Πρώτη φορά τέτοιο χάλι

Επειδή μερικοί αμετανόητοι έχετε σπάσει το κοντέρ της ανοησίας, κι επειδή δεν έχουμε ακουμπήσει θάλασσα φέτος και τα νεύρα μας έχουν γίνει χορδές, η κατάσταση του τελευταίου εξαμήνου (και ουχί εξάμηνου) στο δικό μου μυαλό έχει καταγραφεί ως εξής:

1. Το πλουσιόπαιδο του λαού το ψήφισαν κάποιοι περαστικοί επειδή ήταν σίγουροι ότι θα κάνει κωλοτούμπα, κάποιοι φανατικοί επειδή τους έταξε πως θα καταργήσει τα μνημόνια με ένα νόμο κι ένα άρθρο και κάτι φιλελέφτ επειδή πίστεψαν πως θα γλιτώσουν τον ΕΝΦΙΑ.

2. Το παλαβό παγόνι το έβαλε ο λαοφιλής ηγέτης στο ΥΠΟΙΚ, επειδή έως τότε ήταν πεπεισμένος πως εκβιάζοντας τους κουτόφραγκους με grexit θα τους κάνει να κατουρηθούν επάνω τους και θα πάρει τσάμπα φράγκα. Οι κουτόφραγκοι όμως του είπαν «nein» και συνέχισαν να μασουλάνε τα τραγανά βελανίδια τους.

3. Τότε ο Αλέξιος θύμωσε, γύρισε πίσω και είπε «θα κάμω δημοψήφισμα. Να βγει ένα περήφανο ΟΧΙ και να τους σπάσω τον τσαμπουκά». Με το που ακούστηκε όμως η καταραμένη λέξη, ο σοφότερος λαός του κόσμου πανικοβλήθηκε και όσοι είχαν αφήσει κανένα δίφραγκο στις κακές τράπεζες πήγαν και το πήραν. Και οι τράπεζες έκλεισαν. Με το κλικ της κλειδαριάς ο Αλέξιος γνώρισε τον Τζήζας και τον παρακάλαγε μέρα νύχτα να κάνει το ΟΧΙ ΝΑΙ, όπως είχε κάνει το νερό κρασί. Ο Τζήζας όμως του θύμισε πως είχε κάνει πολιτικό όρκο και ως εκ τούτου δεν εδικαιούτο δια να ομιλεί και τον έγραψε στα παλιά του τα σανδάλια.


4. Ύστερα, ο cool σαραντάρης - πρώτη_φορά_τέτοιο_χάλι βγήκε στα εξωτερικά με το περήφανο ΟΧΙ του αξιοπρεπούς λαού στο χέρι, μίλησε με κανονικούς πολιτικούς, έμαθε τα πρώτα του εγγλέζικα κι έκανε τις πρώτες αριθμητικές πράξεις χωρίς αριθμητήριο και του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι! Ταυτόχρονα, οι κακοί – τοκογλύφοι – ανάλγητοι – νεοφιλελεύθεροι – γουατέβα, εκστασιασμένοι από χαρά που οι τρελοί του χωριού είπαν όχι στην Ευρώπη, άνοιξαν σαμπάνιες, βγάλανε τον δίσκο κι έριξαν όλοι το κατιτίς τους για να ευχαριστήσουν τον θεό της Ευρώπης και τους είπαν «πάρε και 50 δισ. να ταΐσεις καμιά μπομπότα τον σοφότερο λαό του κόσμου και άμε στην ευχή».

5. Γνωρίζοντας πλέον πως, αν δεχόταν αυτή την προσφορά, η Ελλάδα θα τιναζόταν στον αέρα και ο ίδιος θα πήγαινε άκλαφτος σαν τον Τσαουσέσκου, άρχισε να σκαλίζει τα γράμματα του ΟΧΙ προσπαθώντας να τα κάνει ΝΑΙ. Ευτυχώς, ο θείος Σαμ είχε τα κατάλληλα εργαλεία και το ψιλοκαμουφλάρισαν. Στο χωριό, όμως, είχαν γίνει όλα μαντάρα. Ο ιερέας της φυλής γυάλιζε τους λοστούς με τους οποίους θα μπούκαρε στο νομισματοκοπείο να βουτήξει λεφτουδάκια, η κακιά μάγισσα έψαχνε τρόπο να δέσει τον κακό αρχιτραπεζίτη της φυλής και το βλαμμένο παγόνι αποκάλυψε με περηφάνια σε όλον τον γαλαξία πώς σκόπευε να χακάρει τα ΑΦΜ των δύστυχων χωρικών, οι οποίοι παρεμπιπτόντως ξεροστάλιαζαν έξω από τις κλειστές τράπεζες για να πάρουν κάτι τις από τα λεφτά τους, που ως ηλίθιοι δεν είχαν φροντίσει να τα στείλουν στις τράπεζες των κακών-τοκογλύφων-ανάλγητων βελανιδοφάγων. Εκείνοι που τα είχαν στείλει έξω δεν ξεροστάλιαζαν, ανησυχούσαν όμως που ο Σαμουήλ δεν έβαζε φωτιά στο μπαρούτι, και αυτοί βιάζονταν να φέρουν τα λεφτά τους πίσω και να αγοράσουν κανένα λιμάνι, κανένα αεροδρόμιο, κανέναν μεταλλείο, να έχουν για τα γεράματα. Και για πατριωτικούς λόγους, ασφαλώς. Γιατί άλλο είναι να διαχειρίζεται τον εθνικό μας πλούτο ο ξένος ο άσπλαχνος και άλλο ο καθαρός της ελληνικής της φυλής, που φρόντισε να εξασφαλίσει τα χρήματά του για να μπορεί μετά να μας σώσει.

