.jpg)
Ερ 1: Είναι δίκαιο να απολύονται (λέμε τώρα!) δημόσιοι υπάλληλοι χωρίς καν να αξιολογηθούν;
Απ: Όσο δίκαιο ήταν όταν προσλαμβάνονταν τρυπώνοντας από τις χαραμάδες (ξέρετε, μετά το φίλημα της κατουρημένης ποδιάς. Θυμόσαστε, ναι; ) Και όσοι μπήκαν κανονικά από την πόρτα, άνευ ποδιάς, ας είχαν τα κότσια να διαμαρτυρηθούν για τους ρουσφετάκηδες. Τότε, όχι τώρα.
Ερ.2: Δεν είναι άδικο, να ανατρέπεται η ζωή ανθρώπων που τους είχαν υποσχεθεί, μόνιμη δουλειά (δουλειά με την ευρύτερη έννοια!) και είχαν προγραμματίσει τη ζωή τους αναλόγως;
Απ: Όσο άδικο ήταν τότε, που εσείς απολαμβάνατε την ασφάλεια της μονιμότητας (βρέξει, χιονίσει...θυμόσαστε, ναι;), την ώρα που άλλοι δεν ήξεραν αν θα απολυθούν την επόμενη μέρα επειδή στραβοκουτούπωσε ο αφεντικός. Δεν είδα να σας ενοχλεί η αδικία τότε ούτε να σας χαλάει η ύπαρξη πολιτών δύο ταχυτήτων. Ειδικά εσείς που απολαμβάνατε αυτό το προνόμοιο και δεν γνωρίζατε καν πού βρίσκεται η υπηρεσία στην οποία σας είχαν διορίσει, ενοχληθήκατε ποτέ που κάποιοι άλλοι πήγαιναν στο μαγαζί τους με 38 πυρετό για να μην μείνει πίσω η δουλειά τους, την ώρα που εσείς είχατε φεσώσει το σύμπαν με τις μούφα αναρρωτικές; Και τις απεργίες κάθε Πέμπτη και Παρασκευή; Και το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης (καλά! Σοβαρά τώρα. Δεν ντρεπόσασταν να λαμβάνετε ένα τέτοιο επίδομα;)
Ερ.3: Μπορεί να προοδεύσει ένα κράτος χωρίς δωρεάν παιδεία, ασφάλεια και υγεία;
Απ: Αυτό το ερώτημα δεν υφίσταται έτσι κι αλλιώς. ΔΕΝ υπάρχει δωρεάν παιδεία, ασφάλεια ή υγεία. Δεν υπάρχει τίποτα δωρεάν (αυτός ο τσάμπας και η ηλίθια μάνα του σας κατέστρεψαν!). Για όλα κάποιος πληρώνει και στη συγκεκριμένη περίπτωση τα πληρώνουμε όλοι εμείς. Ο δάσκαλος στο σχολείο, ο γιατρός στο νοσοκομείο, ο γραφιάς στην εφορία, ο αστυνομικός στον δρόμο δεν μας κάνουν χάρη. Είμαστε εργοδότες τους και αν δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, έχουμε το δικαίωμα, όπως κάθε εργοδότης στον πλανήτη, να τους απολύσουμε. Οπότε, εφόσον κλέβεις την εφορία (δηλαδή το πορτοφόλι από το οποίο πληρώνονται όλοι αυτοί) δεν δικαιούσαι ούτε παιδεία ούτε υγεία ούτε ασφάλεια. Έχεις μεγάλο θράσος να απαιτείς να σου τα πληρώνουν οι άλλοι. Λύσε τα θέματά σου μόνος σου.
Ερ.4: Δεν πρέπει να πληρώσουν οι πλούσιοι, που τους περισσεύουν για να ανακουφιστούν οι φτωχοί;
Απ: Ναι, καλό θα ήταν, αλλά υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Δεν θέλουν. Και ξέρεις γιατί δεν θέλουν; Γιατί κανείς δεν φρόντισε να τους πείσει να θέλουν. Και άμα δεν θέλουν και πας να τους τα πάρεις, θα μαζέψουν τα μπογαλάκια τους και θα πάνε σε άλλη γη σε άλλα μέρη.
