Έξαλλος ο πολίτης με τον ανασχηματισμό! Ξεφυλλίζει την αθλητική εφημερίδα, αναστενάζει και παραμιλάει.- Δεν σωζόμαστε, σου λέω, με αυτούς τους προδότες που μπλέξαμε. Πάει, θα μας καταστρέψουν εντελώς!
- Με συγχωρείτε κύριε. Αλλά, πώς το ξέρετε;
- Τι πώς το ξέρω. Δεν είδες ποιους έβαλε υπουργούς;
- Ναι, είδα ποιους έβαλε. Αλλά, δεν γνωρίζω ακόμα τι πρόκειται να κάνουν.
- Ό, τι έκαναν και πριν θα κάνουν. Θα μας ρημάξουν στα μέτρα, στους φόρους, θα κλείσουν τα πάντα.
- Γιατί να το κάνουν αυτό;
- Γιατί έτσι τους λένε τα αφεντικά τους, οι Γερμαναράδες.
- Και γιατί να θέλουν κάτι τέτοιο οι Γερμανοί;
- Κάτι απορίες που έχεις όμως! Για να μας πάρουν τα σώβρακα, γι’αυτό.
- Είναι τόσο πολύτιμα τα σώβρακά μας;
- Αυτοί τέτοιοι ήταν πάντα.
- Καλά. Ας πούμε ότι οι Γερμανοί ξέμειναν από σώβρακα και θέλουν τα δικά μας. Οι υπουργοί γιατί να θέλουν να μας αφήσουν ξεβράκωτους;
- Για να φάνε τον άμπακο πάλι.
- Μα, αν μας ξεβρακώσουν δεν θα’χουμε λεφτά να μας φάνε. Εμείς τους πληρώνουμε. Δεν έχει νόημα.
- Τότε, γιατί έβαλε πάλι όλα τα λαμόγια;
- Ποιος είναι λαμόγιο;
- Όλοι! Θα βολέψουν πάλι τους δικούς τους.
- Πού θα τους βολέψουν; Δεν είπατε ότι θα κλείσουν όλα;
- Κάτι θα αφήσουν, για να βολέψουν τα δικά τους παιδιά. Δεν είδες που πήγε και ανάστησε τους τελειωμένους; Άκου τον Χρυσοχοΐδη!
- Μα, ο Χρυσοχοΐδης ήταν δεύτερος σε ψήφους στη Β Αθηνών. Επιλογή του λαού είναι.
- Ναι, αυτός δεν είχε διαβάσει ούτε το μνημόνιο!
- Ε, ως τώρα φαντάζομαι θα του έχει ρίξει μια ματιά. Τι στο καλό!
- Και ο Κυριάκος; Από πού και ως πού να δώσει υπουργείο στον Μητσοτάκη τον νεοφιλελεύθερο;
- Μα, ο Μητσοτάκης ήταν πρώτος σε σταυρούς στη Β Αθηνών. Τον επέλεξε ο κόσμος. Βασικά, οι 30 από τους 40 είναι εκείνοι με τους περισσότερους σταυρούς στις περιφέρειές τους. Εμείς τους διαλέξαμε.
- Κι επειδή τους ψήφισαν μερικοί ηλίθιοι, έπρεπε να τους δώσει υπουργεία;
- Και σε ποιούς να τα έδινε;
- Πού να ξέρω; Δική του δουλειά είναι. Να βρει άξιους και τίμιους που θα κοιτάζουν το συμφέρον του λαού και όχι το δικό τους. Αυτό δεν είναι δημοκρατία....
- ...η χούντα δεν τελείωσε το 73;
- Ορίστε;
- Όχι, λέω, αν ο πρωθυπουργός αποφάσιζε να υπουργοποιήσει άλλους από αυτούς που ψηφίσαμε εμείς, θα ήταν πιο δημοκρατικό;
- Δημοκρατικό είναι αυτό που ωφελεί τον λαό. Αυτό ξέρω εγώ.
- Ναι, αλλά το επιλέγει ο λαός. Αν κάνει όλες τις επιλογές ένας βασιλιάς, είναι μοναρχία.
