον αγώνα εναντίον των αντιπάλων τους. Και αυτός ο ανταγωνισμός τους οδήγησε στις αθλιότερες πράξεις, που υπερέβαιναν το δίκαιο και το κοινό συμφέρον, με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση της παράταξής τους. </div>
<div style="text-align: justify;">
Οι περισσότεροι προτιμούν να διαπράττουν αθλιότητες και να τους λένε έξυπνους παρά να είναι καλοί και να τους λένε κουτούς. Για το δεύτερο ντρέπονται, ενώ για το πρώτο υπερηφανεύονται. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Πώς κατέληξε</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Έτσι, εξαιτίας των εμφυλίων σπαραγμών, <b>κάθε μορφή μοχθηρίας εξαπλώθηκε</b> στον ελληνικό κόσμο. Το ήθος, που είναι το κύριο γνώρισμα της ευγενικής ψυχής, κατάντησε καταγέλαστο και αφανίστηκε. </div>
<div style="text-align: justify;">
Επικράτησε ένας ανταγωνισμός πλήρης δυσπιστίας, καθώς <b>τίποτα πια δεν μπορούσε να οδηγήσει σε συμβιβασμό</b>.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και <b>κατά κανόνα επικρατούσαν οι πιο ανόητοι</b>. Διότι, γνωρίζοντας την ανεπάρκειά τους και την ευφυία των αντιπάλων τους και φοβούμενοι, όχι μόνο μήπως ηττηθούν από αυτούς στη συζήτηση, αλλά και μήπως, ως πιο ανόητοι, πέσουν πρώτοι θύματα μηχανορραφίας, προέβαιναν με ευκολία σε εγκληματικές πράξεις. Αντίθετα οι πιο ευφυείς, υποτιμώντας την ικανότητα των αντιπάλων τους, νόμιζαν ότι μπορούν εγκαίρως να αντιληφθούν τα σχέδιά τους, και ότι δεν υπάρχει λόγος να επιδιώξουν με τη δύναμη αυτό που μπορεί να επιτευχθεί με την ευφυία, κι έτσι πιάνονταν απροετοίμαστοι κι αυτοί ήταν που φονεύονταν ως επί το πλείστον. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και ήταν έτοιμοι να χορτάσουν τον <b>πόθο της άμεσης εκδίκησης</b>, είτε με άδικες καταδίκες είτε με την επιβολή δια της βίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Όσοι πολίτες δεν ανήκαν σε καμία παράταξη θανατώνονταν και από τις δύο</b>, είτε επειδή δεν δέχονταν να αγωνιστούν στο πλευρό τους είτε επειδή τους φθονούσαν για την ήσυχη ζωή που ζούσαν. </div>
<div style="text-align: justify;">
Κάποιοι, επιδιώκοντας να απαλλαγούν από τη φτώχια, <b>εποφθαλμιούσαν παθιασμένα τις περιουσίες των διπλανών τους</b>.</div>
<div style="text-align: justify;">
Άλλοι προέβαιναν σε ωμότητες εναντίον ανθρώπων της ίδιας τάξης, όχι από πλεονεξία, αλλά <b>από το τυφλό πάθος του αμόρφωτου ανθρώπου</b>. </div>
<div style="text-align: justify;">
Ολόκληρη η ζωή αναστατώθηκε στην πόλη και η ανθρώπινη φύση, η οποία –ακόμα και σε κατάσταση ευνομίας – ρέπει προς την αδικία, ανατρέποντας τους νόμους, έδειξε με ασυγκράτητη ορμή πως τα πάθη της ήσαν ισχυρότερα του νόμου και εναντίον της εξουσίας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Επίλογος ή «Τι με νοιάζει εμένα, βρε αδερφέ»</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν προτίμησαν την άνομη εκδίκηση από την ευσέβεια, αν προτίμησαν την πλεονεξία από τη δικαιοσύνη, αυτό συνέβη επειδή <b>ο φθόνος διέβρωσε την ψυχή τους</b>. Για να εκδικηθούν τους εχθρούς τους οι άνθρωποι, κάνουν το λάθος να καταργούν τους νόμους που διέπουν την κοινωνική ζωή σ’ αυτές τις περιστάσεις. Νόμους πάνω στους οποίους μπορούν να στηριχθούν και να σωθούν, όταν βρεθούν σε ανάγκη. Με τον τρόπο, όμως, αυτό, στερούνται και οι ίδιοι την προστασία τους, όταν θα έρθει η στιγμή που θα τους χρειαστούν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με αγάπη, Θουκυδίδης<br />
<br /></div>
</div>
Σκεπτέον Ἐστίhttp://www.blogger.com/profile/09934685256891842130noreply@blogger.com3