Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Ο άνθρωπος των αριθμών

Ο κ. Κάποιος σηκώνεται νωρίς το πρωί και ετοιμάζεται βιαστικά για τη δουλειά. Ο πρώτος αριθμός που βλέπουν τα μάτια του είναι 6:30.
Πίνει καφέ σκέτο, κάνει ένα γρήγορο ντους και ορμάει προς την πόρτα να προλάβει να φύγει πριν πιάσει η μεγάλη κίνηση, αφού αφήσει βιαστικά 30 ευρώ στον πάγκο της κουζίνας για τα παιδιά του.
Στο πρώτο φανάρι συναντά, όπως κάθε μέρα, τον κυρ-Λάμπρο. Ένας συμπαθητικός γεροντάκος που πουλά χαρτομάντηλα. Ένας άτυχος άνθρωπος που απόμεινε στα 70 του μόνος, ξεχασμένος από τα παιδιά του, χωρίς σύνταξη, χωρίς τίποτα. Έχει πάντα έτοιμο γι'αυτόν 1 ευρώ.
Πριν μπει στο γραφείο, παίρνει τον καφέ του από την "Τουλίπα", ένα μικρό μαγαζάκι που χρόνια τώρα ανταγωνίζεται με δυσκολία τα πολυεθνικά μεγαθήρια απέναντί του. Κρατάει πάντα στο χέρι του 2,5 ευρώ για να πληρώσει τον καφέ που κάνει 2,2 ευρώ και δεν παίρνει ποτέ ρέστα.
Λίγο πριν το μεσημεριανό διάλειμμα, ένας συνάδελφός του τον παρακάλεσε να αναλάβει μία δική του δουλειά, γιατί εκείνος έπρεπε να πάει επειγόντως τον πατέρα του στο νοσοκομείο. Για τον κ. Κάποιο αυτό σήμαινε 2 ώρες παραπάνω στη δουλειά για τις οποίες δεν τον πλήρωνε κανείς. Μηδέν ευρώ. Το έκανε όμως ευχαρίστως.
Όταν πια σχόλασε, το ρολόι έγραφε 18:32. Ίσα - ίσα προλάβαινε να περάσει από το ωδείο όπου ο γιος του μάθαινε πιάνο. Η μουσική ήταν, κατά τη γνώμη του, προτεραιότητα για ένα παιδί σαν το δικό του, που τα πήγαινε περίφημα και διακρινόταν σε κάθε εκδήλωση. Τα δίδακτρα είχαν αυξηθεί αυτό τον μήνα κατά 20 ευρώ και μετά από πολύ σκέψη, αποφάσισε να περικόψει κάποια χρήματα από τα ιδιαίτερα γαλλικών της κόρης του. Την έγραψε σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών και κάλυψε την αύξηση του ωδείου. Η κόρη του γκρίνιαξε που ξεβολεύτηκε και θα έπρεπε τώρα να περπατάει 15 λεπτά για να πάει στο μάθημα, αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση, επειδή παρά την αύξηση, δεν υπήρχε φθηνότερο ωδείο.
Έφτασε στο σπίτι και μετά το φαγητό, άνοιξε τα κιτάπια με τα έξοδα. Έπρεπε να βρει τρόπο να εξοικονομήσει χρήματα για το πάρτι της κόρης του, που είχε γενέθλια τον επόμενο μήνα. Έκλεινε τα 18 και ήθελε πολύ να της προσφέρει τη χαρά μιας γιορτής. Φώναξε τη γυναίκα του να το σκεφτούν μαζί. Στην αρχή φαινόταν αδύνατο. Όλα ήταν τσίμα-τσίμα. Λίγο πριν εγκαταλείψουν την προσπάθεια, η γυναίκα του προτείνει να μαζέψουν μερικά χρήματα περικόπτοντας από κάθε έξοδο κάτι λίγο. Θα μπορούσαν για αυτόν τον μήνα να μην βγουν έξω και να εξοικονομήσουν περίπου 60 ευρώ. Θα μπορούσαν ακόμα να κάνουν κάποιες διαδρομές με τη συγκοινωνία και να γλιτώσουν άλλα 20 από την βενζίνη του αυτοκινήτου. Έκαναν τις προσθέσεις, τις αφαιρέσεις και τους πολλαπλασιασμούς και βρήκαν μία λύση, όχι πολύ ευχάριστη, αλλά που άξιζε τον κόπο.