- Σοβαρά; Εμείς αποφασίσαμε, δηλαδή, να πάει ο Άδωνης να κλείσει τα νοσοκομεία;
- Έκλεισαν τα νοσοκομεία;
- Θα τα κλείσει. Τι θα κάνει;
- Συγγνώμη, έχετε το κληρονομικό χάρισμα;
- Μα το λέει όλος ο κόσμος!
- Ε, άμα το λέει ο κόσμος!
- Άλλωστε, είναι ποτέ δυνατόν να μας σώσουν αυτοί που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση;
- Όλα τα κλισεδάκια βλέπω, νεράκι....
- Τι κλισεδάκια; Αμφιβάλλεις;
- Τι να σας πω; Εγώ, πάντως μια εποχή που με είχε πιάσει μια απίστευτη τεμπελιά και είχα αφήσει για μήνες το σπίτι μου ρημαδιό, όταν κάποτε δεν μπορούσα να ζήσω μέσα σε αυτό, έβαλα το κεφάλι κάτω, ψόφησα στην κούραση μερικές μέρες και το έκανα κουκλί. Δεν χρειάστηκε να αφήσω το σπίτι μου για να το φτιάξει άλλος.
- Τι σχέση έχει αυτό;
- Δεν έχει, ε;
- Εγώ ξέρω πως αν θέλεις να φτιάξεις κάτι καινούργιο...
- Αααα! Νάτο και το άλλο με τα παλιά υλικά. Δεν έχετε δίκιο. Δώστε μου ότι κουρέλια έχετε να δείτε τι ωραία πράγματα μπορώ να σας φτιάξω.
- Δηλαδή, σου αρέσουν αυτοί οι υπουργοί, αν κατάλαβα.
- Κάποιοι μου αρέσουν, κάποιοι όχι. Αλλά δεν βλέπω κάτι καλύτερο υπό τις παρούσες συνθήκες. Βλέπετε εσείς;
- Μα σου είπα.
- Τι;
- Να μην έβαζε αυτούς.
- Όποιους και να έβαζε την ίδια συζήτηση δεν θα κάναμε;
- Τώρα ναι! Παλιά δεν ήταν έτσι όμως. Ψήφιζες έναν βουλευτή και ήξερες πως θα σε φροντίσει στην ανάγκη σου. Δεν ήταν ρομπότ όπως σήμερα.
- Πώς σε φρόντιζε, δηλαδή;
- Στα πάντα. Δεν άφηναν τον κοσμάκη στην ανεργία και στα νύχια της εφορίας. Αν είχες ανάγκη, πήγαινες στον βουλευτή σου και σε εξυπηρετούσε. Δεν είναι έτσι;
- Δεν ξέρω. Δεν γνώρισα τον βουλευτή μου. Είμαι ορφανή. Αλλά φαίνεται πως εσείς που τον γνωρίσατε, βιώνετε πολύ άσχημα την απώλεια.
- Άσχημα δεν θα πει τίποτα. Γίνανε όλοι λογιστές και βλέπουν μόνο νούμερα. Ανθρώπους τίποτα.
- Μα πριν είπατε ότι είναι λαμόγια, θα βολέψουν, θα κάνουν ρουσφέτια. Γιατί ανησυχείτε;
- Γιατί τώρα δεν έμεινε τίποτα για εμάς. Τα έφαγαν όλα οι κλέφτες.
- Ναι κύριέ μου. Όλα τα έφαγαν οι «εξυπηρετήσεις» στους άχρηστους και φυγόπονους, την ώρα που οι έντιμοι και οι προκομμένοι δεν έπαιρναν ανάσα. Άντε να τελειώνουμε με αυτές, να σηκώσουμε κεφάλι και εμείς τα ορφανά που μας φάγατε τις σάρκες τόσα χρόνια.
- Ε;
- Κουράγιο, λέω. Και μην ανησυχείτε. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει αυτή η κυβέρνηση. Αν θέλει, μπορεί να τα καταφέρει μια χαρά, αλλά αν αποτύχει, θα λάμψει και πάλι η πατρικού τύπου δημοκρατία σας. Με κουπόνια!