6. Τελικά, ο λαοφιλής, φρέσκος, άδολος και αδιάφθορος ηγέτης αναγκάστηκε να παρακαλέσει τους πολιτικούς του αντιπάλους να ψηφίσουν εκείνα που έπρεπε για να προχωρήσει η συμφωνία την οποία ο ίδιος δεν πίστευε. Εκείνοι ψήφιζαν, αν και δεν στήριζαν την κυβέρνηση. Οι φίλοι του μουτζαχεντίν ιερέα, της στριμμένης μάγισσας και του παλαβού παγονιού στήριζαν την κυβέρνηση, αλλά δεν ψήφιζαν εκείνα που πρότεινε. Έτσι, ο λαοφιλής ηγέτης αποφάσισε να κυνηγήσει τους άπιστους συντρόφους, αλλά δεν ήθελε και να συνεργαστεί με τους πιστούς αντιπάλους. Όσο εκείνος συσκεπτόταν με τον εαυτό του, οι κακοί ξένοι είχαν έρθει στο χωριό για να αποφασίσουν πότε και πώς θα του έδιναν κάτι δισεκατομμύρια που είχαν προσυμφωνήσει. Ο Αλέξιος τους ζήτησε να περιμένουν λιγουλάκι, γιατί έπρεπε πρώτα να λύσει ένα επείγον πρόβλημα: να δει πώς θα πείσει τον κόσμο πως η αριστερά μπορεί να κυβερνήσει.

7. Κάτι άνθρωποι από τη χώρα των βελανιδοφάγων εξέφρασαν την απορία τους, διότι αυτό το ζήτημα έχει διευκρινιστεί εδώ και είκοσι χρόνια. Ούτε η κυρία από την Ανατολική Γερμανία ούτε η άλλη από τη Ρουμανία ούτε οι ηγέτες των πρώην κομμουνιστικών κρατών είχαν καμία αμφιβολία. Η αριστερά δεν μπορεί να κυβερνήσει ζωντανούς ανθρώπους. Είναι θεότητα υποχθόνια και βασιλεύει μονάχα στον κάτω κόσμο. Ο ηγέτης Αλέξιος τους ακούει συγκαταβατικά και μονολογεί «εκείνοι μπορεί να απέτυχαν, αλλά δεν κυβερνούσαν τον σοφότερο λαό του κόσμου», ενώ χιλιάδες επιχειρήσεις διακτινίζονται στη Βουλγαρία, χιλιάδες επιστήμονες κι εργάτες μεταναστεύουν μπουλουκηδόν στις χώρες των κακών τοκογλύφων και η καλή κυρία Φωτίου της φιλεύσπλαχνης αριστεράς μοστράρει με καμάρι την κάρτα ελεημοσύνης κι εξηγεί πώς το παιδάκι του σοφότερου γονιού του κόσμου θα πηγαίνει στο «σχολιό» με το κουταλάκι του και το πιρουνάκι του και θα τρώει το συσσίτιο που θα του προσφέρει η καλή και στοργική κυβέρνηση.

Το Νο 8 ας το γράψει ο καθένας για τον εαυτό του. Την ανοησία θα την πληρώσουμε όλοι, φταίμε δεν φταίμε. Το πόσο ακριβά θα την πληρώσουμε είναι στο χέρι μας. Και οι επιλογές είναι δύο: Παραδέχεσαι ότι έκανες λάθος και αναζητάς καλύτερη επιλογή ή επιμένεις πως είχες δίκιο και εξηγείς στο παιδί σου γιατί πρέπει να παίρνει στο σχολείο το κουταλάκι του.
Κι όταν θα έχουν φύγει ή ψοφήσει εκείνοι που παράγουν πλούτο για να εισπράττει το κράτος και να γεμίζει το κατσαρόλι της ζητιανιάς για το παιδί σου, θα πρέπει να βρεις έναν τρόπο να του γεμίζεις το κουταλάκι του σ’ ένα χωριό χωρίς καζάνια.
Και να έχεις και μία πειστική εξήγηση πώς γίνεται το χωριό του σοφότερου λαού του κόσμου να ξεμένει από καζάνια.