Λίγο αργότερα, θυμήθηκε πως τελείωνε το πετρέλαιο. Ένιωθε ευτυχής που είχε συγκεντρώσει τα 600 ευρώ που χρειαζόταν και πήγε στο τηλέφωνο να το παραγγείλει. Ύστερα θυμήθηκε πως είχε υποσχεθεί στην ανιψιά του να πάει στην πρώτη της παράσταση σε ένα μικρό θέατρο, εκτός Αθηνών, την ερχόμενη εβδομάδα. Υπολόγισε πόσα χιλιόμετρα έπρεπε να διανύσει, πόση βενζίνη θα χρειαζόταν, καθώς και τα υπόλοιπα έξοδα. Θα έπρεπε, επίσης, να χάσει κάποιες ώρες από τη δουλειά του εκείνη την ημέρα. Δύο ή τρεις; Θα το ξανασκεφτεί αύριο.
Αργά το βράδυ, έπεσε για ύπνο ικανοποιημένος και το ρολόι έγραφε 12:24.
Ο κ. Κάποιος είναι ένας συνετός και καλόκαρδος άνθρωπος που νοιάζεται και κάνει ό, τι μπορεί για τους άλλους ανθρώπους.Ο κ. Κάποιος γνωρίζει πως τίποτα δεν μπορεί να κάνει για τους ανθρώπους που αγαπά, αν δεν σέβεται τους αριθμούς. Σε αριθμούς αποτυπώνεται ό, τι παίρνεις κι ό, τι δίνεις, είτε  είναι υλικά αγαθά είτε κάτι άυλο που απαιτεί την παρουσία σου. Δηλαδή τον χρόνο σου. Και τα δύο γίνονται κατανοητά με τη χρήση αριθμών.
Σκέφτηκε πως οι αριθμοί από μόνοι τους δεν είναι ούτε φίλοι ούτε εχθροί. Είναι απλώς ένα εργαλείο και αν αισθανόμαστε ότι είναι εχθροί μας, είναι επειδή τους χρησιμοποιούμε με λάθος τρόπο ή δεν τους κατανοούμε.
Ο κ. Κάποιος κοιμήθηκε με ένα χαμόγελο, καθώς σχολιάζοντας μόνος του σε αυτό που είχε ακούσει νωρίτερα στο ραδιόφωνο: "Ενδιαφέρονται για τους αριθμούς και αδιαφορούν για τους ανθρώπους".
"Μα, αν ενδιαφέρονται για τους ανθρώπους, τότε είναι που πρέπει να τα'χουν καλά με τους αριθμούς".

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Παιδιά ζωγραφιστά

Παιδικά πρόσωπα που έγιναν έργα τέχνης.

 1540, Πορτρέτο κοριτσιού του Lucas Cranach, που εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου. Πιθανολογείται πως πρόκειται για την Μαργαρίτα, κόρη του Μαρτίνου Λούθηρου.


 Η Bia, νόθο τέκνο του Cosimo de Medici, Δούκα του Μιλάνου. Το κορίτσι πέθανε το 1542, την ίδια χρονιά που πόζαρε για το πορτρέτο της, σε ηλικία πέντε ετών. Πίνακας του Agnolo Bronzino, έκθεμα στη Galleria degli Uffizi στη Φλωρεντία.


Παιδί που κοιμάται, του Friedrich von Amerling, 1836