Πώς; Εσύ δεν είσαι τέτοιος; Είσαι συμπονετικός και δίκαιος τόσο που δεν αντέχεις τη λάμψη από το φωτοστέφανό σου;
Εσύ δεν στραβομουτσούνιαζες όταν τύχαινε το παιδί σου να αγαπήσει κάποιον φτωχότερο; Γιατί δεν ήθελες τότε να μοιράσεις τον πλούτο σου (που ήταν και δανεικός ως επί το πλείστον);
Εσύ δεν κυκλοφορούσες με ένα αυτοκίνητο για τη λαϊκή, ένα για το γραφείο κι ένα τέσσερο επί τέσσερο (ναι, με ο) για τις εξορμήσεις σου στην άγρια φύση της Μυκόνου; Προσφέρθηκες ποτέ να δώσεις το ένα σε κάποιον που δεν έχει;
Εσύ δεν ξόδευες για να ζεις σε ένα σπίτι με 8 δωμάτια, εκ των οποίων τα 5 ήταν ξενώνες για επισκέπτες που δεν είχες ποτέ; Γιατί δεν πήγαινες σε ένα μικρούτσικο 4 δωματίων για να δώσεις τη διαφορά σε έναν άστεγο που κοιμάται στα παγκάκια;
Τώρα, γιατί να σου δώσουν οι άλλοι; Σε τι είσαι εσύ αξιότερος όλων εκείνων που περιφρόνησες;
Ερ.5: Δεν πρέπει να επαναστατήσουμε όλοι εναντίον των τραπεζών που έρχονται να μας πάρουν τα σπίτια μας;
Απ: Ασφαλώς! Αν έρθει κάποιος να μου πάρει το σπίτι ΜΟΥ θα του ανοίξω το κεφάλι στα δώδεκα! Αν όμως έρθει να πάρει το σπίτι το οποίο δεν έχω αποπληρώσει (οπότε σπίτι ΤΟΥ) θα το βουλώσω, θα πω «ατύχησα, πάμε παρακάτω». Πόσο μάλλον αν πρόκειται για σπίτι που δεν έχεις αποπληρώσει ΕΣΥ και το θεωρείς (ποιος ξέρει γιατί) δικό σου! Κι επειδή δεν είμαι κανένα κτήνος, οπωσδήποτε εδώ θα εξαιρέσω περιπτώσεις ανθρώπων που λόγω υγείας ή πολύ ιδιαίτερων κοινωνικών περιστάσεων βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Αλλά όχι εσένα, που έχεις πάρει δάνεια και πιστωτικές από κάθε γνωστή και άγνωστη τράπεζα και τώρα που δεν μπορείς πια να τα πληρώνεις, απαιτείς να στα πληρώσουμε εμείς, που δεν έχουμε δανειστεί ποτέ ούτε σεντ! Και ακόμα χειρότερα, δεν ντρέπεσαι να τα στερείς από τους γέροντες που δεν έχουν την πολυτέλεια να εργαστούν ή να μεταναστεύσουν!
Ερ.6 και τελευταία: Πώς είναι δυνατόν να σώσουν τη χώρα αυτοί που την έφεραν σε αυτό το χάλι; (η σαχλή, πλην δημοφιλής, θεωρία των παλαιών υλικών)
Απ: Δεν είναι δυνατόν, όσο εσύ εξακολουθείς να αποτελείς το παλαιό οικοδόμημα. Εσύ τους επέλεξες, τους ψήφιζες επί δεκαετίες, κουνούσες τα σημαιάκια τους και χτυπούσες τις πόρτες των γραφείων τους απαιτώντας να σου επιτρέψουν να χτίσεις εκείνο το αυθαίρετο εξοχικό που τώρα καλείσαι να «τακτοποιήσεις». Το 80% των υπουργών σήμερα είναι εκείνοι με τους περισσότερους σταυρούς που εσύ έβαλες στο ψηφοδέλτιό σου. Αν αλλάξεις εσύ, θα αλλάξουν και εκείνοι, διότι ο πολιτικός επιδιώκει να είναι αρεστός στους ψηφοφόρους του. Εσύ διαμορφώνεις την ηθική του και όχι αντίστροφα (αν και θα έπρεπε να λειτουργεί αντίστροφα, αλλά άλλο θέμα).
Ο παλιός διεφθαρμένος πολιτικός θα αλλάξει την ημέρα που θα σου προσφέρει μία θέση για την οποία δεν έχεις τα προσόντα και θα του πεις: «Ευχαριστώ κύριε βουλευτά, αλλά ο Ταδόπουλος είναι πιο κατάλληλος γι’αυτή τη θέση». Όταν θα προσφερθεί να απαλλάξει τον γιόκα σου από την παραμεθόριο και θα του πεις: «Ευχαριστώ κύριε βουλευτά, αλλά ο γιος μου δεν είναι μαμούχαλο. Επιβάλλεται να εκπαιδευτεί, ώστε να είναι προετοιμασμένος για την κακιά την ώρα». Όταν σου κόψει κλήση ο τροχονόμος επειδή πέρασες με κόκκινο και εσύ του πεις «Ευχαριστώ που κάνετε σωστά τη δουλειά σας».
Φίλε συμπολίτη,
είναι ώρα να εγκαταλείψουμε τις ψευτοευαισθησίες και να δούμε την αλήθεια κατάματα. Αυτό που θέλουμε δεν είναι πάντα αυτό που μπορούμε και άσε τα αμερικάνικα βιβλία αυτοβοήθειας να λένε! Τα πράγματα άλλαξαν, το γαλαζοπράσινο όνειρο τελείωσε και ο εφιάλτης άρχισε.
Αν δεν ξυπνήσεις τώρα, θα πεθάνεις στον ύπνο σου πριν προλάβεις να εξουδετερώσεις τις νάρκες που έχεις σκορπίσει στους δρόμους που θα βαδίσουν τα παιδιά σου.
